Bırakma Beni

-37-

ÖHM ÖHM,UZUN BİR BÖLÜMLE KARŞINIZDAYIM.FİNALE DOĞRU YAKLAŞIYORUZ ARKADAŞALAR.AKLIMDA HEP FİNAL VARDIDA BU KADAR ÇABUK OLACAĞINI BENDE DÜŞÜNMEMİŞTİM.ÖNCEKİ BÖLÜMDE İKİ YORUM GELİNCE AMA DEDİM DAHA FAZLA UZATMAYA GEREK YOK.O YÜZDEN YAKINDA HİKAYE FİNALE GİRECEK.

BUNUN DIŞINDA YENİ BİR HİKAYEYE BAŞLAYACAĞIM.GİZEMLİ ADAM DİYE BİR BAKIN DERİM :D 

MULTİMEDİA'DA Kİ ARAS,İYİ OKUMALAR :D 

İlgi görmek için saçma şeyler yapan insanları hepimiz yargılarız,değil mi?Onları hep ilgi görmeye çalıştıklarını için saçma buluruz..Farkında değiliz ki,hepimiz ilgi görmek için bazı saçmalıklar yaptık.Ben şahsen yaptım.Sırf biraz ilgi için kendimi acındırdım.İhtiyacım vardı çünkü.

İlgi görmeyi herkes ister,başaramaz ama.Ben kendimi acındırdım da ne oldu?Pişman oldum.Bu benim tarzım değildi öncelikle,kendimi acındırmak bana göre bir şey değildi.İlgi görmek için aptalca şeyler yapıp,ailemi kullandım.En yakın arkadaşlarıma durumumu anlattım ki,bana biraz üzülüp,değer versinler.Ama zaman geçtikçe yaptıklarımdan öyle çok pişman oldum ki.İlgi görmek için kendimi acındırmak gerçekten çok saçmaydı.Deneyerek öğrendiğim için kendimi küfür etmem ama bu konuda.Hata yapmadan,acı çekmeden birşey öğrenemeyiz çünkü.İlla yapacağımız saçmalıklar,çekeceğimiz acılar var.

Acı zaten her zaman var.Tıpkı matematik gibi,hayatımız her alanında çıkacak ve bizi zorlayacak.Bir insanın canı yanarsa eğer,o insan ya yarı ölüye dönüşür,ya da intikamcı bir sadiste.Ya kendi canını yakar canı yananlar,ya da canını yakan kişiyi.

Sanırım ben her ikisini de yaptım.Hem yarı bir ölüye dönüştüm,hem de psikopata.

Şimdi tıpkı FBI ajanları gibi siyaha bürünmüştüm.Evet,bugün büyük gündü.

Aras’ın intikamının günü.

Saat neredeyse gece yarısına gelmek üzeriydi ve ben hala çıkmamıştım.  “Siktir ya.”

Kapımı açıp,annemin sesini duymayı bekledim.Duymayınca şapkamı biraz daha indirip,merdivenlerden parmak ucumda indim.Annem muhtemelen televizyonun önünde sızmıştı.Ayakkabılarımı alıp,dışarıya attım kendimi.Dışarıda siyah ayakkabılarımı giyerken,etrafa bakınıyordum.Giydikten sonra ağzımdan garip sesler çıkarıp,sağ sola baktıktan sonra koşmaya başladım.

Koşarken her adımım da, “Her-şey Aras - için.” Demek istesem de rezil olmamak adına sustum.Okulun oraya yaklaştığım da yavaşladım.Geri kalan yolu yürüyerek gidecektim.Avuç içimi kaşıyıp,hızlı adımlarla depoya doğru ilerledim.Ellerim titrediği için kendimce bir küfür mırıldanıp,yürümeye devam ettim.

"Tamam,kızım korkma.Hiçbirşey olmayacak." Derin bir nefes alıp,yürümeye devam ettim.

Saçlarımı şapkamın içine saklamıştım.Tam kız olduğum belli değildi,vücudumu saymazsak tabi.Arka cebimde ki çakıya güvenip,labirent gibi olan depoya adımımı attım.Başım aşağıda yürürken,içmiş adamların birbirleriyle iğrenç şakalaşmalarını duymamaya çalıştım.Aras önceden geldiği depoda olmalıydı.

Sağa saparken,ellerim cebimdeydi.Biri bana bulaştığında hemen arka cebime en çabuk nasıl ulaşacağımı hesaplıyordum.Bana tekrar tecavüz etmeye kalkarlarsa gözümü kırpmadan bıçaklardım valla.Zaten o önceki iğrenç şerefsiz burada diye ödüm kopuyordu.

“Şşt,baksana.”

Şansımı içine balgam atayım ben,tamam mı?