The Pink Book

Κεφάλαιο 6

Το μυαλό μου έχει πρακτικά σταματήσει να δουλεύει. Η καρδιά μου έχει αποστασιοποιηθεί απο το σώμα μου. Τι σκατά; Πώς δεν κατάλαβα όλα αυτά που του συμβαίνουν; Δε μπορώ να το πιστέψω. Κοιτάζω την παγερή οθόνη με απέχθεια,μίσος,λύπηση,δε ξέρω,ανάμεικτα συναισθήματα. Χωρίς να επενδύσω στις σκέψεις μου πληκτρολογώ ένα μήνυμα στην ηλεκτρονική διεύθυνση του Ντέιβιντ. Αμέσως,αναρωτιέμαι αν είμαι η μόνη που τα ξέρει αυτά. Πάντως είμαι η μόνη που μπορώ να βοηθήσω.-Πρέπει να βρεθούμε. Στις 8 στα McDonald's. Άναμπελ Ράιλυ.- Μόλις πατάω αποστολή καταλαβαίνω πόσο απελπισμένη φάνηκα. Τι θα κάνω; Σκατά,σκατά,σκατά. ΣΚΑΤΆ! Δε νυστάζω πλέον. Διαβάζω ξανά και ξανά το μήνυμα. Σημειώνω ένα ένα τα στοιχεία για να βγάλω ένα συμπέρασμα της συμπεριφοράς του. Κολλάνε όλα. Το ταλαιπωρημένο παρελθόν,η εκπαίδευση,η ανασφάλεια,η μοναξιά. Τώρα καταλαβαίνω. Γαμώτο! Σηκώνομαι απο το κρεβάτι και περπατάω νευρικά πάνω κάτω. Η Έλεν; Ποτέ δε την έχω ακούσει να μιλάει για αυτά τα πράγματα. Δεν μπορεί να είναι αλήθεια αυτό. Όμως υποθέτω θα τα ξεκαθαρίσω όλα απο κοντά. Πρέπει να βρώ τι θα φορέσω. Χριστέ μου! Τι έκανα;;; Πώς θα τον αντικρίσω στα μάτια μετά απο αυτά που του είπα στο πανεπιστήμιο; Οχι,όχι,δε θα υποκύψω στην γοητεία που απονέει. Θα σταθώ στο ύψος μου,ας υποκύψει αυτός. Είμαι μια επαγγελματίας που θέλει να βοηθήσει. Απόλυτα επαγγελματικό. 

Είμαι χωμένη δύο ώρες μέσα στη ντουλάπα μου. Τίποτα δεν είναι σεμνό αλλά ταυτόχρονα προκλητικό και διακριτηκό. Πφ........Α!!!! Μόλις θυμήθηκα οτι έχω ένα κόκκινο φουστάνι απο απαλή τσόχα. Αυτό είναι ότι πρέπει. Είναι δύο παλάμες πάνω απο το γόνατο,αμάνικο,με δύο λωρίδες να ξεπροβάλουν απο την αριστερή και τη δεξιά μεριά της μέσης μου. Είναι λίγο φουσκωτό στο κάτω μέρος και κολλητό στο πάνω μέρος. Ταιριάζουν τέλεια οι καινούριες μαύρες γόβες-πέδιλα που αγόρασα,και η λευκή τσάντα χεριού Chanel με τις μικρές χρυσές λεπτομέριες. Ωραία. Τώρα νομίζω μπορώ να μπώ στη μπανιέρα μου και να ξεχάσω τα πάντα.

Ανοίγω τα μάτια μου απότομα απο ένα γδούπο στο σαλόνι. Τι ήταν αυτό; Σκατά! Τσεκάρω το κινητό μου,είναι εφτά η ώρα. Είμαι στη μπανιέρα τρείς ώρες!! Βγαίνω όσο πιό αθόρυβα μπορώ και τυλίγω το ρόζ μπουρνούζι μου γύρω αποτο σώμα μου. Ο θόρυβος σταμάτησε,αλλά νιώθω οτι κάποιος είναι μέσα στο σπίτι. Βγαίνω επιφυλακτικά απο το μπάνιο μου και ανοίγω την πόρτα του δωματίου μου. Ούφ! Η Έλεν είναι μεθυσμένη. Την βρίσκω ξαπλωμένη σε μια περίεργη στάση στον καναπέ του σαλονιού. Τη σκουντάω αλλά δεν ανταποκρίνεται. Σκέφτομαι οτι είναι ευκαιρία να ερευνήσω αυτό που είπε ο Ντέιβιντ. Όχι,Άνα,δε θα πιστέψεις ένα ξένο! Μα είναι ντετέκτιβ! Απαντώ στο κεφάλι μου και αρχίζω να ψάχνω την τσάντα της. Γαμώ! Τρία σακουλάκια με λευκή σκόνη,προφανώς κοκαίνη ή κράκ,και διάφορα μπουκαλάκια με χάπια. Τι συμβαίνει μέσα στο σπίτι μου και δε το ξέρω κάν; Τρέχω,αρπάζω το κινητό μου τραβάω μια φωτογραφία την τσάντα της Έλεν με φλάς,όμως δε ξυπνάει. Δεν έχω χρόνο,πρέπει να ετοιμαστώ. Κλείνω προσεκτικά την τσάντα της και εξαφανίζομαι. Δεν προλαβαίνω να φτιάξω τα μαλλιά μου κανονικά,οπότε τα αφήνω άλυτα σε ανέμελο λούκ. Μακιγιάρομαι ελαφρώς στα μάγουλα και τα χείλη και βάζω τα δυνατά μου για να πετύχω τα smoky eyes που θέλω. Ναι,τέλεια! Είμαι έτοιμη. Φεύγω αθόρυβα απο το σπίτι. Μπαίνω στο κόκκινο μικρό peugeot μου και πατάω γκάζι. Σε δέκα λεπτά είμαι εκεί,και φυσικά με περιμένει. Δείχνει αγχωμένος,το πρόσωπό του είναι ζαρωμένο απο την γκριμάτσα ανυσηχίας που έχει. Τον πλησιάζω με ένα αινιγματικό χαμόγελο. Σκατά,γιατί χαμογελάω; Δε μπορώ όμως να σταματήσω.