Bırakma Beni

-10-

GECİKTİ KUSURA BAKMAYIN,ŞARKIYLA BERABER OKUYUN HER BÖLÜMÜ BİTİNCE YENİDEN AÇIN.BEN LANA'YI DİNLEYEREK YAZDIM İYİ OLUYOR BAYA :D

Bu bölümü Wattpad de ki kankama ithaf ediyorum :DSsd

“Bıktım artık sizin kavgalarınızdan!”

Altımızda,başını eğmiş bir şekilde Adem Hocanın bizi azarlamasını dinliyorduk.Yok yani anlamıyorum,tamam bitti olay daha ne uzatıyorsun be adam!

“Kim,kim başlattı bu kavgayı?”Adem Hoca burun kemiğini sıkıyordu,yani bu sakinleşmeye çalıştığının bir kanıtıydı.

“Ben başlattım Hocam.”dedim elimi rahat bir tavırla kaldırarak.

“Sen,hep sen zaten.Hep siz üçünüz!Bıktım anlıyor musunuz?Bu okuldan da sizden de!Ben sizin kadar sorunlu öğrenciler görmedim!Başka,başka kavganın sorumlusu var mı?!”

Zehra,başını eğmiş utangaç bir tavırla tam elini kaldıracakken,elini tuttum.

“Bir de benim hocam.”dedi Beyza sakince.

“Nedense ikinize de hiç şaşırmadım.Al birini vur ötekini.Hadi bunları geçtim..sen Zehra?Aileni sende biliyorsun değil mi?”

“Bir daha olmayacak hocam.”diye mırıldandı Zehra.

Zehra’nın ailesi acayip disiplinli bir aileydi.Eğer Zehra’nın böyle bir kavgaya karıştığını öğretseler,anında okuldan alırlardı.O yüzden onu,kavga olaylarından hep uzak tutuyordum.

“Sözüne güvenmeli miyim bilmiyorum,büyük ihtimalle habe…”

“Neden sürekli bize hesap soruyorsunuz?Onlar da o kadar masum değildi.Sonuçta sebepsiz yere kavga çıkartmayız değil mi?Bizim kadar onlar da suçlu!”dedim hiddetle.Sırf Zehra onlardan korkuyor diye,daha çok gidiyordu kızın üzerine.Zehra korkuyor olabilirdi ama bu hocalar benim umurumda bile değildi.

“En son gördüğüm de sizi onlardan ayırmaya çalışıyorduk İlkim,ama merak etme onlara ayrı hesap soracağım.Şimdi…Ah,bunu senelerdir söylüyorum ama,bir daha olursa disipline gidersiniz.Çıkın üçünüz.”

Beyza ben Zehra kapıdan çıkar çıkmaz gülmeye başladık,bu bizde bir huydu nerde ciddi bir ortam olsa,ya o ortamda kendimizi tutamaz gülerdik ya da çıkınca.

“Hep siz ikiniz zaten bıktım sizden!Bıktım.”Beyza sesini kalınlaştırmış Adem Hocayı taklit eden sesine daha da çok güldüm.

“Ama var ya bugün süperdi ya acayip stres attım.”dedim gülerek.

“Aynen,aynen.”dedi Beyza da

“Neyse,bak bugün gelmeyi unutma sakın Beyza.Sende yarın kahvaltıya mutlaka yetiş İlkim.Bırakmayın beni o cadıyla!”

Zehra’ya ikimizde başımızı salladık.

“Ha,bu arada sakın şu Oğuz meselesi kapandı sanma Zehra Hanım.”dedim mırıldanarak.

“Onu zaten hayatta unutmam ki ben!Size geldiğimizde anlatacaksın her şeyi.”dedi Beyza da sakince.Anlaşılan geceye saklıyordu sinirini.Eyvah Zehra,Beyza’nın gazabından kaç sen kızım!

“Tamam,biliyorum.”dedi Zehra sessizce.Sonra hesabını soracağımız için bugün çok üstüne gitmeyecektik zaten.Sadece başımızı salladık o kadar.

**

Sonra ki iki derste,kavgamız tüm okul tarafından bilinmişti.Zaten diğerlerinin suratına bakınca hemen anlaşılıyordu kavga ettikleri.Eh,bir tek de bizim onlara sataştığımız sayılırsa,çokta zeka gerektirecek bir şey yoktu yani ortada.