one bite can change it all

Peter

Ik zat al een kwartier met Eric in de auto. We hadden tot nu toe allebei niks gezegd. Ik vroeg me af waar we heen gingen. Ik had Eric een paar berichtjes zien sturen maar ik had geen idee naar wie. Opeens schoot me wat te binnen. ‘wat heb je met Nikki gedaan’ vroeg ik. Ik moest er ineens aan denken. Want het was wel heel erg toevallig dat hij zich als Nikki voordeed, en dat Nikki er vandaag niet was. Hij leek verrast door de vraag. ‘Nikki is een nachtje weg’ lachte hij. Ik keek hem geschokt aan. ‘wat heb je met haar gedaan en wat bedoel je met ze is een nachtje weg’ vroeg ik. ‘ze was op de verkeerde plaats en op het verkeerde tijdstip’ antwoordde hij. Ik zag een geniepig lachje om zijn mond ontstaan. ‘ik keek hem woedend aan. Maar dat leek hem alleen maar te amuseren. ‘ik zal het je uitleggen , omdat je zo smekend kijkt’ lachte hij. ‘toen ik gisteren uit school kwam zag ik haar staan op de parkeerplaats naast haar auto. Ik was al de hele tijd van plan om je te confronteren met de moorden, maar ik kon geen goede manier vinden om het je te vragen. Dus toen Nikki daar zo stond kon ik de verleiding niet weerstaan. Ik volgde haar naar haar huis. Toen belde ik een vriend van me. Als ik haar zou meenemen in mijn auto zou ze meteen weten dat ik het was. Dus mijn vriend belde bij haar aan en zodra ze de deur opendeed nam hij haar mee. We hebben ervoor gezorgd dat ze haar ouders belde om te zeggen dat ze bij een vriend bleef slapen in de stad. Ik ken haar ouders en ik weet dat ze daar weinig achter zoeken. We hebben haar ook wat pillen gegeven dat ze zich weinig van deze nacht zal herinneren’ zei hij. Ik keek hem vol walging aan. ‘dat kan je niet doen, dat is niet menselijk’ begon ik te schreeuwen. ‘ ze is mijn beste vriendin , je hebt zelfs wat met haar gehad en dan behandel je haar zo. Wat heeft zij  ooit fout gedaan, heb je het alleen maar gedaan om met me te praten. Ik weet zeker dat je daar ook een andere manier op had kunnen bedenken. Hij begon te lachen, hij lachte me gewoon uit in mijn gezicht. ‘je begrijpt niet hoeveel ik over heb voor mijn soort’ antwoordde hij. En daarbij was ons gesprek afgelopen. Ik keek de hele weg naar buiten. Ik had geen idee waar we ons bevonden, we waren ongetwijfeld in het bos want overal waren bomen.  Op een gegevenmoment sloeg Eric links af. We reden over een smal bospad. Het pad kwam me niet bekend voor en voor mijn gevoel reden hier ook niet veel mensen. We reden ongeveer tien minuten over het pad totdat we op een openplek uitkwamen. Het eerste wat ik zag was het grote huis dat er stond. het was niet normaal groot. Het had een grote balustrade en op de eerste verdieping was een groot balkon. Er stonden een paar dure auto’s voor de deur. Ik vroeg me af wat we hier deden, hier kon de roedel toch niet zijn. Ik had meer een oude schuur verwacht maar dit was het tegenovergestelde dit was gewoon een villa. ‘iets anders verwacht’ lachte hij. Ik knikte.  We stapte de auto uit en liepen de trap op naar de voordeur. Tot mijn verbazing belde Eric aan. De deur werd opengedaan door een robuuste man met veel tatoeages op zijn arm. ‘heey Eric , ik had je hier vandaag niet verwacht’ vroeg de man. ‘is Peter er’ vroeg Eric zonder verder op de vraag van de man in te gaan. ‘hij is boven in zijn kantoor’ antwoordde de man. ‘dank je’ antwoordde Eric. Nadat hij dit gezegd had pakte hij mijn arm en trok me mee de trap op. Toen we boven aankwamen viel mijn mond open, het was zo mooi. Alles zag er sjiek uit grote spiegels aan de wanden en prachtige gouden lijsten met prachtige schilderijen erin die waarschijnlijk erg veel geld waart zijn. We liepen naar de deur die zich aan het einde van de gang bevond. Eric klopte op de deur. Ik hoorde een zachte kom binnen. En op dat moment werd de deur voor ons open gedaan door een prachtige vrouw. Ik denk dat ze ergens eind twintig was. Ze had prachtig lang gekruld bruin haar dat tot over haar kond kwam. Ze had grote bruinen ogen en volle wimpers. Toen we binnen waren sloot ze de deur weer. In de kamer bevonden zich nog vier andere personen. Twee jongens iets ouder dan mijzelf en nog een meisje van mijn leeftijd. In het midden van de kamer stond een bureau waar een jonge man achterzat. Ik denk dat hij ongeveer vijfentwintig was. Ik voelde me een beetje bekeken, ik voelde alle ogen in de kamer op me gericht. ‘dit is Naomi’ begon Eric. ‘ ik heb haar hier mee naartoe genomen omdat ze me niet gelooft. ‘is dit het meisje dat volgens jouw de moorden heeft gepleegd’ vroeg de man achter het bureau. ‘ ja inderdaad peter’ antwoordde Eric. Dus de man achter het bureau heette peter. Maar ze denkt dat ik een of andere gek ben. Leg het ons maar eens uit’ Eric gaf me een kneepje in mijn arm. Ik schudde mijn hoofd, ik wilde mijn verhaal niet met hun delen, ik wist niet eens of ik hun wel kon vertrouwen. ‘ik zie dat ze een beetje verlegen is’ zei peter. ‘Laat ons alleen’ en hij gebaarde met zijn hand naar de deur. Iedereen liep naar de deur toe behalve Eric. ‘jij dus ook Eric’ zei Peter. Peter had blond haar tot net boven zijn schouders en blauw groene ogen. Om zijn nek had hij een ketting hangen met een zilveren wolf eraan. Eric zag eruit alsof hij geen stap richting de deur zou doen maar na een paar minuten liep ook hij naar buiten toe. En toen was ik alleen met peter. Ik durfde hem niet in zijn gezicht aan te kijken dus bleef ik naar de vloer kijken. ‘ ga zitten’ en hij wees naar de stoel tegenover hem. Ik liep er naartoe en ging nerveus zitten. ‘ er is niks om bang voor te zijn’ begon Peter. Nou vertel me eens wat bedoelde Eric. Ik was te bang om iets te zeggen. ‘je kan het me gerust vertellen. Maar om je wat meer op je gemak te stellen zal ik je wat over mezelf vertellen. Ik ben Peter en ik ben de lijder van onze roedel. Ik woon samen in dit huis met mijn vriendin Miranda , je hebt haar net al  ontmoet. Ze was de persoon die de deur opendeed. Dit huis is ook ons hoofdkwartier zoals wij het noemen. Hier bespreken we dingen die belangrijk zien voor de roedel, en als leden het moeilijk hebben en nergens terecht kunnen , dan kunnen ze hier verblijven. Ik ben een weerwolf vanaf mijn geboorte. Mijn vader was de lijder voor mij , maar omdat hij een paar jaar geleden  is overleden ben ik nu de nieuwe lijder.’ Vertelde hij. ‘het spijt me van je vader’ antwoordde ik. ‘ dank je’ zei hij. En vertel me nu eens wat over jezelf. Gewoon normale dingen wat doe je graag , wie zijn je vrienden. Ik vertelde hem over mijn ouders en dat ik nu bij de Luters woonde. Ik vertelde hem over Nikki en Britney en dat mijn hobby’s lezen en tekenen zijn. Hij luisterde aandachtig en condoleerde me met mijn ouders. Naar mate ik langer met hem praatte hoe meer ik hem vertouwde. ‘ik voel duidelijk aan dat je een van ons bent, maar aan de verhalen van Eric te horen ben je niet zo geboren’ vroeg hij. Ik knikte voorzichtig. ‘ wil je me vertellen wat er gebeurd is’ vroeg hij. Ik voelde opeens heel erg de behoefte om mijn verhaal met iemand te delen en Peter voelde als de goede persoon om het tegen te vertellen. En voordat ik het wist vertelde ik hem het hele verhaal. Ik vertelde hem van de avond dat de wolf me beet en dat ik opeens wakker werd en door iemand werd gedragen. Toen vertelde ik hem over de nacht dat ik de wolf weer ontmoete en veranderde. En over dat ik wakker werd in het bloed. Ik eindigde het verhaal met de doden paarden. Peter keek me erg zorgelijk aan, waardoor ik me ongemakkelijk voelde. Was dit wel de juiste keus. ‘het spijt me echt heel erg dat je dit hebt moeten meemaken’ zei hij ‘ de eerste verandering is altijd het moeilijkst, je weet namelijk niet wat je staat te wachten en er is niemand om je te helpen. Wij helpen alle jonge leden van onze roedel met hun verandering want anders is de pijn nog tien keer zo erg. Een paar leden van de roedel hebben het zelfde als jou meegemaakt. Voordat ze hierheen kwamen wisten ze niet wat ze echt waren. hun ouders hadden het hun nooit verteld, of het gen zat ergens ver in de familie waardoor de ouders geen   weerwolven waren. zij werden net als jij wakker zonder te weten wat ze gedaan hadden. Het enige vreemde vind ik die wolf uit je verhaal. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. En heb je de wolf de paar laatste dagen nog een keer gezien.’vroeg hij.   ik schudde mijn hoofd ‘ nee alleen die nacht toen ik veranderde’. ‘ik vind het ook erg bijzonder dat de wolf zo veel macht over je heeft. Ik heb hier alleen in verhalen over gehoord. Wolven die mensen veranderen en daardoor macht over ze krijgen’. Ik voelde de rillingen over mijn rug glijden. ‘ maar om op het onderwerp terug te komen waarom je hier bent, jij denkt dus dat Eric de wolf is uit je verhalen. Ik knikte ‘ ik weet gewoon niet wat ik moet geloven’ fluisterde ik. ‘dat kan ik heel goed snappen maar ik verzeker je de wolf uit jouw verhalen is niet Eric. Ik ken Eric al van jongs af aan en hij heeft nog nooit iets fout gedaan. Hij is een van mijn beste vrienden, en de avond waarop je gebeten bent, die avond was Eric bij mij. meerdere mensen kunnen het bevestigen we hadden namelijk een vergadering.’ Vertelde Peter. Ik kon even niks uitbrengen. ‘ je kijkt geschokt en dat kan ik ook snappen’ zei Peter ‘ maar ik denk dat je Eric een kans moet geven , hij kan je denk ik helpen met het feit dat je nu ook een weerwolf bent’. En op dat moment stapte Eric de kamer weer in.

heey ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vonden. laat het me please weten en vote . en echt super bedankt voor het lieve commentaar ik had echt nooit gedacht dat zo veel mensen mijn boek zouden lezen. en vinden jullie de hoofdstukken te lang laat het me please weten

en wat denken jullie is Eric echt niet de wolf uit naomi haar verhalen of liegt peter en wat vinden jullie van Eric  

xx