The Pink Book

Κεφάλαιο 1

Ανεβαίνω τα ρόζ σκαλιά διστακτικά. Τι πρόκειτε να αντικρίσω; Ρίχνω ένα βλέμμα στην Έλεν,με κοιτάζει καθησυχαστικά. Τα μάτια της είναι τόσο μεγάλα,κάποιες φορές τρέμω τη στιγμή που θα μάθει κάτι που της έχω κρύψει. Ευτυχώς δεν έχει συμβεί ακόμα κάτι για να κρύψω. Σηκώνει το χέρι της και χτυπάει την πόρτα. Μία. Δύο φορές. 

Κάποιο μελαχρινό κορίτσι ανοίγει την ρόζ πόρτα.  Φαίνεται πολύ γλυκιά,όμως η Έλεν μου έχει πεί να μην εμπιστεύομαι καμία απο αυτές. Μπαίνουμε στην αδελφότητα μόνο για να ενταχθούμε στην κοινωνία του πανεπιστημίου,δε θα μένουμε εδωπέρα ή κάτι τέτοιο,προφανώς. Χαμογελάω όσο πιο σεμνά μπορώ.

"Η δοκιμασία είναι μία,πρέπει να την περάσετε,αλλιώς ξεχάστε την ΚΔΨ. Ακολουθήστε με." είναι απότομη. Ρίχνω ένα βλέμμα γεμάτο άγχος στην Έλεν,όμως αυτή κοιτάζει προσηλωμένη το πάτωμα. Υπέροχα!

Η πόρτα ανοίγει,μου έρχεται μι γνωστή μυρωδιά,μάλλον βανίλια. 

Στη μέση της ξύλινης,σκοτεινής αίθουσας υπάρχουν επτά διαφορετικά μεγέθη δονητών. Μόλις καταλαβαίνω τι πρόκειται να κάνουμε,κοκκινίζω.  Γυρίζω απότομα το κεφάλι μου για να κοιτάξω την Έλεν,όμως αυτό είναι το στοιχείο της. Χαχανίζει θριαμβευτικά.

Η μελαχρινή φωνάζει. "Ποιά θέλει πρώτη;" Η Έλεν χωρίς δυσταγμό προχωράει προς τα ξεδιάντροπα εργαλεία. Δεν ξέρω πώς θα το κάνω. Δεδομένου το ότι δεν έχω ξανα βάλει τίποτα εκεί. Χριστέ μου. Το πέμπτο ρόζ ματζαφλάρι μπαίνει στον κόπλο της Έλεν,χωρίς κανένα εμπόδιο. Πιάνει με το δεξί της χέρι τον έκτο,που έχει το διπλάσιο μέγεθος,τριπλάσιο πάχος απο ένα κανονικό πέος,όχι οτι έχω δεί ποτέ,υποθέτω. Με μία κίνηση τον χώνει κάτω απο την κοντή τζίν φούστα της. Χριστέ μου!  Όταν έρχεται η σειρά μου,προχωράω σέρνοντας τα πόδια μου προς τα εκεί.

"Δε μπορώ να το κάνω." λέω,μετά απο κάμποσα λεπτά σκέψης. "Είμαι παρθένα!" λέω,περιμένοντας αυτό που έρχεται. Χαχανητά απο το βάθος της αιθουσάν,πονηρά βλέμματα. Έλεος,τόσο κακό είναι; Όταν η μελαχρινή κοπέλα σταματάει να χασκογελάει σαν ηλίθια,μιλάει.

"Πολύ καλά,λοιπόν. Τότε θα πρέπει να κάνεις ότι σου πούμε με αυτήν εδώ την κοπέλα." Εμφανίζεται μια ξανθιά,πανέμορφη κοπέλα,με γαλάζια μάτια. Τρομοκρατούμε.Τι μπορεί να ζητήσουν. "Η κάθε κοπέλα απο εδώ μέσα έχει δικαίωμα να ζητήσει κάτι απο εσένα,πώς σε είπαμε;"

Σκέφτομαι καλά. Δε θέλω να πώ Άναμπελ,το σιχαίνομαι. "Άνα."

"Ας αρχίσει το πάρτυ!" επιφωνεί και όλες χειροκροτάνε. Κοιτάζω την Έλεν που χειροκροτάει με απέχθεια. Με κοιτάζει προσπαθώντας να με παρηγορήσει.