Riv 2: Oceaan

Hoofdstuk 15: Het einde van Thijstelle?

A/n
Heeeeeey,
Nieuw stukje (inspiratie in mijn hoofd yes). O ja, als jullie dol zijn op zeemeerminverhalen moet je echt Geheim van SunnyCupcake lezen!
Xx Anniek
----------------

,,Wat?" Thijs kijkt me ongelovig aan. ,,Estelle doet zoiets niet!" Sirena zucht en roert met haar rietje in haar glas cola. ,,Riv liegt hier echt niet over," mompelt ze. Thijs staart somber naar de vloer. ,,Misschien moet jij met haar gaan praten," stel ik voor. Thijs kijkt verwonderd. ,,Ik? Wat kan ik nou weer doen om haar op andere gedachten te brengen?" Ik kijk hem recht in de ogen aan. ,,Jij bent haar vriendje," zeg ik moeilijk. Hij buigt zijn hoofd. ,,Daar zit wat in, maar hoe kom ik in vredesnaam bij die toren?" Ik glimlach. ,,Voor dat gedeelte ben ik er voor je." Ik rommel in mijn broekzak en haal de sleutels van Stefan's oude motorboot tevoorschijn.

Niet veel later zwem ik naast de boot die Thijs bestuurt. Terwijl de boot de zeventig kilometer per uur trotseert probeer ik hem met alle macht bij te houden. Ook moet ik telkens om ijsschotsen heen slalommen, wat een dodelijke handeling is op dit tempo. In de verte doemt Estelle's toren op, en de boot begint vaart te minderen. Als een dolfijn spring ik twee meter bovenwater en probeer in de boot te landen. Thijs schrikt en deinst achteruit. ,,Jij roept straks Estelle en dan probeer je haar om te praten, oké?" fluister ik. Thijs knikt gehoorzamend. Ik rol uit de boot en verstop me onderwater. Ik hoor dat Thijs Estelle roept, en vaag zie ik dat Estelle aan een ijsdraad naar beneden zakt. Ik steek mijn hoofd bovenwater, maar verstop me achter de boot zodat Estelle me niet kan zien. ,,Thijs? Wat doe jij nou weer hier?" zegt Estelle, aangenaam verrast. Ze zet beide voeten op de grond. Estelle loopt op Thijs af en plant een lichte kus op zijn wang, maar hij blijft ernstig kijken en laat zich niet door zijn vriendin verleiden. ,,Wat is dit?" begint Thijs te vragen. ,,Waarom bevries je de stad?" Estelle krult haar mondhoeken omhoog. ,,Natuurlijk mag je een keer mijn medaille dragen wanneer ik wereldkampioen ben!" giechelt ze. Thijs kijkt nog steeds ernstig, een beetje zoals het gezicht van onze vijftigjarige wiskundeleraar. Thijs haalt diep adem. ,,Ik wil dat je het laat stoppen met sneeuwen, en dan kan Riv het weghalen en..." ,,Je bent gestuurd door Riv hè? Je staat niet eens aan de kant van je vriendin!" zegt ze verontwaardigd. Geschrokken doet Thijs een paar stappen achterwaarts, zodat hij bijna van de boot af valt. Ik zie hoe Estelle haar hand verheft richting de doodsbange Thijs, en ik zie kleine kristalletjes verschijnen bij haar vingertoppen. Ze gaat hem bevriezen... Ik aarzel geen seconde, spring over de boot heen en duw Estelle in het water. Haar hand schiet uit naar de boot, en die verandert in een grote klomp ijs. Estelle slaat woest in het rond, maar ik ben sterker. Zij heeft één kracht, ik heb ze allemaal. Het gevoel in mijn staartvin verdwijnt ineens, en ik besef dat ze mijn vin bevroren heeft. Het voelt loodzwaar aan en ik zak langzaam naar de bodem. Ik steek mijn hand uit naar Estelle en doe precies hetzelfde, alleen zij kan zich losrukken. Ik wil het nog een keer proberen met Koraal, maar het is al te laat. Ik ben naar de bodem gezonken.

Ik probeer mijn vin te verhitten, en langzamerhand smelt het ijs en kom ik vrij. Ik zwem naar het wateroppervlak, maar Thijs is spoorloos verdwenen. Snel maak ik een ijsdraad en hijs mezelf uit het water, en laat mezelf opdrogen. Dan trek ik mezelf op aan de draad, en nader de top. Estelle staat nog steeds de storm te beheersen, en in de hoek zit Thijs te bibberen. Estelle heeft hem gelukkig niet bevroren, maar hij is wel onderkoeld geraakt. Ik trek mezelf op de top, en Estelle draait zich om. Vier sneeuwballen zweven in de lucht, klaar om me weer van de toren af te duwen. ,,Stop!" roep ik. Snel steek ik uit voorzorg ook mijn handen in de lucht om mezelf te verdedigen. Estelle's gezicht kijkt moordend, maar haar ogen geven een heel ander beeld. Ze is bang, onzeker, ze kan dit nooit in haar eentje. Geen wonder dat ze mij had gevraagd om te helpen. In de brokken ijs stond immers geschreven dat mijn IJskrachten goed genoeg waren. Dan krijg ik ineens medelijden. Estelle is van kinds af aan al een zeemeermin op het land. Ze stond er alleen voor, ze heeft het maar een paar mensen verteld. Maar nu wilt ze uit eigenbelang de stad bevriezen zodat ze genoeg kan oefenen voor haar schaatswedstrijd? Dat is gewoon ziek. Terwijl Estelle en ik elkaar stilletjes staan te intimideren, hoor ik een onschuldig geklappertand van Thijs. Je bent gestoord als je je vriendje dit aandoet en hem hierbij betrekt. Estelle kijkt vlammend in mijn ogen, draait zich om en duwt Thijs naar beneden. ,,THIJS!" gil ik. Ik ren naar de rand waar hij viel, maar Estelle houdt me tegen. Ik hoor een plons. ,,Jij weet nog niet half wat ik kan," zegt Estelle dreigend. Ik ga er niet op in, haal diep adem en ik laat de ijstoren smelten, maar aangezien Estelle al zo'n professionele IJszeemeermin is, laat zij het sneller stollen dan ik het kan laten smelten. Geen wonder, Estelle is al zestien en ik moet nog twee weken wachten. Haar kracht is sterker dan wanneer ik een van mijn krachten gebruik. Dan zal ik mijn krachten moeten mixen. Even denk ik terug aan de legende van Hiskia en Loki die de aarde hadden verwoest. Een te groot risico. Ik sla mijn ogen neer. Ik moet iets zien te vinden wat Estelle belangrijker vindt dan haar carrière. Natuurlijk.

Ik moet het allemaal aan Natascha vertellen.

Wat denken jullie dat er gaat gebeuren? Gelooft Natascha wat Riv haar gaat vertellen? En zo ja, kan Natascha haar zus ompraten? Of is er meer aan de hand.... Comment below ⬇️⬇️⬇️