Bırakma Beni

Kötüydü o, insanlara zarar vermeyi seven, buz gibi bakışlarıyla insanın içini ürperten, kimseyi sevemeyen, duygusuz biriydi.Bunları en başından beri biliyordum zaten ama...bunlar onu sevmeme engel olamadı. Onun o yeşil gözleri baktığım an bağlandım ona, o kötülüğünün ardında iyi biri olduğuna hep inandım hala inanıyorum.

"Bağlanma bana, sevme beni"

Barın arka sokağında sırtımı ellerim duvarın pürüzlü yüzeyinde gezinirken, ateş saçan güzelim yeşil gözleriyle bunları demişti bana.

"Çok geç. " dedim fısıltıyla

"Aman ne güzel! " diyerek yumruğunu tam yanımdaki duvara geçirdi. Sinirini gayet kontrol edebilen biri olduğunu bildiğim halde bazı anlar bu ani ataklarından tırsıyor değildim. Elbette bana zarar vermezdi ama insan bir sıçrıyor işte.

Ağır çekimde gözlerimi diktiğim siyah spor ayakkabılarımdan onun güzel gözlerine sabitledim gözlerimi.Bakmaz olaydım her an beni öldürecekmiş gibi bakıyordu bana.Şimdi sıçtın İlkim.

"Sana zarar veririm sadece" bunu başını eğerek fısıltıyla söylemişti. "Masumsun sen, safsın güzel bir gelecek var önünde, benim gibi herifin yanında içten içe öldürürüm ben seni. "

Ah, cidden böyle mi düşünüyordu?Ben mi masumdum yani?Ben?

Nasıl bir çirket olduğumun hala farkında değil miydi? Yemedigim halt yoktu benim,ben mi masumdum?

Titreyen ellerimi kaldırarak yanaklarına koyup alınlarımızı birleştirdim.

"Eğer ben senin yanında olmazsam asıl o zaman zarar görürüm Aras. Sen, sen kötü biri değilsin.Bak eskiden canının ne kadar acıdığını bilmiyorum ama izin ver yanında olayım.Lütfen"

Evet ona ihtiyacım vardı, hemde çok. O, iğrenç hayatımda iyi olan tek şeydi. Şerefsiz babamı düşünmüyordum onun yanında. Ya da etrafımda ki onca iki yüzlü insanları.En önemlisi yalnızlığımı düşünmüyordum.Onun beni sevmesini istiyordum. Hayatımda bir kez birinin bana değer verdiğini görmek istiyordum.Birinin ilk tercihi olmak... Bunun neden Aras olduğunu bilmiyorum.Sadece tek bildiğim ona geri dönüşü olmayan bir şekilde aşık olduğumdu.İlk kez birini beni sevmesi için zorlayacaktım çünkü Arasta benim gibiydi.Yalnız, kimseye güvenemeyen, zamanında çok acı çekmiş biriydi.Tıpkı ben gibi.

"Aptalsın." küçümseyici bakışlarıyla karşılaştığımda gözlerimin dolmasını engelleyemedim. Kahretsin onun ağzından çıkan her kelime beni o kadar etkiliyordu ki.

"Sende öküz" bende onun küçümseyici bakışlarına alayla bakmıştım.Dudakları hafif kıvrıldı. Başımın yanında olan ellerini duvardan çekip doğrularak bana baktı.

"Hayatıma girmek istemezsin İlkim. "

Sırtımı dikleştirerek çenemi kaldırdım.

"İstemesem yanında olmazdım Aras"

Vayy be bunu nasıl yaptığımı sormayın bende bilmiyorum.Ama işe yaramış olucak ki iyice sırıttı.

Ayy sırıtma sen öyle canım ya dayanamam

"Ee o zaman sen kaşındın"

"Ha?"

Evet İlkim, evet kızım helal sana az bişey romantikliğinde sıçtın içine!

Bu tepkime karşı iyice sırıtıp alayla baktı bana.Ellerini belime, burnunu da boynumda gezdirdi. Dokunuşuna anında tepki veren bedenimi kalbim de takip etti.

"Hayatıma hoş geldin,İlkim."

Nefes nerden alınıyodu?