Aylardan Aşk

Deja vu

Dışarıda servisi beklemekten sıkılmıştım.Yerimde durup beklemekten de hoşlanmazdım.Sürekli oraya buraya dönüp duruyordum.Karşımda da kapısı açık bir dükkan vardı ve ben her servisi bekleyişimde sanki dükkandakiler tarafından izleniyormuşum hissine kapılırdım.

Servis geldi.Yine her zamanki gibi dalgınlıkla servise bindim.Cam kenarına oturacaktım.Ama doluydu.

Utku! Servise bineceğim derken demek ki şaka yapmamıştı.Gözlerim kocaman olmuş ona bakıyordum.

Bazı servisçiler paldır küldür sürerler.Benimki de onlardandı ve ani freniyle kafamı ön koltuğun arkasına yapıştırdı.

-Ah!Başım.

-Hey! Azcık bir beyin hücren var onları fiziğe saklasan iyi edersin.

-Haha ne demezsin.

Yine her zamanki muzip ifadesiyle bana bakıyordu.

-Cam kenarı benim.

-Sırayla otursak hı?

-O benim yüce ruhuma kalmış.

-Ya!

-Cik cik yapma boşuna.Civciv!

Eliyle yanağıma değdirdi.Arkadakinler bize bakıyorlardı.Hemen bi tane geçirdim eline.

-Hey! Acıdı ama.Gagalamaya mı çalışıyorsun beni?

-Ney?

Arkadaki kızlar bize bakıp sessizce gülüşüyorlardı.Yanaklarım sıcaklaşmaya mı başlamıştı?

Utku kulaklığını takmıştı.Camdan dışarı bakıyordu.Ben de çaktırmadan onu izliyordum.Başımı ondan ellerime çevirdim.Dalıp gitmiştim.Kulağıma değen elinin sıcaklığıyla irkildim.

-Sen de dinlemek istersin diye düşündüm.

-Teşekkür ederim.

Elini tuttum.Sabah sabah okula gitmek kadar iğrenç bişey olamazdı.Ayrıca mayışmıştım.Esnedim.

-Yine omzumda mı uyuyacaksın?

-Bilmem.

-Kafan gerçekten ağırda o yüzden sordum.Hey!

Çoktan başımı omzuna yaslamış, gözleri mi kapatmış bir vaziyette gülmemek için kendimi zor tutuyordum.

-Unutma benim de bazı senin gibi fırsatlarım olacak buna eminim.

-Hıhı öyle.

Nasıl uyuyakaldığımı hatırlamıyordum.Servis okula gelmiş ve arka bahçede durmuştu.Semih servisin yanında bekliyordu.Aceleyle dışarı çıktım.Yanından geçip hızlıca okul binasına girdim.

...

-Utku.Bu kız seni beklemeden gitti.

-Öyle olsun boşver.

-Onunla çıkıyor gibisin nasıl boşver?

-Bu sadece bir oyun.

-Oyun mu?

-Sınıfta anlatırım merak etme.

Utku'nun canı sıkılmıştı ama neye olduğunu bimiyordu.Onu beklemeden giden Masal'a mı onu anlamayan arkadaşına mı yoksa hasta olan annesine mi?

Dünyada sahip olduğu tek varlık annesiydi.Onu da kaybederse ne yapacaktı? Ayrıca Masal...O onu seviyordu ancak sonuç ne olacaktı?Bir bilinmezliğe doğru yürüyordu sanki ve bu bilinmezlikte bir şey eksikti.