Dark Prince met A soon to be Nun (On-going)

Chapter 28

Chapter 28

Chris's POV

Dumaan ang ilang araw. Nakakabagot. Gusto kong unti-unting magbago para sa sarili ko, pero parang ang hirap, bakit sila Grey, Blue, Liam at Ced ay nakikitaan ng pagbabago? Tsk. Ako kasi ang pinuno nila kaya hindi ganun kadali para saakin.

"Sam," tsk natawag kong Sam yung babaeng nakatalikod, magkaparehas kasi sila ng amoy. Huh? Ewan ko. Tsk. Ano ba naman yan?! Napahilamos nalang ako ng mukha gamit ang palad ko. Pati ba naman dito sa U.S. siya parin ang naiisip ko? Oh Sammy, you have no idea na ikaw lagi ang nasa isip ko! It's so damn hard to forget you for even just a sec?!

"I'm sorry, i just thought---" hindi ko na natuloy. Kumumpas siya sa hangin, na nagsasabing wala lang yun.

She smiled, it was a sweet smile, mukhang Fil-Am siya, blonde ang buhok niya, pink din ang mga labi niya, matangkad mga 5'7 siguro pero mas mataas ako sakanya, 5'11 kasi ako, maganda at sexy rin siya, mestisa, mukhang kasing edad ko rin, "It's okay." she said while smiling again, she's like an angel. Fudge, napapa-nganga ako. Sinarado ko ng mabilis ang bibig ko, medyo natawa tuloy siya.

Paalis na sana siya pero hinabol ko, kailangan ko kasing makalimutan si Bata, di ko alam pero eto yung naiisip kong paraan para makalimutan siya, total ayaw naman niya saakin, at mas mahalaga ang pangarap niya, kailangan kong makakilala ng iba, at dun nalang ibaling ang atensyon ko, "I'm Chris Guevarra from Philippines." and we shook hands.

"I'm Sharmaine, just call me Maine," and her accent is cute, parang may pagka-british accent, hindi kaya may lahi rin siyang british?

"Do you mind if I ask what's your--?" hindi ko na natuloy mukhang na-gets na niya kasi agad. Di gaya ni bata may pagka-slow. Tsk. Naalala ko nanaman siya. Ano ba Chris! For once try to forget her!

She laughed, "I'm 1/4 Filipina, 1/4 Australian 1/4 British and 1/4 American. But you can consider me as British-American since I lived in England, I was here for vacation."

Shet, kaya pala sobrang ganda nya! "How about you?" she asked, "You looked like korean, some features of filipino but more of american."

"Actually, you're right, that's very.. Very brillant of you." namamangha kong sabi habang nakatitig sa mukha niya. Tama siya, 1/2 Filipino, 1/4 Korean and 1/4 American ako, My Mom was pure Filipina, my Dad's Korean-American.

"Actually, you look more like korean.. but.. as I much I want to talk you, I.. really have to go." sabi nya ng nakakunot ang noo, she looks very beautiful though kahit mukhang problemado pa siya. Nakita ko yung pag-hinga nya ng malalim.

"Can I just get your number or your email, anything?" i asked medyo natatawa.

Medyo napalinga-linga siya sa paligid. Tyaka ngumiti ulit.

"Sure thing!"

Tapos inabot niya saakin ang caling card niya, "So I have to go?" kumunot ulit ang noo niya, tapos medyo lumungkot.

"Hope it's not the last?" dagdag nya pa.

We smiled to each other, ayos to sana makalimutan ko na si Samantha.

--

Maraming araw ang lumipas. Pauwi na ako sa Pilipinas, nameet ko  na ang pamilya ko sa Daddy side ko. Hindi ko parin siya napapatawad, pero natuwa ako sa mga kapatid ko, lahat sila ay mababait, i thought they'd hate me but they have shown me the opposite. Namatay si Dad. I didn't cry, please! He left me! I barely knew him! For pete's sake! But I do hope that he's now in peace.

Nakatulala lang ako habang palabas ng cab. Mga ilang hakbang palang yata ay medyo may naaninag akong babae. She really looks familiar.

Hanggang naisip ko yung babaeng ka-amoy ni Ba- nevermind basta kaamoy nya yun!