The Pink Book

Κεφάλαιο 12

Καλό μήνα και καλό καλοκαιρί!Αρχικά θέλω να σας ευχαριστήσω για την θέση που μου δώσατε στην εφηβική φαντασία πραγματικά χαίρομαι που σας αρέσει η ιστορία μου,για την ακρίβεια δε το περίμενα! Χαχα! Πραγματικά σας ευχαριστώ όλους!!!!!!!!!!! Επίσης να αναφέρω οτι αυτό το κεφάλαιο είναι ειδική περίπτωση αφού συνεργαστήκαμε με την CupcakebleMe και βάλαμε τον καλύτερό μας εαυτό!!!!! Ελπίζω να το απολαύσετε διπλά!!!!

.

.

.

.

"Άνα,βγές έξω όπου κι αν είσαι. Θα σε βρώ,το ξέρεις." χασκογελάω καθώς βγαίνω απο τη ντουλάπα-δωμάτιο. Με κοιτάζει με φλογερό βλέμμα. "Ξέρω τι παιχνίδι παίζεις." είναι ερεθισμένος,το βλέπω,δε μπορεί να κρυφτεί. Οι λέξεις του με διεγείρουν. Πλησιάζει και κάνω βήματα προς τα πίσω. "Δεν καταλαβαίνω για τι πράγμα μιλάς Ντέιβιντ,πραγματικά." λέω αθώα,κοιτάζοντάς τον μέσα απο τις βλεφαρίδες μου. Το στόμα του ανοίγει ελαφρώς έτσι που μπορώ να δώ τη γλώσσα του. Αρχίζω έκφυλα να ξεκουμπώνω το πουκάμισό του,όταν παρατηρώ τις τρίχες που οδηγούν στο εφηβαίο του και αποσυντωνίζομαι. Δε μπορώ να το κάνω μέχρι το τέλος,παρατώ το τρίτο κουμπί και ορμάω στη ζώνη του. Εκείνος με κοιτάζει με θαυμασμό,μη ξέροντας αν βλέπει όνειρο. Γελάω. Κατεβάζω το φερμουάρ του τζίν του και με μια γρήγορα κίνηση τραβάω το παντελόνι για να πέσει τελικά στα πόδια του άψυχο. Φοράει ένα Calvin Klein πράσινο μποξεράκι με κόκκινο λάστιχο. Μμμ....Σέρνω τα δάχτυλα μου επάνω στο κόκκινο λάστιχο και γλιστράω το χέρι μου μέσα στο μποξεράκι του.Ο Ντέιβιντ παίρνει μία απότομη ανάσα και κλείνει τα μάτια του στιγμιαία. Γραπώνω απαλά την στύση του και την χαιδεύω ρυθμικά. ''Πάμε στο κρεβάτι.''ψελλίζει ο Ντέιβιντ.Κάνει μερικά βήματα προς τα πίσω και κάθεται επάνω στο κρεβάτι παρασέρνοντας κι εμένα μαζί του. Κάθομαι στα γόνατα του και συνεχίζω να χαιδεύω το πέος του, που ορθώνεται συνεχώς. Τοποθετεί τα χέρια του επάνω στους μηρούς και τους ζουλάει μαλακά. ''Τι θα κάνεις τώρα Άνα;' 'με ρωτάει, φανερά ενθουσιασμένος. ''Θα σε ικανοποιήσω Ντέιβ.'' μουρμουρίζω ντροπαλά. ''Πώς;'' ρωτάει. ''Με τα χείλη μου.'' πρέπει να κάνω στην άκρη τις ντροπές. ''Ανυπωμονώ μωρό μου.' 'ψιθυρίζει και ξαπλώνει στο κρεβάτι, χωρίς να παίρνει τα χέρια του επάνω από τους μηρούς μου. Χαμογελάω με σιγουριά και κατεβαίνω από την αγκαλιά του. Γονατίζω ανάμεσα στα πόδια του και τραβάω αργά το μποξεράκι του προς τα κάτω. Η στύση του ορθώνεται μπροστά στα μάτια μου. Ο Ντέιβιντ στηρίζει το σώμα του στους αγκώνες του για να έχει καλύτερη οπτική επαφή με εμένα. Tα μάτια του είναι σοβαρά και σκοτεινά και ανοίγουν διάπλατα καθώς η γλώσσα μου γλιστράει πάνω απο το χείλος μου.