The Pink Book

Κεφάλαιο 21

."Είσαι κούκλα!" η Κίμ με κάποιες συμφοιτήτριές μας είναι στοιχισμένες σε κύκλο γύρω μου καθώς προβάρω το λευκό νυφικό φόρεμά μου. Νιώθω τόσο ευτυχισμένη με τις φίλες μου. Ο Ντέιβιντ τώρα θα πρέπει να βρίσκεται στο εκκλησάκι,με περιμένει για να με κάνει δική του. Είμαι συγκινημένη με την περίσταση,όμως και με το γεγονός οτι...

"Έλα κοριτσάκι μου, θα αργήσουμε." η Κίμ με αποσπά απο τις σκέψεις μου. Ρίχνω μια τελευταία ματιά στο είδωλό μου στον καθρέπτη. Λευκό μίνι φόρεμα,στράπλες με υφασμάτινα λουλουδάκια να καλύπτουν την επιφάνειά του,και τούλι να ξεπετάγεται ασύμμετρα ώς και τη γάμπα μου. Δεν διάλεξα τούλι για το κεφάλι,το βρίσκω υπερβολή,έχω πιάσει τα μαλλιά μου σε ένα απλό σενιόν κότσο.Οι γόβες απο την άλλη,διάλεξα να είναι εντυπωσιακές. Λευκό διάφανο ύφασμα καλύπτει όλη την επιφάνειά τους ενώ στο κουτεπιέ υπάρχουν ίσα κομμάτια διαφανούς λευκού υφάσματος και ασορτί με το φόρεμα δαντέλα,τα οποία δένουν με ένα λεπτό άσπρο σχοινί μπροστά απο τον αστράγαλό μου. Έχω ψωνίσει μερικά νυφικά εσώρουχα για την πρώτη νύχτα του γάμου μας. Θα ενθουσιαστεί.

Η πόρτα ανοίγει,βγαίνει πρώτα η Κίμ,μετά ακολουθώ εγώ.Αντικρίζω τον Ντέιβιντ.Μαύρο σμόκιν με γκρί παπιγιόν και τα μαλλιά του κάθε άλλο παρά ανέμελα.Στα χέρια του κρατάει μια λευκή ανθοδέσμη με τριαντάφυλλα.Και...ω θεέ μου! Είναι ξυρισμένος. Δείχνει απερίγραπτα σέξι στην κομψή στολή γαμπρού του. Ανεβαίνω σταθερά ένα ένα τα σκαλία ώσπου φτάνω απέναντί του.

"Δείχνεις εκθαμβωτική μωρό μου." λέει παρατηρώντας με εξεταστικά. Αχ...το βλέμμα του βαθαίνει,όπως θα έκανε και το φιλί του αν μπορούσα να τον φιλήσω αυτή τη στιγμή. Αφήνει ένα απαλό φιλί στα χείλη μου,αποσυντονίζομαι.

"Και εσύ,όπως πάντα Ντέιβιντ." λέω με τη θερμοκρασία να ανεβαίνει απο την περιοχή του ιβικού οστού μέχρι τα μάγουλά μου. Χαμογελάει έκφυλα και τυλίγει το χέρι του γύρω απο την πλάτη μου για να με παρακινήσει να προχωρήσουμε στον χώρο του μυστηρίου. Δεν ακούω λέξη απο αυτά που απαγγέλει ο ιερές μέχρι να μου απευθύνει τον λόγο.

"Άναμπελ,δέχεσαι τον Ντέιβιντ για σύζυγό σου, να τον αγαπάς χωρίς περιορισμούς και να τον σέβεσαι μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος;" Να τον σέβομαι; Μα τι είδους ερώτηση είναι αυτή; Αφού φτάσαμε ως εδώ,εννοείται οτι τον σέβομαι και προπαντώς οτι τον αγαπάω. Μετά απο μια ολιγόλεπτη παύση απαντώ "Δέχομαι." αμέσως η βουή στο κοινό γίνεται αισθητή. Εκείνος με κοιτάζει με μάτια ζεστά,στοργικά.Με αγαπάει,και σε λίγο θα με κάνει δική του αιώνια.