Riv 2: Oceaan

Hoofdstuk 16: Vuur en IJs

A/n

Heeey,

Sorry dat ik zo lang offline was, druk bezig en inspiratie stond op nul. Vandaar een kort stukje. Hope you'll like it!

Xx Anniek

-------------------

Ik haal diep adem en bel aan bij het huis van de familie Teeuwen, het huis waar ik pas een keer geweest ben. Links van me staat Sirena, en rechts Thijs. Ik leun van mijn ene voet op de andere en bijt zenuwachtig op de binnenkant van mijn mond. Ik hoor het gesnerp van afgebeten nagels uit Sirena's richting, en Thijs staat nerveus met zijn handen te friemelen. Zou Thijs al eens bij Estelle thuis geweest zijn? Ik heb geen idee. Dan gaat de deur open en daar staat Natascha. Ze draagt zoals altijd haar zwarte zonnebril en heeft haar poedelblonde haar in een paardenstaart. ,,Jullie weer?" zegt ze verrast. ,,Estelle is nog steeds niet thuisgekomen dus..." ,,We moeten iets vertellen," valt Thijs haar in de rede. Dan zie ik pas dat dit zowat het enige huis in de wijk is dat niet is besneeuwd. Geen ijsbloemen op de ramen, geen vieze sneeuw in de dakgoot. Natascha moet wel sneeuwschuiven gestudeerd hebben of zo. ,,Natascha, er is iets dat je moet weten over je zus, en..." Ik staak mijn zin en kijk Sirena aan, ze knikt bevestigend. ,,En over ons." Natascha frunnikt aan het montuur van haar bril. ,,Kom verder," zegt ze. We gaan het huis binnen, en lopen via de woonkamer de grote tuin in. Ook hier ligt amper sneeuw en het zwembad is niet bevroren. Estelle is blijkbaar genadig geweest en heeft haar familie gespaard. Natascha gaat op de picknickbank zitten, en ook Thijs neemt plaats. Ik kijk Sirena aan, niet wetend waar ik moet beginnen. ,,Natascha," begin ik tandenknarsend. ,,Jouw zus heeft het je nooit verteld, maar ze heeft..." Ik slik. ,,Speciale krachten, ijskrachten om precies te zijn." Ik kijk Sirena aan, en ze knikt. We draaien ons om om in het zwembad te springen, maar... Het water dat er net nog in zat is ineens verdwenen. Het is letterlijk in rook opgegaan. Ik draai me om naar Natascha, Natascha zonder haar bril. Twee aardappel-kleurige ogen staren me aan. Dan trekt ineens de lichtblonde kleur uit Natascha's haar, het lijkt te verschroeien tot zwart kroeshaar. ,,Ik wist wat jullie gingen laten zien," zegt ze zacht. ,,Ben jij, een Vuurzeemeermin?" kan ik uitbrengen. Ze knikt. ,,Ik moest het verbergen voor mijn zus, om haar te beschermen." Ik ga naast haar zitten op de bank. ,,Hoe gebeurde het?" vraag ik begripvol. ,,Toen we elf waren, op vakantie in Indonesië. We maakten een familietrip, en Estelle en ik waren onze ouders kwijtgeraakt. Plotseling zakte Estelle door een gat in de vulkaan..." ,,En toen was ze bewusteloos, er was een magische vijver waar jij haar doorheen tilde, en door de lichtjes in de grot veranderde jij in een zeemeermin," voorspel ik. Natascha kijkt verward. ,,Ben jij ook zo getransformeerd dan?" Ik schud mijn hoofd. ,,Ik ben al een zeemeermin sinds mijn geboorte, maar Estelle is een paar jaar eerder veranderd, in Spitsbergen, in precies zo'n grot."

Sirena kucht. ,,Ik ben getransformeerd door een schelp," zegt ze ondergewaardeerd. ,,Dus, Estelle heeft ijskrachten?" vraagt Natascha. Ik knik. ,,En ze wil de stad bevriezen om het kampioenschap te winnen," leg ik uit. ,,Jij moet haar ompraten." Natascha knikt, en ze doet haar ogen dicht. Haar zwarte krulletjes veranderen weer in platte, blonde lokken. Ze doet haar ogen weer open, en die zijn blauw. Snel doet ze haar zonnebril weer op. ,,Maar, als je je ogen gewoon kunt veranderen, waarom draag je die bril dan?" vraagt Thijs. ,,Mijn haar heb ik onder controle, maar mijn ogen... die kan ik minder goed beheersen." Ik kijk naar mijn zwart geverfde haar. Ik zou willen dat ik dat kon, mijn haar vanzelf laten veranderen van kleur. Blijkbaar een speciaal trucje van de Vuurzeemeerminnen. Door de ijzige wind verschijnen er alweer plasjes gecondenseerde waterdamp in het zwembad. ,,Wat voor krachten hebben jullie eigenlijk?" vraagt Natascha geïnteresseerd. ,,Alle krachten," zeg ik trots. Natascha's mond valt open. ,,Dus je kan vuur èn ijs maken?" Ik schud mijn hoofd. ,,Nog veel meer, dat zie je nog wel." Ik knipoog. Sirena krabt achter haar oor. ,,Ik kan water laten verdampen," zegt ze bescheiden. Thijs komt er bij staan. ,,Wees blij, ik heb geen enkele kracht." Sirena kan alweer glimlachen. ,,Zullen we met de boot gaan?" stelt Thijs voor. Ik schud mijn hoofd. ,,Op de Noordzee is ze een en al in haar element," redeneer ik. Sirena trekt haar wenkbrauw op. ,,Ja, en hier ziet iedereen jullie krachten." O ja, daar zit wat in. ,,Anders sluiten we toch een deal? Riv, dan maak jij een ontmoetingspunt in de Noordzee, van koraal of ijs." ,,Zonder rede komt ze ons echt niet tegemoet," kaats ik terug. Thijs grijnst. ,,En wat als jullie drieën haar ijsplannen verhinderen door die sauna magie?" Wauw Thijs, je hebt jezelf overtroffen met je woordgrapjes dit keer. Maar er zit wat in. Natascha is een Vuurzeemeermin en ik ook een beetje, en Sirena kan water doen koken. Natascha steekt haar hand in de lucht, en ik volg haar voorbeeld. We proberen een vuur te maken in de lucht, maar de ijzige wind verdooft het telkens. ,,We moeten een hoger punt hebben om vanaf te werken," zegt Natascha professioneel. Thijs gebaart dat we moeten stoppen. ,,Laten we dan maar weer de Noordzee opgaan," slikt hij nerveus. We gaan Estelle uitschakelen.