Bırakma Beni

-36-

SELAMLAR YİNE BEN ÇOK KONUŞMAYACAĞIM  ARKADAŞIM BAŞIMDA BİLGİSAYARI KAPATMAKLA TEHDİT EDİYOR :DD O YÜZDEN BOL BOL VOTE VERİP YORUM YAPMANIZİ DİLİYOR VE BURAYI TEREDİYORUM ASDFG 

Herkes çekip gitmek ister.Yeni bir başlangıç yapıp,yeni kişilerle tanışıp,önceden yaptığı hataları yeni hayatında da yapmamaya çalışıp,yeni maceralara yelken açmak ister.Evet,bunlar herkesin rüyasıdır.

Ben hariç.

Eskişehir güzel bir şehir.Ama babamla değil.

Yıllardır,her zaman kaçıp gitmek istemişimdir.Arkamda kimseyi önemsemeden,alıp başımı yeni bir hayat kurmak istemişimdir.Tek başıma.

Ben her zaman hayatta kalan kişilerden olduğumu düşünürüm.Beni bir yere bırakıp,def olup gitseler,ben tek başıma başımın çaresine bakardım her zaman.Hatta sevinirdim düşüneceğim ,arkamda bırakacağım kimse yok diye.Bilirdim çünkü,değer vermek yanlıştı.Kime değer verirseniz,onun için o yerde çakılı kalırdınız.Hiçbir yere gitmeye cesaretiniz olmazdı bir kere.Hele ki aşıksanız bu daha kötüydü.Duygularınızı o yönetirdi.Ne zaman sevinip,ne zaman üzüleceğinize o karar verirdi.Tüm duygularınızı onun eline bırakırdınız.

Korkuyordum.

Her zaman babam yüzünden korkmuşken,ondan kurtulduğumu düşündüğüm zaman yine babam yüzünden korkar olmuştum.Hayatta beni sadece babam korkutuyordu.O ve onun hırsı.

Her zaman babamdan nefret etsem de,sakin olduğu zamanlar gelip bana sarıldığında onu itsem de içten içe ağlardım hep.İhtiyacım vardı ona sarılmaya.Bir babaya çok ihtiyacım vardı benim.Ama ona sarılacak kadar gurursuz da değildim.

Yaz olmasına rağmen havalar soğumuştu.Bir yağmur yağıyor,bir güneş açıyordu.Etrafımdakilere baktığım da bazıları kısa kolluyken,bazılarının üstünde benim ki gibi hırka vardı.Altım da şort,üstüm de sade bir tişört onunda üstünde ince kalçamı kapatan örgü hırkam vardı.Ha bir de siyah spor ayakkabılarım.

Her zaman ki kombinim.

Uzun zamandır gelmediğim sahil kenarına gelmiş,her zaman ki bankıma oturmuştum.Dalgalı denizi izlerken,saatlerce burada oturmamı umursamıyordum.Rüzgar vardı,sıcak esiyordu ama.

Hava da kafam kadar karışıktı.

Öncelikle o parayı nasıl bulacaktım?Annemden umudumu zaten kesmiştim.Daha da çalıştırmazdım zaten onu.Bu zamana kadar çalışmamış,şimdide çalışmasına gerek yoktu.

Beyza desem,Beyza da benimle aynı.O parayı bulamaz da veremez de.

Berk’in durumu bizden iyi olsa da,bu parayı o da veremez.Hem verse de ne diyecek anne babasına?

Aras…Ondan isteyebileceğimi sanmıyorum.Hatta hayır,istemem.

Hay başlayayım böyle işe ya.Ben çalışsam 4 hafta da neyin maaşını alacaktım?

Telefonum çalınca cebimden çıkarıp,kimin aradığına baktım.

Annem arıyordu.Bugün bilmem kaçıncı defa.

Nefesimi sesli bir şekilde verip,aramayı cevapladım.

“Efendim?” dedim kuru bir sesle.Telefonun öteki ucundan annemin derin bir nefes aldığını duymuştum.

“İlkim,” dedi tedirgin bir ses tonuyla. “İyi misin?”

“Süperim anne.” Gözlerimi ne kadar göremeyeceğini bilsem de devirdim. “Parayı nasıl bulacağımı düşünüyordum.Sen ne yapıyorsun?”