Aylardan Aşk

Göz Yaşı

Kız bayılmıştı.Deniz ise Adı Aylin olan kadınla konuşmaktan kızına ne olduğundan bi haberdi.

Aylin'le konuşmak eğlenceliydi.Aylin Komik espriler yapıyor ve arada koluna dokunuyordu.Dokunuşları teninde ürpermesine neden oluyordu ama rahatsız olduğunu belli etmedi.Saatine göz attı.On ikiyi geçmişti ve halâ Aylin gitmemişti.

Artık bir şeyler söylese iyi olacaktı.Gitmesi için mesela.Ayağa kalktı ve "Ah saat de ne geç olmuş yahu!" dedi gülümseyerek hiç farkına bile varmamış gibi.

Aylin mahcup bir şekilde gülümsemesine karşılık verdi.

-Evet gerçekten geç olmuş.Bana müsaade o zaman.

Deniz neredeyse Masal'a hak vermeye başlayacaktı.Sahi Masal nereye kabolmuştu?

Aylin'i gönderdiği gibi içeriye girip odalara bakındı ama yoktu.Hiç kimse nerede olduğunu bilmiyordu.Aklına arka bahçeye bakmak geldi.

Evin köşesini döndüğünde Masal'ı yerde baygın bir halde buldu.Uyandırmaya çalıştı olmadı.Telaşlanmıştı.

"Anne! Baba! biriniz buraya kolonya getirsin Masal bayılmış!"

Bir iki dakika sonra ayak seslerini duydu.Annesi koşturarak geldi.

-Deniz, onu içeri taşı.

Deniz hemen kucakladığı gibi kızını odasına götürüp yatırdı.Annesi kolonyağını Masal'ın yüzüne ve kollarına sürüyor ve uyandırmaya çalışıyordu.Melodi de yanlarına gelmiş şaşkın şaşkın onları izliyordu.Arkasında dedesi vardı.O da ne olduğunu anlamamıştı.

-Nesi var Masal'ın

-Bilmiyorum baba.Bahçede baygın halde buldum onu.
...

Etraf puslu ve karanlıktı.Parktaydım ve bizim oturduğumuz bankın biraz uzağında duruyordum.Bankta oturan birisi vardı.Sadece arkasını görebilsem de ruhum direk kim olduğunu anlamıştı.

Bir adım attım.

Bana doğru başını çevirdi.Başından çenesine doğru kan akıyordu.İnledim.Gözleri gözlerimdeydi.Başka bir yere bakmak için dayanılmaz bir istek duydum.Ona baktıkça acı çekiyordum.

-Bana söylemedin."Seni seviyorum" diyemedin.

Utku şimdi ayaktaydı ve bana doğru yürüyordu.Geri geri gitmek istiyordum ama ne kıpırdayabiliyor ne de konuşabiliyordum.Kollarımdan tutup beni sarsmaya başladı ve bağırıyordu.Canım yanıyor, konuşmak istesemde konuşamıyordum.

-Neden söyle, neden? Bana söylemeni istiyorum!

O beni sarstıkça hıçkırıyordum.Etrafimda karaltılar belirdi.Kulaklarıma fısıldıyorlar ve beni boğmak için boynumu tutuyorlardı. sıkan bir sürü el.Boğuluyordum.Göz yaşlarıyla Utku'ya baktım.

Silikleşmişti.Beni bu karaltılarla bırakıyordu."Gitme!" diye bağırmak istesemde sadece ağladım.Kaybolmuştu.Nefes alamadım.

•••

Çığlığımla uyandım.Etrafımda telaşlı bir sürü ses vardı.Gözlerimi yavaşca araladım.Neredeydim ben?

-Hastane!Beni götürün.Utku'yu görmek istiyorum!

Yataktan fırladığım gibi alt kata koşup bahçeden çıktım.Babam arkamdan bana yetişti.Arabaya bindi.Ben de yanına aceleyle oturdum.

Halbuki bana bağırıp çağırıp neden saçmaladığımı soracağını ve ceza vereceğini düşünmüştüm.O ise sessizce duruyor ve diyeceğim şeyi bekliyordu.