(a/n;).....kung sino man ang naguguluhan or may concerned kung bakit kelangan may pov pa si Dustin at yung iba wala,ayun po ay dahil may malaking part syang gaganapan sa story na ito lalo pa sa mga susunod pang chapter,kung may reaksyon kayo icomment nyo lang mabilis ko po na sasagutin hindi ko po kayo kakagatin mabait po ako promise...Tnxs...may announcement pa ako mamaya sa last part nito.read nyo din poh.=)
DUSTIN POV;
"oy Dustin bakit hindi ka pa natutulog?." sabi nya nung paglingon nya sa akin matapos ko syang tawagin,nung una hindi nya pa ako nakilala kasi nandito ako sa sulok ng kusina,kanina pa ako dito,nadaanan nya siguro ako dito kanina hindi ko lang siguro napansin.
"ikaw bakit hindi ka pa din natutulog?,san ka galing?." tanung ko sa kanya imbes na sagutin ang tanung nya sa akin,saka ulit ako tumalikod sa kanya
"ahm,nagbanyo lang,ikaw?." nakalapit na sya sa akin,hindi ko pa rin sinagot ang tanung nya.
"may problema bah?."
I deeply sighed sa tanung nya sasabihin ko na ba sa kanya.
Lumapit pa sya sa akin at hinawakan ako sa braso at parang nakayakap na sya sa likod ko nakapatong kasi ang chin nya sa shoulder ko."namimiss mo na naman bah ang mommy mo?, tsk panu yan malayo toh sa atin kaya hindi ka agad makakapunta dun sa sementeryo kung nasaan ang mommy mo."
Lihim akong natuwa at medyo nalungkot na din sa sinabi nya,natuwa ako kasi hindi nya pala yon nakakalimutan,yung napagusapan namin nung una kaming nagkita,nalungkot ako kasi bigla ko talagang namiss si mommy kung sana andito sya ngayon para matulungan ako sa prinoproblema ko hindi yung mag-isa ako ngayon ditong nag-iisip kung aamin na bah ako o hindi.
Dalawa kasi ang pwedeng mangyari,it's possible na magalit sya sa akin at iwasan ako or parang wala lang tanggapin nya lang pero hindi sya maapektuhan,yung status nila ni Andrick,hindi ako manhid para hindi maramdaman na mahal na ni Aira si Andrick pero kagaya ng sinabi nya sa akin sa resto noon gusto nya yung talagang sigurado na sya bago nya sabihin yon kay Andrick.
'Pero possible din na maguluhan pa sya lalo at baka may pag-asa kayo',yan ang sinasabi ng utak ko sa sarili ko kaya lalo lang akong naguguluhan.
"Dustin,hoy." nagulat ako nung nasa harapan ko na sya.
"w-hy?."
"really yan lang itatanong mo kanina pa kaya ako nagsasalita dito,pero ikaw mukhang naglalakbay na sa netherlands."
"so-rry."
Nabigla na naman ako sa ginawa nya,niyakap nya kasi ako.(o_o)
"pwede mo naman kasi akong kausapin hindi yong ang lalayo layo na ng nararating mo dyan." parang bakla man pero naguunahan ng tumulo yung luha ko sa sinabi nya.Lalo akong nalilito bolta boltaheng kuryente kasi sa akin ang hatid nya.
