Riv 2: Oceaan

Hoofdstuk 26: Het einde van de dag

A/n

Heey,

Omdat ik in de schrijf-flow zit, nog een hoofdstuk!

Xx Anniek

-----------

,,De ambachtelijke kaasplank, alstublieft."

,,Voor mij de zalmfilet met Ceasar salade."

,,Doe maar de vangst van de dag voor mij, alstublieft."

De ober van het visrestaurant Fort Schelp kijkt me aan. ,,En wat mag het voor u zijn, jongedame?" Ik bloos, en werp snel weer een blik op de kaart.

,,Voor mij de kreeft met krabsalade, alstublieft," zeg ik watertandend. Hij noteert mijn bestelling. De ober is nog geen halve minuut weg, of daar komen onze drankjes al aan. Sirena en Ik hebben kinderchocolademelk bestelt, omdat daar tenminste een rietje bij zit. Thijs heeft cola en Mark mineraalwater. ,,Proost, op Riv's verjaardag!" zegt Mark iets te hard. Proost? Mark, Sirena en Thijs duwen voorzichtig hun glazen tegen elkaar aan, waardoor een 'kling' ontstaat. ,,Is traditie," fluistert Sirena, terwijl ze haar rode, gevlochten haar achter haar schouder wipt, zoals Kata altijd doet. Voorzichtig steek ik mijn glas vooruit, en we 'proosten'. ,,Hoe ging het winkelen vanochtend?" vraagt Mark dan maar. O ja, vanochtend hadden Sirena en ik geshopt, dit is dus echt een lange dag. Er is zoveel gebeurd. ,,Leuk hoor," geeuwt Sirena. ,,Hoe beviel het dolfinarium je eigenlijk?" vraagt Thijs aan me. ,,Afgezien van het walrussenincident," voegt hij er snel aan toe. Ik denk even na, en antwoord: ,,Leuk, bijzonder om weer zo dicht bij zeedieren te komen." Ik besef dat mijn antwoord nergens op slaat, aangezien ik elke dag naar de dolfijnen kan, via mijn spiegel. Mijn spiegel... Ik krijg spontaan weer een flashback:

Ik was precies een jaar op het land, toen ik een wandeling door de haven maakte met Thijs. Plotseling zagen we een schittering vanuit het water komen. Via de pier kwamen we dichterbij, en we zagen een spiegel liggen. Geen handspiegel, maar wen wandspiegel waar ik doorheen kan duiken, zo groot was hij. Ik ontdekte een kaartje op de achterkant, daarop stond: Voor Riv's dertiende verjaardag. Zo heb je nog een beetje van thuis. Groetjes, Lyla. De spiegel was gemaakt door een of andere technicus en Lyla had de spiegel waarschijnlijk daarna de Delta op geduwd, zodat hij uiteindelijk misschien bij mij zou komen. De spiegel zorgde er voor dat ik mijn thuis nooit meer uit het oog zal verliezen. Nou ja, het was niet zoals thuis, het was nier meer dan een koraalrif en een grote kloof met orka's en dolfijnen.

Ineens krijg ik iets voor mijn neus geduwd: de kreeftschotel met krabsalade. Dat was snel. Ik bedank de ober, grinnik naar de anderen en neem een hap salade. Hm.. Zo lekker! Ik pak de kreeft met beide handen beet en duw de kreeft mijn mond in. Zodra ik de kop eraf heb gescheurd, trekt Thijs de hele kreeft uit mijn mond. ,,Zo moet je het niet eten! Iedereen kijkt naar ons!" sust hij. ,,Maar dat is het lekkerste stuk!" sus ik terug. ,,Het hoort niet, oké?" antwoordt hij kortaf. Ik ga maar niet verder tegen hem in, en snijd depri de kreeft in stukken, en haal de 'volgens mensen zijn dit de eetbare' stukken eraf. Ik stop ze in mijn mond, maar erg veel geniet ik er niet van. De malse binnenkant is niets zonder de knapperige schil van de kreeft..

Na het eten lopen we nog door een winkelstraat te slenteren, voordat we huiswaarts gaan. Lachend om Marks opmerkingen passeren we een winkel met allemaal hagelwitte prinsessenjurken. Ik sta stil, en staar naar de etalage. ,,Dat zijn bruidsjurken, die dragen vrouwen op hun bruiloft," legt Thijs snel uit. ,,Dat weet ik wel, maar ze zijn spierwit!" antwoord ik. ,,Onderwater is dat zeer ongebruikelijk, je trouwt in de kleuren die het best bij je groep horen. Voor Basis zijn dat neontinten, donkere kleuren voor Sirene, Koraal heeft pastelkleuren, IJs heeft ijzige tinten en Vuur heeft natuurlijk rood en zwart," leg ik uit. Thijs en Mark kijken elkaar aan. ,,Trouwen in een zwarte bruidsjurk?" reageert Mark verbaasd. ,,Of felroze? Dat is toch over de top?" Ik rol met mijn ogen. Wit, dat is pas over de top. Ik negeer Mark even, en zo slenteren we verder, op weg naar de auto.

Eenmaal terug in Rotterdam poets ik snel mijn tanden en duim gelijk mijn bed in. Morgen is het zover. Morgen is het mijn verjaardag. Morgen ben ik een echte zeemeermin. Morgen hoor ik bij een groep, al heb ik geen idee welke. Morgen komt Lyla me halen. Morgen ga ik terug naar huis. Morgen ga ik al mijn mensenvrienden verliezen. Morgen is de laatste dag dat ik Thijs nog kan zien..

Woelend draai ik me om in mijn bed, en aan het gekraak te horen, opent iemand mijn deur. Het is Thijs. ,,Slaap je al?" vraagt hij zachtjes. ,,Nope," antwoord ik. Hij komt op de rand van mijn bed zitten. ,,Riv, er is iets wat ik je al heel lang heb willen vertellen," begint hij, fronsend met zijn borstelige wenkbrauwen. ,,Vertel," moedig ik hem aan. Hij geeuwt. ,,Vanaf de eerste keer dat ik je in de haven zag, wist ik al dat..." Hij onderbreekt zichzelf door nogmaals te gapen. ,,Wist ik al dat ik je leuk zou vinden. Je bent niet zo'n saai, make-up, One Direction meisje. Je ben een zeemeermin. Dat is een prachtig voordeel, maar je was een soort van zusje voor me, en..." ,,We zouden nooit kunnen zoenen," maak ik zijn zin af. Hij gaat verder. ,,Maar je moet weten, of je mijn vriendin, klasgenoot of zusje bent: ik hou echt van je. Ik ga je zo ontzettend missen. Ik..." Hij stopt weer met praten, maar dit keer moet hij niet gapen, volgens mij zie ik een traan over zijn wang rollen. ,,Thijs, ik voel hetzelfde voor jou, en ik zou dolgraag hier willen blijven om je vriendin te zijn, maar het kan niet: mijn lot ligt in de zee en dat van jou ligt hier. We moeten accepteren dat we niet samen kunnen zijn, en dat we gewoon onze oude levens weer oppakken, snap je?" zeg ik. Hij knikt. ,,Bedoel je, dat we elkaar moeten vergeten?" vraagt hij bibberig. ,,Nee, maar als we om elkaar gaan zitten rouwen en niet verdergaan met ons leven, daar schieten we ook niets mee op. We gaan allebei op zoek naar een nieuwe liefde, oké?" Thijs knikt gerustgesteld. Voordat ik het door heb, rolt er ook een traan over mijn wang, in mijn hoofd tel ik tot vijf, en daar verschijnt mijn staart. ,,Beloof je dan wel, dat jij in een witte bruidsjurk trouwt?" vraagt Thijs met een lieve glimlach. Ik grinnik terug. ,,Alleen als jij een gele vlinderdas draagt," grap ik terug. Ik omhels hem. ,,Ik ga je missen," kreun ik. ,,Ik jou ook, Riv. Ik kan me geen leven zonder je voorstellen," zegt hij. Zijn zachte adem tintelt in mijn nek. ,,Neem wel je telefoon mee naar de Koraalzee," zegt hij. ,,Dan hebben we nog even contact." Ik kijk naar mijn nachtkastje, waar mijn waterdichte telefoon aan de oplader ligt. ,,Ik vrees dat het contact het niet lang volhoudt," zeg ik. ,,Geen stopcontacten onderwater, dus als mijn telefoon leeg is, is hij voorgoed leeg." Het is weer even stil. Ik aai over Thijs' schouders, hij streelt mijn staart. ,,Heb je eigenlijk enig idee wat voor zeemeermin je gaat worden?" vraagt hij om de stilte te verbreken. ,,Ik denk een Koraalzeemeermin, maar we zullen zien," zeg ik. Thijs veegt met zijn duim een traan van mijn wang. ,,Wat je ook wordt, ik weet zeker dat je altijd de mooiste zeemeermin in de oceaan blijft, toch?" We kijken elkaar verliefd aan. Het voelt vreemd om van elkaar te weten dat je smoorverliefd op elkaar bent, terwijl de liefde niet kan zijn. ,,Zorg jij hier dan goed voor Mark en Sirena?" vraag ik moederlijk. Daar voeg ik aan toe. ,,Ik houd van je, Thijs Pinksterbloem." Hij glimlacht. ,,Ik houd van je, Riv Waarvan Ik Haar Echte Achternaam Niet Weet."

,,Onderwater doe je niet aan achternamen, dat is veel te sjiek," lach ik. Dan valt er veer een stilte. Thijs drukt zijn lippen tegen mijn slaap aan, wat me een prettig gevoel geeft. ,,Ik moet denk ik ook maar eens gaan," fluistert hij. Dan staat hij op. Loopt naar de deur. ,,Welterusten," zegt hij lief. ,,Welterusten," zeg ik terug. En dan ben ik weer alleen.