Bırakma Beni

Final

VEE İŞTE FİNAL!50 BÖLÜMDÜR BENİ YALNIZ BIRAKMADIĞINIZ İÇİN GERÇEKTEN ÇOK ÇOK ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM.BU HİKAYE BENİM WATTPAD'DE YAYIMLADIĞIM İLK HİKAYEM VE VOTE SAYILARI YÜZÜNDEN  BIRAKMAYI ÇOK FAZLA DÜŞÜNMÜŞTÜM.BURADAKİ ÇOK DEĞERLİ ARKADAŞLARIM SAOLSUNLAR BIRAKMAMAMI SÖYLEMİŞ,BANA HEP DESTEK OLMUŞLARDI.ONLARI ÖZEL OLARAK AYRI SÖYLEYECEĞİM ;) 

50. BÖLÜME KADAR,KIZDINIZ,ÜZÜLDÜNÜZ,SEVİNDİNİZ,GÜLDÜNÜZ...GERÇEKTEN ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM.DİYECEK DAHA PEK ÇOK ŞEYİM VAR AMA SİZİ SIKMAK İSTEMEDİĞİM İÇİN,'TEŞEKKÜRLER' YAZISINI SONRAYA SAKLIYORUM.

ÖZEL BÖLÜMLER OLUR MU BİLMEM AMA BEN TADINDA BIRAKMA TARAFTARIYIM.

FİNAL YAPTIM DİYE KIZACAK OLANLARI ŞİMDİDEN TAHMİN EDEBİLİYORUM.İŞİN ASLI;BEN BU HİKAYEYİ 35. VEYA 40. BÖLÜM DE FİNAL YAPACAKTIM AMA HATRINIZ İÇİN UZATTIKÇA UZATTIN VE ÜZGÜNÜM BUNDAN DAHA FAZLA UZATAMAM :D

MULTİMEDİA'DA SON İKİ FOTOĞRAFTAN BİRİ ZEHRA,BEYZA,İLKİM DİĞERİ İSE ARAS'IN ANNESİNİN YÜZÜĞÜ.O YÜZÜĞÜ ARAŞTIRMA FIRSATIM OLAMADI,ÇOK GÜZEL BİRŞEY ÇIKMADI BU YÜZDEN ÇOK ÜZÜLDÜM ONA AMA SİZİ DAHA FAZLA BEKLETMEK İSTEMEDİĞİM İÇİN ÖNÜME GELENİ KOYDUM.

HER NEYSE,HEPİNİZİ ÇOK SEVİYORUM.BU BÖLÜME LÜTFEN VOTE VE YORUMLARINIZI EKSİK ETMEYİN.OKUYAN HERKESİN,UFAKTA OLSA BİR YORUMUNU ALMAK İSTİYORUM.

İYİ OKUMALAR!

“Seni anlamak zor…” diye mırıldandı,40 yaşlarında ki ensesine kadar uzanan beyaz saçlarıyla psikolog.

“Evet.” Dedim dürüstçe. “Zordur.”

Psikolog –ona doktor diyeceğim- işaret parmağını,kırmızı dudağına vurdu.Düşünüyordu sanırsam.

En başından beri psikologlar deli işidir diyen ben,annemin benim için endişelenip,birkaç sahte gözyaşı dökmesiyle tava gelmiş,şuan burada oturuyordum.

“Zor,ama imkansız değil.Olayları baştan anlatır mısın?”

Gözlerimi devirdim.Tamam,doktor hanım.Belki orta yaşlı olmanıza rağmen,oldukça sempatik,kültürlü ve bakımlı olabilirsiniz.Hatta üstünüzde ki beyaz,ince,kadife gömleğinize de aşık olmuş olabilirim ama,algılamakla ilgili sorununuz olduğunu yok sayamam,üzgünüm.

“Anlattım ya.” Dedim bıkkınlıkla başımı geri atıp.

“Hayır,İlkim.Sen olayları üstü kapalı bir şekilde anlattın.Bak,bana güvenebilirsin.”

Lafını yarı da kesip,alayla sırıttım. “Bunu en son,evden kaçacakken,beni babama söyleyen kişi söylemişti.” Dedim ellerimi ensem de birleştirip. “Ha birde,sevdiğim adamı öpen en yakın arkadaşım.”

“Psikologlar insanların anlatıp,rahatladığı bir yerdir.Ben onca yıl boyunca,derdi olan insanlara derman bulmak için,çalıştım,okudum.Senin hayatın bana bir şey katmayacak,ya da bunları başkalarına söylemek,bana bir yarar da sağlamayacak.Yeminimi geçtim,öncelik bunlar.” Dudaklarını ıslatıp,sırtını biraz daha dikleştirdi. “Şimdi,lütfen bana her şeyi anlat.”

İç çekip,mantıklı açıklamasından dolayı parmak boğumlarımı sıktım. “Pekala.”

Dilimi üst dudağımda gezdirdim. “Aras kısmını geçiyorum,gittiğim zamanı anlatacağım.” Dedim,onay bekler gibi suratına bakarak.

Başını sallayıp,elinde tuttuğu kalemi defterine vurdu hafifçe. “Babam beni annemle tehdit ettiğinde,gideceğime zaten karar vermiştim.Annem benim için dünyadaki en değerli varlığımdı ve onu tehlikeye atacak en ufak bir davranışta bulunamazdım.Gitmeyi seçtim,başka çarem yoktu çünkü.Gittiğim de,annem de bende biliyorduk,hayatlarını onların başına yıkacağımı.Çünkü hepsi annemi üzmüştü ve intikamımı alacağımı tahmin ediyorlardı.” Alt dudağımı dişleyip,yere bakmaya devam ettim. “Eve ilk geldiğimde,hepsi bana sahte bir sevgiyle yaklaşmışlardı.İyi davranıyorlardı.Babam bile bana karşı o kadar iyiydi ki,sinir olmuştum.Hepsini tanıyordum,özellikle de babamı.O,böyle sakin biri değildi.Onun sahteliğini istemiyordum,gerçek yüzünü gösterip,ondan daha çok nefret etmek istiyordum.” Sinirle soludum.Anlattıkça,o dört ayı tekrar yaşıyordum sanki. “İlk olarak o oros-“ Annemin,’terbiyeli ol’ adlı konuşmasını hatırlayıp,boğazımı temizledim. “İlk olarak o kadından başladım.İlk önce saçlarını yaktım,ardından kendisini.Ama biliyordum ölmeyeceğini,hepsinde suya yakın yerdeydi.Zarar görmedi.Geceleri uyurken,yastığına tüy dökücü kremlerden sürdüm hep.En çok saçlarına değer verdiği için,ilk olarak saçlarından başlamıştım. Gün geçtikçe,saçları bir kanserli gibi dökülmeye başladı.Ardından o çok sevdiği fiziğini mahvettim.Sürekli sürdüğü kremlere fare zehri ve daha birçok kimyasal koydum.Gün geçtikçe vücudu karışıp,çok kötü bir durum da olmaya başladı.En son darbemi de,onu çıldırtarak yaptım.En sevdiği elbiseleri,makyaj malzemelerini kırdım,yaktım,attım.Benim yaptığımı görmemişti ama biliyordu hepsini.Çıldırıp,babamın yanında bana tokat atıp,ardı ardına vururken,bu kadarın yettiğini,babamın yeteri kadar göreceğine emin olduktan sonra,onu öyle bir dövdüm ki…bir hafta boyunca halsiz bir şekilde dinlendi.Ardından kızının yatağını ıslatıp,fotoğrafını çekerek,sınıfında yayımladım.Saçlarını o uyurken kesip,o yapmış gibi eline bıraktım.Geceleri her uyuduğun da,değişik sesler çıkararak onu korkutup,yerlere böcek koymuştum.En korktuğu şey;böceklerdi.O yüzden banyo yaparken,bir sürü plastik böcekler alıp,ona görünmeden evde kimse yokken,üstüne attım hepsini.Geceleri uyuyamaz hale geldi korkusundan.Ardından babama geçtim.Öncelikle onun yıllardır üzerinde çalıştığı projeyi buldum.O yokken,onu projeyi yaktım.Bu,babamın işten atılmasına neden olabilecek bir projeydi.Tabi bunu yaparken,kadın bunları görmüş,beni kameraya kaydederek babama izletmişti.Babama yapabileceğim en kötü şeydi o proje.Onun için,her şey demekti ve ben her şeyini zevkle yakmıştım.”