Bırakma Beni

-30-

EVET BENİM BİRİCİK OKUYUCULARIM,KARASU İŞİ HAFTAYA ERTELENDİĞİ  İÇİN GECİKTİRMEDEN YENİ BÖLÜMÜ YÜKLEYEYİM DEDİM.BÖLÜM HAKKINDA LÜTFEN UZUN YORUMLAR YAPIN VE BENİ İYİ KÖTÜ ELEŞTİRİN.30. BÖLÜME GELDİK VE BEN SANKİ BÖLÜM YAZDIKÇA OKUYUCULARIM AZALIYOR GİBİ HİSSEDİYORUM.ARKADAŞLAR O VOTE SAYISI NEDİR AMA YA.NEYSE İYİ OKUMALAR :D 

MULTİMEDİA'DA İLKİM'İN ARAS'I GÖRÜNCE TEPKİSİ.

Aslında bakılırsa son zamanlarda – Aras hayatımdan tamamen çıkacağını söylediğinden beri.-yine çekilmiştim kuytu köşeme.Sadece kendimi haklı olduğumla ilgili gaz verip,her gece günah işleyip öyle uyuyordum.Kulaklığımı kulağıma takmış,depresyonik şarkılar dinliyordum.Bir hafta olmuştu ve bir kez olsun O’nu görmemiştim.Tıpkı dediği gibi;Hayatımdan tamamen çıkmıştı.

Ne okula geliyordu,ne de tesadüfen bile olsa onu görebiliyordum.Aras Kaya’yı, 7 gün 23 saat 17 dakika,20 saniyeden beri görmüyordum.

Tamam belki bir hafta hariç diğer sayıları kafamdan atmış olabilirim,olay dramatikleşsin diye.

Gözlerimi sıkıp,alt dudağımı dişledim yine ağlamamak için.Önce ki o iki hafta gibi kötü değildim,kötüydüm ama öyle gözükmüyordum en azından.Her zaman bir erkek için ağlayan kızları zavallı bulmuşumdur,net.

Evet,bende bir erkek için ağlıyordum.Ama ben diğer kızlar gibi değildim,biliyordum. “Kadınlar sevip ayrıldıklarında kalpleri acır,ama bir süre sonra tekrar aşık olabilirler.Erkekler ise bir kere aşık olurlar,bir daha da sevemezler.” Bu sözü de adını unuttuğum bir kitapta okumuştum.Her kız sevdiği çocuk tarafından terk edilince,bir daha ondan başkasını sevemeyeceğini sanar,ama severler.

Ben öyle değilim.Ben bir daha sevemem.Yapamam.Kendimi biliyorum;Hayatımı,kalbimi bir kere Aras Kaya’ya açtım ben.Başka hiçbir erkeğe açamam ki,öncelikle bir daha güvenemem.Her bir anım,her bir hücrem bana onu hatırlatır.Mutlu olamam.

Aras’a aşık olduğumdan beri sürekli,’Beni bırakırsan,bir daha ayağa kalkamam.’ Diyordum.Şuan durumum buydu.Yıkılmıştım.Acı çekiyordum,yine.

Her şeyi Aras’la birlikte unutmuştum,o gidince içimde öyle bir boşluk oldu ki…nefes alsam,yemek yesem bile o boşluk hep oradaydı.

Resmen sana ihanet eden biri için acı çekiyorsun!

Ah,unutmuyordum işte,unutamıyordum.

İyi değildim,hiçbir zaman o boşluğu kapatamayacak acı çekmeye devam edecektim.

“İlkim?” Annemin sesiyle gözlerimi açtım.Kısık olan müziğin sesini kapatıp,kulaklıkları kulağımdan çıkarttım.Bana buruk bir gülümsemeyle bakıyordu.

“Efendim?” dedim burnumu çekerek.Yatağıma oturup,yanağımı okşadı.Annemi uzun zamandır ihmal ediyordum.

“Olanları…duydum.” Dediğinde gözlerimi devirdim.Yatakta oturur pozisyon alıp,çok somurtmamaya çalıştım.

“Tahmin etmiştim.” Dedim başımı sallayıp.Annem elini çekip,saçımı okşadı.

“Ah be güzel kızım,sen bir erkeği…”

“Biliyorum anne.” Dedim duyduğum sözlerden bıkarak. “Bir erkek için ağlamazdım,biliyorum ama Aras farklı biliyorsun.”

Annem tebessüm edip,yatağıma uzandı.Hemen yanına kıvranıp,başımı göğsüne koyup,gözlerimi kapattım.

“Bir erkeğe nasıl bu kadar sevdin diyecektim.” Dediğinde çenem titredi. “Beyza söylemeseydi,seni bu hallerin yüzünden psikologa bile götürecektim.”