Bırakma Beni

-9-

Sabah Beyza’nın saat altı da bana gizli numaradan “Selam aşkım güna.. Şaka lan şaka benim Beys,canım sıkıldı da seni uyandırayım dedim zaaa xd.Dur şimdi Zehra’ya da mesaj atcam öptüm by :*” diye saçma bir mesajıyla uyandım.

Tekrar uyumaya çalıştım,ama bir türlü uyku tutmadı.Normal de her yerde,her an uyuyabilecek bir kapasiteydim.Ama şimdi bir türlü uyku tutmuyordu işte.

Beyza’ya ana bacı söverek yataktan kalkıp etrafıma bakındım.Her şey aynı bok.Oldu o zaman ben bir soğuk duş alayım.Şaka,şaka hayatta soğuk suda banyo yapamam ben,o su sıcak olacak!.

Off Beys senin yüzünden iç sesim soğacak benden.

Ayaklarımı sürüyerek 10-15 dakika duşun ardından,banyodan çıkıp,altıma Zehra’nın doğum günümde aldığı mavi,tatlı bir şort,üstüne de sade pembe bebek yakalı bir tunik giydim.Saçları mı ise maşa yapıp salık bıraktım.Oha lan güzel olmuştum.Sanırım Beyza’ya beni erken uyandırdığı için teşekkür etmeliydim.

Sadece içinde bir defter ve kalem olan çantamı alıp sırtıma taktım.Dur lan kalem de yoktu içinde,bir defter.Neyse devam.

Siyah kulaklıklarımı,telefonumu yanım alıp ayakkabılarıma giyerek kendimi  dışarıya attım.

Annem,son iki gündür eve gelmiyordu.Anneannemlerde kafasını dinliyormuş.Eh,iyide yapıyor yani.

Imagine Dragons-Radioactiv şarkısı açıp son ses dinlemeye başladım.Okula nerden baksan bir yirmi dakika erken gidecektim.Buna da ihtiyacım vardı aslında,kafa dinlemeye falan.Dün Aras,yine Aras’lığını yapıp beni sinir etmişti.Anlamıyorum ki,o tipe o karakter!Ne kadar da saçma.

Bu gizemliliğin onu daha da çekici gösterdiğini sende biliyorsun,canım.İnkar etme!

Eh, azcık bir şey iç ses sus sen!

Sonunda,okula vardığımda hemen kendimi arka bahçede ki banklardan birine attım.Ben sessiz,sakin,huzurlu bir ortam beklerken bağırış sesleri git gide bana yaklaşıyordu.

“Tamam,tamam özür dilerim bir daha yapmayacağım!Lütfen,bırak beni.”

Bizim arka bahçede küçük depo gibi bir yer vardı.Hemen onun arkasına saklandım.

“Kes sesini!”

Kahretsin,bu ses…Aras’tı lan bu.

“Bir daha,işlerime burnunu sokacak mısın lan?!”diye gürledi yine Aras.Ben bile olduğum yere sinmiştim.Çaktırmadan,kafamı birazcık uzattım onlara doğru.

Aras,adını bilmediğim bir çocuğun ensesinden tutup başını eğmişti.

“H-hayır,yemin ederim ağabey.Bir daha asla karışmayacağım!”dedi tanımadığım çocuk.

“Seni,bu kadar kolay affetmem ama.”

“Söyle,söyle istediğin her şeyi yaparım.”

Aras,çocuğa çaktırmadan sinsice gülümsedikten sonra “Bu akşam,okulun ilerisinde eski bir depo var.Saat tam on bir de orada ol.”

“N-ne yapacağım orada?”diye sormuştu korkarak.Ben bile meraklanmıştım.O saatte orada ne yapacaklardı acaba?O depoyu biliyordum,baya eski bir yerdi.Genellikle kimsesiz insanlar kalırdı orada.Bir kere Beyza’nın orayı çok merak etmesinden dolayı gitmiştik oraya.Gittiğimiz gibi geri dönmemizde bir olmuştu tabi.Kimsesiz insanlar,kimsesiz olduğu kadar azgındı da pislikler!

“Ne yapacağını görürsün işte.Şimdi geliyor musun?Yoksa gelmeyerek,canını benim olmayan merhametime mi emanet ediyorsun?”

Ben dikkatlice Aras’ı dinlerken, bir yandan gözükmemeye bir yandan da çocuğun surat ifadesine bakmaya çalışıyordum.Eğer Aras beni burada onları dinlerken görse herhalde o olmayan merhametiyle çok güzel bir tanışma faslımız olurdu.