ik keek om me heen. Aan de ene kant van het bed zat Eric en aan de andere kant zat een meisje met lang zwart haar. Toen ze binnenkwam had ze zichzelf voorgesteld als Lucy. Het was wel een schok geweest dat ze binnenkwam. Ik had eigenlijk alleen Eric verwacht. En toen kwam hij opeens binnen met dit prachtige meisje. Ze was echt knap, ze was slank, had op de juiste plekken rondingen en haar zwarte haar leek te glanzen. In tegenstelling tot mijn haar dat nu plat tegen mijn gezicht aan hing. Het was waarschijnlijk doorweekt met zweet. De laatste paar dagen was ik af en toe bij bewustzijn gekomen. De rest van de tijd bracht ik door met nachtmerries. Telkens zag ik hem weer voor me. Hij kwam met ontblootte tanden op me af gerent. Ik probeerde weg te rennen maar het lukte niet, net zoals de eerste nacht dat ik hem had ontmoet. Soms had ik weer dezelfde droom die ik een paar dagen geleden had gehad. Soms leek ik zelfs zijn stem te horen. Maar gelukkig was ik nu weer wakker. Ik voelde me nog steeds beroert. Ik had al een paar dagen niet gedoucht dus ik snapte ook niet waarom Eric en Lucy zo dicht bij durfde te zitten. Voor mijn gevoel stonk ik naar een dood dier. De wonden waren voor het grootste gedeelte genezen. Zover ze konden genezen, ik kon namelijk nog steeds de diepe wonden in mijn armen en benen zien. Ik hoopte dat die ooit nog zouden opvullen maar de kans was vrij klein. Opeens schoot me iets te binnen. ‘ wat hebben jullie trouwens tegen de school vertelt’ vroeg ik. Eric leek verbaast door deze vraag maar herpakte zich snel. ‘ Peter heeft ze gebeld en ze verteld dat je een paar dagen thuis blijft omdat je je niet goed voelt.’ antwoorde hij. ‘en wat hebben jullie tegen de Luters verteld’ vroeg ik ‘het moet hun vast wel zijn opgevallen dat ik er niet ben’. ‘Peter heeft hun ook gebeld, hij heeft hun verteld dat je voorlopig even hier blijft’ zei Eric. Ik keek hem verbaasd aan. ‘hij heeft wat’ vroeg ik. ‘ ze leken het anders helemaal niet erg te vinden’ lachte Eric. Dat verbaasde me niks. ‘ weet je trouwens waar mijn mobiel is, ik wil weten of britney en Nikki me nog wat hebben gestuurd.’ Eric schudde zijn hooft ‘sorry maar we zijn bang dat je je mobiel bent kwijtgeraakt tijdens je nachtelijke avontuur’. ‘maar dan weten ze dus helemaal niet hoe het met me gaat, of waar ik nu ben’. Vroeg ik geschokt. ‘ik heb gevraagd of een vriend van me aan ze door kon geven dat je ziek was en dat je nu hier verblijft.’ Zei hij. ‘en vind je niet dat dat een beetje raar klinkt, aangezien ik nog nooit met je heb gepraat op school’ vroeg ik hem. ‘slimheid is niet zijn sterkste punt’ lachte Lucy opeens. Eric gaf haar een poor. ‘het komt allemaal wel goed’ antwoorde hij ‘we verzinnen er wel wat op’. ‘ik hoop het maar’ antwoordde ik. ‘maar je wilde me graag zien, en hier ben ik waar wilde je het over hebben’ vroeg Eric. ‘mijn vraag was eigenlijk wat ik ga doen nu. Ik bedoel ik moet toch weer naar school toe en terug naar de Luters. Wanneer ga ik dat doen, wanneer kan ik weer terug’ vroeg ik. ‘dat zou je moeten overleggen met Peter, en je moet zeker weten dat je je goed voelt.’ Antwoorde Eric. Ik knik. ‘ik denk dat ik me wel goed voel, ik heb voor mijn gevoel wel een week geslapen en mijn wonden lijken bijna genezen te zijn’. ‘ik zal Peter vragen om dit straks even met je te bespreken’ antwoorde Eric. Ik voelde woede in me opborrelen, hij kon het me nu toch ook meteen vertellen dat het antwoord waarschijnlijk nee zou worden. Peter zou waarschijnlijk zeggen dat ik nog niet voor mezelf kon zorgen. Maar de afgelopen jaren had ik dat juist gedaan , voor mezelf zorgen. Ik weet niet waar deze woede opeens vandaan kwam. de mensen hier waren allemaal hartstikke aardig tegen me geweest , maar ik voelde me nu verstikt. Ik wilde gewoon even alleen zijn, gewoon echt alleen. ‘okey is goed’ antwoordde ik met een zo’n normale stem als ik kon. Hij knikte. Waarschijnlijk voelde Lucy de spanning aan en stond op. ‘Laten we Peter gaan halen’ zei ze tegen Eric. Hij knikte en samen verlieten ze de kamer.
Ik bleef nog een paar minuten liggen maar besloot toen dat het wel eens tijd was voor een douche. Ik hoopte dat Peter voorlopig nog even niet zou komen. Ik trok snel mijn kleren uit en stapte onder een bloedhete douche. Ik voelde de warmte bijna niet het enige wat ik voelde was het vuil dat van me af spoelden.
Als ik het gevoel heb dat ik weer helemaal schoon ben stap ik onder de douche vandaan. Ik gluur snel om de deur van de badkamer heen om te kijken of Peter er al is, maar de kamer is helemaal leeg. Snel pak ik wat kleren uit de kast die in mijn kamer staat. als ik me heb aangekleed plof ik neer op een stoel die in de hoek staat. ik voel het brandende gevoel van de wonden terug keren, maar het irriteert me niet.
Nadat er ongeveer een kwartier is verstreken komt Peter mijn kamer in. ‘heey’ zeg ik. Hij gaat in de stoel tegenover me zitten. ‘ik heb gehoord van Eric dat je weer naar huis wilt. Vraagt Peter. Ik knik. Natuurlijk blijf ik liever in deze mooie kamer met een douche dan dat ik terug wil naar de Luters maar iets in me verlangt er toch naar. ‘ je weet dat het nog maar twee dagen is geleden sinds we je gevonden hebben.’ Ik knik weer. ‘ik vind het erg moeilijk om hier mee in te stemmen, maar als dit is wat je graag wilt dan kan ik daar niet tegen in gaan’ zegt Peter. Ik kan geen woord uitbrengen, dit had ik namelijk niet verwacht. Opeens begint hij te lachen. ‘ je kijkt me aan alsof ik iets fout heb gezegd’ lacht hij. Ik schud mijn hoofd. ‘ nee helemaal niet’ antwoord ik. ‘ mooi ‘ antwoord hij. ‘ als je wilt mag je vandaag al weg gaan maar ik heb het liever niet. Je kan morgen wel gewoon naar school je kan dan met Eric meerijden. We zullen er voor zorgen dat je auto voor je klaar staat na school zodat je zelf nar huis kan rijden.’ Ik kijk hem waarschijnlijk geschokt aan. Met Eric naar school rijden wat zullen de mensen allemaal wel niet denken. maar dat zie ik morgen allemaal wel weer. Het liefst was ik nu al naar huis gegaan maar Peter heeft veel voor me gedaan dus moet ik dit maar accepteren. Hij laat me al naar huis gaan en dat is een ding dat ik nooit had verwacht. ‘dat is goed, en dank je wel voor alles’ antwoord ik. Hij knikt. We staan allebei op het zelfde moment op, en dan loopt Peter naar me toe en geeft me voorzichtig een knuffel.
Nadat Peter me eindelijk weer had losgelaten zijn we naar beneden gegaan. Het was ondertussen al een uur of zes en blijkbaar was Miranda al aan het koken. Toen we de keuken in liepen werd ik meteen omhelst door Candice en Mila. Eric was nergens te bekennen maar daar was ik wel blij om. Ik werd tussen Scott en Anne neergezet aan de tafel. Ik had Anne nog nooit gezien maar ze was erg aardig. ze had kort bruin haar en donker bruine ogen. ze had een lief gezicht maar volgens scott was ze niet meer zo lief als ze veranderde met de volle maan. Om ons heen waren een paar mensen in lachen uitgebarsten. Anne had ze eerst boos aangekeken maar begon toen zelf ook te lachen. Toen ik aan scott had gevraagd wat hij bedoelde met zijn opmerking had hij gezegd dat ik het ooit zelf wel zou meemaken. Ik voelde meteen een brok in mijn keel maar negeerde dat maar.
De rest van de avond was hartstikke gezellig. Eric was niet meer komen opdagen. Lucy was tijdens het eten wel aangeschoven maar toen iemand aan haar vroeg of ze wist waar Eric was had ze haar schouders opgehaald. ‘ ik heb geen idee ik heb hem niet meer gezien’ had ik haar horen zeggen. Er waren nog veel meer mensen van de roedel bijgekomen. Ik zag een paar bekende gezichten van jongens die bij me op school zitten of hadden gezeten. Om een uur of tien voelde ik de vermoeidheid weer opspelen. ik zei tegen Anne , Scott , Candice en Peter dat ik ging slapen en glipte toen de keuken uit. Ik liep snel naar mijn kamer toe. Morgen zou ik eindelijk britney en Nikki weer zien. Ik had ze gemist ook al had ik ze drie of vier dagen geleden nog gezien. Toen ik mijn kamer in liep viel mijn oog meteen op klein pakketje wat op mijn bed lag. Ik liep er snel toe. Er lag een briefje boven op het doosje, snel vouwde ik het open en las de tekst. ‘ omdat je oude mobiel kwijt is geraakt heb ik deze voor je gekocht, zo kun je me altijd bereiken als er iets is’. Ik las de tekst een paar keer opnieuw en maakte toen het doosje open. Erin lag een zwarte Iphone in. Toen ik hem had opgestart zag ik dat iemand alles al had geïnstalleerd en toen ik bij de telefoonnummers keek was ik ook niet verbaast om Eric zijn naam te zien.
heey ik hoop dat jullie dit een leuk hoofstuk vonden laat het me please weten en please vote x en srry ik had beloofd om vaker te updaten maar er kwam weer van alles tussen sorry sorry.
en super bedankt voor alle lieve reacties op dit verhaal xx
YOU ARE READING
one bite can change it all
Werewolf. Ik durfde niet achter me te kijken maar aan de trillende grond en het gehijg dat steeds dichter bij kwam wist ik dat de wolf zijn pas ook versnelt had. Ik zag in de verte wat bomen staan misschien als ik wat sneller zou rennen zou ik in een van de...
