Aylardan Aşk

Söz

Gözlerimi yavaşça açmayı denedim.Vücuduma takılan aletleri hissettim.Kolumu hareket ettirince kolumdaki boruyu fark ettim ve serum yediğimi anladım.Doğrulmaya çalıştım ve beni durduran sesle irkildim.

"Dikkat et! Bir yerin incinmesin."

diyen bu sesi önce tanımadım.Sonra sesin sahibine baktım.

"Kerem?"

Sesim istemeden titrek çıkmıştı.

"Evet benim.Kendini nasıl hissediyorsun?"

"Tuhaf ama iyiyim.Peki burada ne işim var?"

Hastane odasını işaret ettim.

"Vurulduğunu hatırlamıyor musun?"

"Ben.."

Göğsümdeki sargıya dokundum.Hatırlamak için bir an durdum.Ve yaşadığım şeyler bir bir gözümün önünden geçti.

Birden ürperdim.

"Masal?"

Kerem'in sorusunu görmezden geldim

"Ailem nerede?"

Uyandığıma göre ilk önce koşup onlara haber vermesi gerekirdi.

Kerem'in yüzü bozuldu.Elini karmakarışık saçlarının arasında gezdirdi.Nasıl cevap vermesi gerektiğini düşünüyor gibiydi.

"Annen bayılmış."

"Annem mi?!O benim annem filan değil."

"Tamam nerden bileyim.Bana öyle söylediler.Sanırım evlenecekler değil mi?"

"Umarım evlenmezler."

Diyip başımı pencereye çevirdim.Gökyüzündeki bulutlara baktım.Bir saniye de olsa da sadece bulutları düşünmek iyi gelmişti.

"Bir şey söyleyeceğim ama sinirlenmeyeceksin"diye huzurumu bozdu ve başımı ona çevirdim

"Muhtemelen sinirleneceğime göre söyle."

"Annen olacak bayan hamileymiş."

"Ney?!"

Boğazıma bir şey tıkılmış gibi öksürmeye başladım

"Boğuluyorum."

"Hey! Sakin."

Kerem şaşkın şaşkın bana bakıyordu.

"Su ver...ölüyorum."

"Tamam tamam!"Diyip hemen oturduğu koltuktan fırladı ve dolu bir pet şişesini bana uzattı.

Şişeyi açıp biraz su içtim ve kendime gelmeye çalıştım.

Olamaz hayır.Bir bu eksikti.Of bir kardeşim oluyordu.Bir tanesi zaten başıma belaydı.

"Geçti mi?"

"Sayılır.Sen devam et."

"Baban yaşadıklarından dolayı biraz gergindi.Sabah ikisi tartıştı ve sonra kadın bayıldı.Düşük tehlikesi varmış.Allahtan hastanede bayıldı da onu hemen kadın bölümünün oldugu yere taşıdılar."

Bunu duyunca üzülmüştüm bayan babama sarkandan hoşlanmasam da gaddar değildim.Yakında ona anne demeye hiç alışasım da gelmiyordu.

Kerem sessizliği bozdu.

"Polisler ifadeni almak için haber bekliyorlar.En iyisi doktora haber vereyim.babanları da ararım sen merak etme."Dedi ve elimi tutup gülümsedi.