Aylardan Aşk

Kalbinin Sesi

Sıcak bir yaz günüydü.Güneş her zamankinden daha parlak görünüyordu.Evde bir telaş vardı.Yıldız ailesinin her yaz olan yaz tatilleri başlıyordu.Anne valizleri hazırlıyor ve bir yandan da etrafı toplamaya çalışıyordu.Küçük kızları Melodi ve Masal ise anın tadını çıkarıp ordan ordaya koşturuyorlardı.Anneleri ne kadar seslense de onlar mutluluk çığlıklarını atıyorlardı.Babaları arabalarını tamir etmişti.Üstü başı yağ olmuştu fakat buna değerdi.İçeri girdi ellerini üstüne sildi ve kızlarının arkasından koşup onları kucakladıği gibi arabaya götürdü. Bir yandan da onları gıdıklıyor daha da bağırmalarına sebep oluyordu.Çocuklar arabaya binince sustular.Babaları kemerlerini bağladı.
Anne son hazırlıklarını
tamamlamıştı.Yanlarına eğer acıkırlarsa diye bir sürü poğaça yapmıştı.Her şey tamamdı.Babaları üstünü değiştirip geri döndü.Valizleri arabanın bagajına koydu ve direksiyonun başına geçti.Radyonun sesi sonuna kadar açıktı.Her zaman olduğu gibi babaları şarkıya eşlik etmeye başlamıştı bile.Çocuklar da babalarına belli belirsiz eşlik ediyor.Daha çok ellerindeki oyuncaklarla meşgul oluyorlardı.Yazlıklarına gidecek ve yazın suyunu çıkarıp eğleneceklerdi.Yolculuk güzeldi.Çocuklar arabada uyuyakalmışlardı.Yazlığa vardılar.Bayan Elif
-Deniz sen valizleri al ben çocukları götürürüm
diyip sırayla ilk önce Melodi'yi sonra da Masal'ı içeri taşıdı.
Elif yirmilerinde sarı saçlı mavi gözlü sessiz bir kadındı.Kocasıyla birbirlerine aşık olup evlenmişlerdi.Temizliğe çok önem verirdi.Malesef kocası onun kadar dikkatli değildi ve bu bazen tartışmalarına sebep oluyordu.Ona göre kocası hiçbir şeye dikkat etmezdi.Mesela çay içtiği çayın bardağını bile mutfağa götürmeye teşebbüs etmezdi.Günlerce bardağın öylece kaldıği olurdu.Ayrıca çocukların her istediğini yapıyordu.Yani bir çocuğa her istediğini verirsen sonuçta iş bir süre sonra çığrığından çıkardı.
Deniz ise bunun gayet normal olduğunu düşünüyordu.Çünkü o çocukken fakir oldukları için ailesinden hiçbir zaman bir şey istememişti.Şimdi o da çocuklarının aynı şeyleri yaşamalarını istemiyordu.Onların bir damla göz yaşlarına dayanamazdı.
Çocuklar yataklarında mışıl mışıl uyuyorlardı.Gece olmuştu.Den
iz ve Elif birlikte eşyaları yerleştirdiler.Sabahleyin çocuklar paldır küldür uyandılar.Az buçuk bişey yiyip hemen mayolarını giydiler ve denize doğru koşturdular.
Babaları gerçekten çok yakışıklıydı.Koştururken kumral saçları dağılmıştı.Sahildeki kadınların dikkatini çekmesi çok sürmemişti ve bu da Elif'in sinirini bozmaya yetmişti.Suratı asılmıştı.Denize girmektense güneşlenmeyi tercih etti.Eşini çağırmaya çalışsa da nafile çocuklarla bağrışmaktan kendi sesini duymuyordu.Denizin içinde çocuklarla boğuşuyor birbirlerini batırmaya çalışıyorlardı.
Şu haliyle üniversiteli şapşal bir gence benziyordu.Aslında gençti.Aynı üniversitede okumuşlardı.Deniz son sınıftaydı ve sırf onunla evlenmek için universiteyi daha ilk yıldan yarım bırakmıştı.Çünkü o da diğer kızlar gibi eşine sırıl sıklam aşık olmuştu.Pek pişman değildi işi olmadığı için çocuklarla daha rahat ilgileniyordu.Onlar
büyüdüklerinde bir iş mutlaka bulurdu.Çocuklar küçüktüler.Masal 8 yaşında,Melodi ise 6 yaşındaydı.Sonuçta Deniz'in işi vardı.Dış işleri bakanlığında çalışıyordu ve maaşı da iyiydi.
Deniz'i çağırmaktan vazgeçti.Kendi kendine kıremden sürmeye başladı.Arkadan bir ses duydu:
-Ben yardım edebilir miyim?şaşkınlıkla sesin geldiği yöne doğru döndü.Bu liseden arkadaşı Mustafa'dan başkası olamazdı.