Bırakma Beni

-28-

BAYRAMDA HİÇBİRİNİZE PARA VEREMEYECEĞİM İÇİN BÖLÜM VEREYİM DEDİM ASDFG SAAT 05.12 VE BEN BÖLÜMÜ BİTİRMİŞ BULUNMAKTAYIM.ARKADAŞLAR YİNE SABAHLADIM ONCA EMEK HARCİYORUM UZUN YORUMLAR VE VOTELERİNİZİ DE BEKLİYORUM HANİ.LÜTFEN YANİ :d

MULTİMEDİA'DAKİLERİ İLKİM VE BEYZA OLARAK HAYAL EDİN :D

Tam iki hafta.

Tam iki haftadır görmüyordum Aras’ı.Okulda görüp onu umursamamaya çalışmak sayılmıyorsa tabi.

İlk hafta o kadar çok zor geçmişti,ağır depresyona girmiştim.Sadece kitap okuyor,çikolata yiyor ve ağlıyordum.İki hafta boyunca evden,hatta odamdan dışarıya adımımı bile atmamıştım.Sadece okula gidiyor,ruhsuz bir şekilde sıramda oturuyor,boş bakışlarımla tahtaya bakıyordum.Aras yanımda oturmuyordu,aksine Zeynep’in yanında oturuyordu.Evet,Zeynep kaşarının!

O kadar tükenmiştim ki,gülümsemeye bile halim yoktu.Zaten niye mutlu olmaya çalışıyordum ki,kimin umrundaydı mutsuz olmam?Sadece bakıyordum boş bakışlarımla.Arkamdan konuşan insanları umursamadan,sıramda oturuyordum.Beyza ilk bir hafta benim için uğraşmış,sonunda pes etmişti.Aras’ın beni böyle bitkin görmesini bende istemiyordum,onun için bu kadar çok yıkıldığımı bilmesine gerek yoktu.Ama dedim ya;Artık rol yapamıyordum.Olabildiğince az konuşuyor,çok ağlıyordum.İçime attıklarım benden ağırdı.

Tam on dört gün boyunca;Aras’a sarılamamış,kokusunu içime çekememiş,ona sarılarak uyuyamamıştım.Aras’tan gerçekten kalan somut şeyler,beraber çekildiğimiz fotoğraflardı.Hoş,ben çekmiştim ama olsun.İşte sadece bunlardı.Aras’ı okulda da görmesem sanki hayatıma hiç girmemiş gibiydi.Bu canımı daha çok acıtıyordu.

Aras’a bağımlı olmuştum resmen.

Bir yanım Aras’ı unutmak isterken,diğer yanım çok bir şey yapmasa da onun yanında mutlu olduğum anlara sıkıca tutunmamı,onu unutmamamı söylüyordu.Her iki türlü de canım acıyordu işte!

O gece,o bara gitmekten pişman değildim.Aptal yerine koyulmaktansa,gözümle görür kimsenin ağzına düşmeden işi bitirirdim daha iyi.

İç sesim bana bunu söylese de o geceyi düşünmemeye çalışarak,kafamı başka işlerle dağıtmaya çalışıyordum.Ha,birde beni günde en az dört kez arayan biri vardı.

Çok pahalı mağazanın sahibinin oğlu.

Evet,çok pahalı mağaza da Beyza’nın yırttığı elbiseyi yerine koymaya çalışırken yakalandığım sosyete mağazanın sahibinin oğlu.

Numaramı nasıl bulduğu yada adımı nasıl öğrendiğini bilmiyordum.Çünkü,mağazadayken hatırladığım tek kesin şey ona adımı ve numaramı kesinlikle söylememiş olmamdı.

Telefonumun sinir bozucu mesaj sesini duyduktan sonra,elimle yorganı karıştırıp telefonumun tuş kilidini açarak mesaja girdim.

Gönderen;Çok pahalı mağazanın sahibinin oğlu.

Daha ne kadar kabul etmemekte ısrar edeceksin?

Gözlerimi devirip,derin bir nefes aldım.Son iki hafta içinde bir Beyza birde bu beni rahat bırakmıyorlardı.Yok yani abicim,adam akıllı depresyona da giremiyoruz.

İki hafta içinde sürekli olarak benimle görüşmek istediğini söylüyordu.Anlamıyorum,amacı neydi ki?Benimle konuşup ne yapacaktı?

Gönderilen;Çok pahalı mağazanın sahibinin oğlu.