Bırakma Beni

-15-

BÖLÜM BELKİ SIKICI GELEBİLİR,AMA ARAS VE İLKİM'İN NELER YAŞADIĞINI BU BÖLÜMDE ÖĞRENEBİLİRSİNİZ BİR :d VOTE SAYILARI ARTSIN LÜTFEN O KADAR UĞRAŞIYORUM YANİ :ds BU BÖLÜMÜ EN YAKIN ARKADAŞIM BEYZA'YA İTHAF EDİYORUM  İYİ OKUMALAR.

1…2…3…4..

“Allah'ın cezası!Hiç bir işe yarama sen sakın.Duydun mu?Bir boka yarama!”

Kızlar bizden gittikten sonra,annem eve gelmişti ve gelir gelmez yine bana bağırıp çağırmaya başlamıştı bile.Alt üstü etraf dağınıktı ve toplamamıştım işte.Niye bu kadar büyütüyordu ki!? Haplarını almayıp,yine sinirini benden çıkarıyordu işte.

“Ben yokken ne yaptın?Ha!Ne yaptın?! Sadece arkadaşlarınla oturup,konuşup,yiyip,içmişsinizdir!Şu evin haline bak!Yüzsüz.”

5…6…7…8…

“Öküz geldin,öküz gidiyorsun!”

Beyzalar'la buluşacağım için üstümü çoktan giyinmiştim,tabi anneme yakalanmasaydım,belki iyi bir gece olabilirdi bile.

“Bitti mi?”dedim sesimi normal tutmaya çalışarak.Annemi seviyordum,annemi çok seviyordum.Olaylardan sonra,daha da çok  düşkün olmuştum ona.Ama bu,onun bana böyle davranmasına engel olamıyordu maalesef.

“Nasıl bitti mi?Soruyor musun bir de!”diyip üstüme yürümeye başlamıştı.Annemin psikolojisi,cidden bozuktu. Hepsi o şerefsiz yüzünden,eski annem yoktu karşımda.

“Anne yeter!”dedim ağlamamak için kendimi zorlayarak.En çok onu seviyordum,en çok o canımı acıtıyordu ama. “Beyzalar'la buluşacağım tamam mı?Yeter.”

“Hiçbir yere gitmiyorsun!.”

9…10…11…12…

“Birazdan burada olurlar.”dedim bıkkınlıkla.

“Yüzsüz köpek!İki saattir ben ne konuşuyorum,senin aklın nerelerde.Yüzsüzsün işte.Aynı baban gibi!Aynı ona çekmişsin,onunu gibi,vurdumduymaz,yüzsüz,vicdansız bir pislik olup yetişiyorsun!”

13…14…15.

“Ne dedin sen?”dedim ağlamak için yalvaran gözyaşlarıma küfür ederek.

Annem başını kaldırıp,yüzünde benden tiksinirmiş gibi bir ifadeyle, “Duydun dediğimi.Kendinden nefret ettiriyorsun iyice.Arkadaşlarının seni satmasına şaşmamalı.”dedi.

Hep böyle yapardı.İyi olduğu zamanlar,oturup ona olan biten her şeyi anlatırdım.Sinirlendiğinde ise,anlattıklarımı yüzüme vururdu.Ve daha demin  sen Berna Aşkın,kalbimi paramparça ettin.En çok değer verdiğim sen,beni o adama benzeterek mahvettin.

“Ben ona benzemiyorum!Ben her zaman sevdim seni,küçüklüğümden beri herkesten,her şeyden korumaya çalıştım!Beni böyle kırmaya hakkın yok!Ne yapsam yaramıyorum sana.Ne yaparsan yap her zaman çok seviyorum seni.”hızla akan gözyaşlarımı silmeye çalışıyordum ama arkasından durmaksızın akıyordu işte. “ Sen,depresyonda olup sadece uyurken ben büyüttüm kendimi.Üstümdeki emeğini asla küçümsemiyorum ama sürekli,sadece sen üzülmüşsün gibi davrandın.Beni hiç düşünmedin!Yıllarca,sürekli aynı şeyi yaptın.Evi ben geçindirdim,her şeye rağmen seni ben sevdim!”

Annem donuk bir suratla yüzüme bakmıştı ben konuşurken.Önünde ağlıyordum,beni teselli etmesi istiyordum ama sadece,sadece suratıma bakıyordu.

“Baban da beni çok seviyordu.Hem de çok.Ama onun sevgisi sadece bana zarar verdi.İster kabul et,ister etme İlkim.Ama sen onun kızısın.Ona benziyor,onun gibi davranıyorsun.Senin sevgin de,aynı onun ki gibi zarar veriyor bana.”