The Pink Book

Κεφάλαιο 16

Νιώθω παραμελημένη όταν μιλάνε για τα παλιά. Καθόμαστε γύρω απο το τραπέζι και τρώμε. Εγώ,η Κίμ,η Κρύσταλ και ο Ντέιβιντ,το κερασάκι στην τούρτα. Θα κάνω εμετό. Είμαι κακόκεφη,τόσο πολύ που η Κίμ βαρέθηκε να με παρηγορεί και να με κάνει να γελάω γιαυτό και έφυγε. Έμεινα μόνη μου. Η Κρύσταλ με πυροβολεί με ερωτήσεις του τύπου:"Ο Ντέιβιντ είναι πολύ καλό παιδί,έτσι δεν είναι γλυκιά μου;" ενώ εκείνος βρίσκεται μπροστά. Χριστέ μου νομίζω θέλω να εξαφανιστώ. Σηκώνομαι απο το τραπέζι της κουζίνας και κάθομαι στον καναπέ,προφανώς δε με παρατήρησαν. Υψώνω τη μουσική και κλείνομαι στις σκέψεις μου.

Καθώς προσπαθώ να καταλάβω τι έχει συμβεί αυτό τον καιρό,όλα αυτά για τον καρκίνο που ήθελε να προκαλέσει η μητέρα μου σε όσους κατανάλωναν το χάπι που κατασκεύαζε,ο εξοργισμός της Κρύσταλ όταν έμαθε οτι η μαμά μου ήταν μια πουλημένη,η επίσκεψη του Ντέιβιντ και το σεξ,η συγχώρεση μου... Νομίζω έκανα λάθος,δε  πρέπει να είμαι μαζί του,δεν έπρεπε απο την αρχή. Η πραγματικότητα με χτύπησε καταπρόσωπο ξαφνικά. Τι κάνω; Γιατί βρίσκομαι εδώ καθισμένη άπραγη; Τελείωσε,δε μπορώ να είμαι μαζί του. Δε θα αντέξω να μάθω κι άλλα για την τρομερή,γεμάτη περιπέτεια ζωή του!

"Ντέιβιντ!" φωνάζω καθώς σηκώνομαι. Δεν προλαβαίνω να κάνω μερικά βήματα όταν πέφτω φαρδιά πλατιά στο χνουδωτό χαλί. Απο τότε όλα είναι θολά. Η Κρύσταλ,ο Ντέιβιντ...δε ξέρω ποιοί είναι εδώ.

"Μωρό μου;" ακούω τη γνώριμη φωνή του. Νομίζω λυποθήμησα απο το πολύ ποτό ή απο όλες αυτές τις παράλλογες πληροφορίες. Είμαι στο κρεβάτι μου και ο Ντέιβιντ απο πάνω μου καθισμένος και ανύσηχος. Ήθελα να ξυπνήσω; Δε ξέρω... Τα επόμενα λεπτά με βομβαρδίζει με φιλιά τα οποία απολαμβάνω. Δε ξέρω αν στα αλήθεια θέλω να τον αφήσω. Δεν ξέρω,αυτό που γνωρίζω σίγουρα είναι οτι μπορώ να του δώσω ευκαιρία. Μια ακόμη. Ξαφνικά ο ηλεκτρισμός που ένιωθα προηγουμένως στο μπάνιο επανεμφανίζεται. Χριστέ μου,αυτός ο άνθρωπος! 

"Σε χρειάζομαι,Άνα..." με χρειάζεται! Και εγώ τον χρειάζομαι... Αναστενάζω βαθιά και αφήνομαι στην γνωστή αίσθηση της ελευθερίας ενώ βρίσκομαι στην αγκαλιά του. Χαιδεύει την πλάτη,φιλάει τις ρώγες μου απαλά καθώς ανορθώνονται όταν νιώθω το πέος του να αιωρείται ανάμεσα στα πόδια μου. Αισθάνομαι ήδη υγρή,η απόδειξη του πόθου μου για εκείνον.Χωρίς να κάνει τίποτα άλλο μπαίνει μέσα μου αργά,έτσι ώστε να τον νιώθω σε όλο του το μήκος. Βγάζουμε και οι δύο έναν εξαγνιστηκό συγχρονισμένο αναστεναγμό καθώς επιταγχύνει βυθίζοντας τη στύση του μέσα μου δεκάδες φορές. Το κορμί μου πάλεται στο ρυθμό του και νιώθω τον συνιθησμένο κόμπο να λύνεται στην κοιλιά μου. "Μωρό μου,σ'αγαπάω..." λέει με μια ανάσα και ολοκληρώνει χωρίς να βγεί απο μέσα μου.