Aylardan Aşk

Aşka Kaçış

-Yavaşlasana!Sanki üçüncü dünya savaşına gidiyoruz ha!

-Asıl sen yavaşsın.Kaplumbağa gibi yürüyorsun.Azcık çabuk ol.Ya uyuduysa?!

-Uyursa da yapacak bir şey yok yani.Uyandıracağız artık.

-Ya!Utku.

-Ne var?

-Kız yerine başka birisi çıkmasın cama.İyice kontrol ettin dimi?

-Çıkmaz çıkmaz.

Semih arkamdan koşturuyordu ama yetişti.En iyi dostumdu.Aynı okuldaydık ama sınıflarımız farklıydı.Birlikte saçmaladığım nadir insanlardan biriydi.

Evin yan tarafına vardık.Semih hızlı hızlı nefes alıp veriyordu.Durakladık.Birbirimize bakıştık."Hadisene !" der gibi kaş göz işareti yaptı.Yerden bir taş aldım ve cama fırlattım.Odadan hafif bir ışık süzülüyordu dışarıya.Sanırım gece lambasını yakmışlardı.Camda biri belirdi.Oydu.Gözlerini ovaladı.Sersem görünüyordu.Gözleri kısıktı.Beni görünce kocaman olmuştu.

-Ne işin var burada?

-Sana bir süprizim var!

-Evimi nerden buldun?

-Gizlice seni takip ettim.

Telaşlandığı belliydi.Yüzününü tam göremesemde elma gibi kızardığına emindim!Semih gitarı çıkarmıştı.Sanki ben komutandım o da bir askerdi.Alacağı emri bekliyordu.İşaretimi verdim.Bir dakika..En önemli şeyi bilmiyordum!

-Dur dur.Ben adını bilmiyorum senin.

-Daha yeni mi fark ettin?Öyle olsun.

-Masal adım.

Masal...Bu bir tesadüf müydü?Aklıma yine hatıralarım gelmişti.Arkasından koşturmama rağmen onu tutamayışım.Çağresizce arabanın çarpmasını izlemem.Ramak kalmıştı onu tutmama ama o gitmişti.Gözümde yaşlar birikmişti.Şarkıyı söylemeye başladım.

Birden yandaki camdaki odanın ışığı yandı ve cama bir adam çıktı.Masal'In babasıydı!Adamın yüzü tanıdık geliyordu.Hayır,olamazdı.Beynim sadece bana oyun oynuyordu o kadar.

Semih:

Hapı yuttuk. diye mırıldandı.

Topuklayıp kaçmaya çalıştığını anladım.Yanına gidip kolundan tuttum.

-Beraber geldik.Beraber acı çekeceğiz.

-Ney? Ya ben karışmayayım valla sen kayınpederinle güzel güzel konuş.

-Semih!

-İyi tamam tamam sustum!

Biz konuşurken babası Masal'a bir şey söylemişti ama anlamamamıştım.Masal hareketsiz duruyordu.Babası bize doğru döndü.

-Siz kimsiniz?

Masal'ın odasındaki ışık açılmıştı.Şimdi onu daha rahat görebiliyordum.Tahmin ettiğim gibi yanakları kızarmıştı.Bize gitmemiz için el kol hareketleri yapıyor,yerinde durmuyordu.Pencereye kardeşi olduğunu tahmin ettiğim bir kız çıktı.Garip bir surat ifadesiyle olanları izliyordu.

Başımıza gelecek olan kötü ihtimalleri uzak tutmaya çalışarak sakince:

-Merhaba efendim.Tanıştığıma memnun oldum.Benim ismim Utku.Bu da Semih.Masal okuldan arkadaşım.

-Arkadaşın ha! Ben şimdi gösteririm arkadaşı!

Babası pencereden kayboldu.

-Gitsenize! Ne duruyorsunuz?! diye bağırdı Masal.