The Pink Book

Κεφάλαιο 18

.Το τραγούδι συνιστώ να το βάλετε όταν η Άνα σκέφτεται,στην τελευταία παράγραφο. Ελπίζω να σας συγκινήσει η σκηνή!!!! Καλό διάβασμα!! :)

.

.

.

.

Μιλάνο-Ιταλία

Ο αέρας είναι ζεστός και τα πόδια μου καίνε. Φοράω πάλι το τζίν μου με μια ίδια γκρί μπλούζα κοντομάνικη και τα μποτάκια μου. Ντέιβιντ φαίνεται πραγματικά ανήσυχος. Γιατί ήρθαμε στην Ιταλία; Δεν έχω ιδέα,όμως νομίζω οτι θα καθίσουμε μόνο μερικές μέρες ακόμα. Όταν καταφθάνουμε στο ξενοδοχείο είναι απόγευμα προς βράδυ. Το δωμάτιο είναι εντυπωσιακό,καλοκαιρινό και κόκκινο. Πολύ κόκκινο. Το Μιλάνο είναι υπέροχο απο εδώ πάνω. Τα φώτα της πόλης τρεμοπαίζουν ενώ καθρεπτίζονται στα νερά του ποταμού. Το μόνο δυσάρεστο είναι η άσχημη μυρωδιά και η διάθεση του Ντέιβιντ. "Τι έχεις μωρό μου;" ρωτάω διστακτικά.Με αποφεύγει συνεχώς,δε με κοιτάζει. Στρέφει το βλέμματου σε εμένα και σκάει το ομορφότερο χαμόγελο του κόσμου. Χριστέ μου! Δε μπορεί να είναι τόσο όμορφος. Σκύβει και με φιλάει απαλά στο μέτωπο όσο αγναντεύουμε μαγεμένοι την θέα. "Έχεις ξαναέρθει;" ρωτάω ανεπαίσθητα. 

"Ναι." απαντά απότομα,καταλαβαίνω οτι δε πρέπει να ρωτήσω κάτι άλλο. Είμαστε στην Ιταλία,και εντελώς τυχαία πήρα μαζί μου το καταλληλότερο φόρεμα για εδώ. Ένα γαλάζιο προς τιρκουάζ μακρύ φόρεμα με παγιέτες και διάφορα λουλούδια με χοντρές τιράντες και ίσιο τελείωμα που πιέζει το στήθος μου επικίνδυνα. Είναι φανταστικό και κλασσικό. Φοράω λεοπάρ στράπλες σουτιέν και ένα ασορτί σλιπάκι. Ένα ασημί τσαντάκι και μπέζ γόβες-πέδιλα. Υπέροχα! Εκείνος φοράει ένα τρομακτικά ερεθιστικό και σέξι ολόμαυρο κοστούμι με λευκό πουκάμισο και μαύρη μάτ γραβάτα. Θα βγούμε για φαγητό,ελπίζω να μην είναι τόσο ακριβά όσο στην Κέρκυρα. Το παραδοσιακό εστιατόριο είναι μικρό και διακριτηκό,στο πλάι ενός σκοτεινού δρόμου στηριζόμενο στους βράχους του γκρεμού που είναι απο κάτω του. Χριστέ μου,αυτό είναι στο κενό! Διστάζω να πατήσω το πόδι μου στα λουστραρισμένα πατώματα. 'Ω..η θέα απο εδώ είναι απίστευτη. Όλο το λιμάνι,η πόλη και κάποια γύρω χωρία διακρίνονται ξεκάθαρα. Τρώμε αργά,χωρίς ιδιαίτερη συζήτηση. Μιλάμε για την Κέρκυρα και το πλοίο,για τη φάτσα της αεροσυνοδού όταν της είπαμε οτι ρίξαμε νερό στο κάθισμα καθώς πηγέναμε στην Κέρκυρα. Γελάμε πολύ,κοιταζόμαστε πολύ. Αγαπιόμαστε,πολύ. Μετά απο δύο περίπου ώρες ο Ντέιβιντ ζητάει λογαριασμό. Απαγορεύεται να πληρώσω,πάλι.