Aylardan Aşk

Ayrılık

"Malesef..." doktor biraz durakladı.Herkes doktorun diyeceklerine odaklanmıştı.ve devam etti:

"Çok kan kaybetmiş ve nabzı zayıf.Acil AB rh negatif kana ihtiyacımız var ve bu kan grubu çok zor bulunan bir kan grubudur ve hastanemizde ne yazık ki yeterli olarak yok."

Utku'nun elleri titriyordu.Kalbi acıyor vücudu şiddetle sarsılıyordu.

"Ben veririm."

Herkesin bakışı bu sözü söyleyen kişiye yönelmişti.

Koşmaktan nefes nefese kalmış bu kişi Kerem'di.

"Benim kan grubum AB rh negatif." Dedi heyecanla.

Doktor"O zaman çabuk benimle gel." Dedi ve hızla gitti.Kerem de doktorun peşine takıldı.

Kerem'in yüzü yara bere içinde ve her yeri mosmor olmasına rağmen kimse dikkat etmemişti.

Onların ardından Yalçın ve Baha geldi.İkisi hemen Utku'nun yanına geçti.

Utku ise bir küfür savurdu.Masal'a kanının son damlasına kadar vermeye hazırdı ama kanı uyuşmuyordu ve Kerem'in kanını verecek olması sinirini bozsa da Masal'ın kurtuluşu için ümitlenmesine neden olmuştu.

Deniz Utku'yu yeni farketmişçesine bir Utku'ya baktı ve öfkelendi.Bu çocuğun burada ne işi vardı? Nasıl Masal'a denk gelmişti?Böyle bir şey nasıl olabilirdi?

Kızının hayatına bu çocuk girdiğinden beri bela başlarından eksil olmamıştı.

Bu çocuk kızının hayatını mahvetmişti.

Hışımla çocuğun üstüne yürüdü ve yakasından tuttuğu gibi yukarı kaldırdı ve olanca gücüyle boğazını sıktı.

"Sen ne hakla kızımı bu hale getirebilirsin ha?! Söylesene! Sana diyorum! Lanet olasıca!"

"Deniz dur hayatım!" Diye bağırdı Aylin

"Hoop durun!" dedi Yalçın ve Deniz'i Utku'dan ayırmaya çalışıyordu.

Utku ise susuyordu.İçi haykırıyor "Masal'ın bu hale gelmesine ben sebep oldum!"diyordu.Ama iş işten geçmişti.

Eğer Masal'a sırtını çevirmeseydi bunların hiçbiri olmayacaktı.Masal güvende olacaktı.

Baha'nın da yardımıyla Deniz Utku'yu bıraktı.Bırakmasıyla Utku'ya sert bir tokat atması bir oldu.

"Defol bu hastaneden! Gözüm görmesin seni."diye bağırdı Deniz

Güvenlik görevlisi geldi .

"Ne oluyor burda?"

"Yok bir şey "dedi Utku ve başını eğdi ve yavaş adımlarla koridorda uzaklaştı.

Prof. David ise olanları uzaktan izlemişti.Hiçbir tepki vermeden.

Sakin bir şekilde Utku'yu takip etti.

Utku dışarı çıkmıştı.Arabanın olduğu yere doğru gidiyordu.Arabanın kaputuna Ümit yaslanmış ve telefonunu kurcalıyordu.Ümit önce Utku'ya sonra Utku'nun babasına baktı.Adam sessizce başıyla onay verince sesini çıkarmadan sürücü koltuğuna geçti.

Utku'da hemen yanına oturdu.

"Nereye gidelim?"

"Neresi olursa.Yeter ki kendimden uzak olsun."

•••

Masal'a kanı verdiler.Başarılı bir ameliyat geçirmişti.Üç gün sonra yoğun bakımdan çıkmıştı ve onu ayrı bir odaya almışlardı.Ama hala kendine gelememişti.