The Pink Book

Κεφάλαιο 19

Νιώθω μικροσκοπική μπροστά στην κατάσταση που αντιμετωπίζω. Η Κίμ εγκαταστάθηκε μαζί μου,η μοναξιά με σκοτώνει. Κάθε βράδυ πρίν κλέισω τα μάτια μου σκέφτομαι πόσο λάθος έκανα μαζί του. Προσπαθώ,προσπαθώ να τον ξεχάσω,αλήθεια το κάνω. Όμως όλα γύρω μου είναι εκείνος χωρίς καν να είναι εδώ. Η απόδειξη της αληθινής μου αγάπης για αυτόν. Θέλω να κλάψω,να αποβάλω όλη αυτή την ένταση όμως δε μπορώ. Νιώθω κενή και αυτόματη. Όλα περνούν απο μπροστά μου σαν ταινία στον κινηματογράφο. Τα μαθήματα στο πανεπιστήμιο είναι εύκολα ευτυχώς αλλιώς δε θα μπορούσα να τα καταφέρω με την παρούσα ψυχική και πνευματική μου υγεία. Νομίζω περνάω κάποιου είδους κρίση άρνησης. Μετά ακολουθεί ο θυμός και τέλος η αποδοχή. Ειδικά για το τελευταίο στάδιο,ανυπομονώ. Σηκώνομαι απο το κρεβάτι και πηγαίνω για πρωινό με την Κίμ στο φούρνο λίγο παρακάτω. Τρώμε κρουασανάκια και καφέ φίλτρου... Το κάνουμε αυτό αρκετά πρωινά,απο τότε που μετακόμισε εδώ,πρίν δύο εβδομάδες περίπου. Μέχρι πριν λίγο καιρό πίστευα οτι στα αλήθεια μπορώ να τον ξεχάσω. Διστάζω να πω το όνομά του,νομίζω αν τον δω έστω για λίγο θα βάλω τα κλάμματα. Γιατί με άφησε έτσι; Γιατί γαμώτο... Ούτε ένα μήνυμα για να εξηγηθεί,έστω να δικαιολογηθεί. Σε ένα χρόνο τελειώνω και παίρνω το πτυχίο μου,κι εκείνος με άφησε. Με παράτησε.

Το απόγευμα έχουμε αυτό το χαζό χορό που κάνει το πανεπιστήμιο για το καλοκαίρι που θα σταματήσουν για λίγο καιρό τα μάθηματα. Με τίποτα δε θα πήγαινα αν δεν ήταν η Κίμ,θέλει να βρεί κάποιον να περάσει το καλοκαίρι της... Πίσω στο σπίτι κάθομαι στον υπολογιστή και βλέπω σειρές,διαβάζω βιβλία και κάνω την εργασία μου. Την τελευταία της χρονιάς. Κατά το μεσημέρι στις τρείς ετοιμαστήκαμε για να πάμε στη θάλασσα με την Κίμ,να μαυρίσουμε λίγο για το βράδυ. Χαχανίζω. Κολλάει σε μικρές ασύμαντες λεπτομέριες μερικές φορές,όπως το οτι πρέπει επιτέλους να αποδεχτώ οτι τελειώσαμε εγώ κι αυτός. Το ξέρω,το νιώθω. Το κενό είναι εκεί τις τρείς βδομάδες που δε μιλάμε,είμαστε χώρια. Στη παραλία είναι φωτεινά και κάνει απίστευτη ζέστη,ξαπλώνω στην σεζλόνγκ και βάζω λάδια μαυρίσματος. Μπορεί να πέρασε μόνο μια ώρα,όμως ηρέμισα. Ήταν πραγματικά καλή ιδέα να έρθουμε,το μυαλό μου είναι καθαρό και μπορώ να δώ πέρα απο τη μύτη μου. Θα πάω στο χορό και θα περάσω καλά,είναι η μόνη μου επιλογή. Έχω ανάγκη να ακούσω ένα συγγνώμη,αυτό ζητάω,όμως τώρα είμαι γαλήνια και μαυρισμένη και δροσισμένη απο την ολιγόλεπτη βουτία μας στο χλιαρό νερό της θάλασσας. Στο σπίτι μπαίνουμε και οι δύο στα δωμάτιά μας για να ετοιμαστούμε αφού πρώτα φάμε ένα τόστ. Είμαι μέσα στη μπανιέρα μου μια ώρα και κάτι,όταν η Κίμ χτυπάει την πόρτα. "Όλα καλά,Άνα;" ακούγεται τρομαγμένη. Χριστέ μου τι νομίζει οτι κάνω εδώ μέσα.  Απαντώ πως όλα είναι καλά και μέσα σε δέκα λεπτά έχω ξεπλυθεί και είμαι έτοιμη για να βρώ τι θα φορέσω. Τα ρούχα που εκείνος μου αγόρασε,προφανώς,μιας και τα δικά μου είναι πιο πολύ πρόχειρα.