Bırakma Beni

-49-

BEN GELDİM,BOMBA GİBİ BİR BÖLÜMLE.BANA GÖRE BÖYLE BİR BÖLÜN,SİZİN DÜŞÜNCELERİNİZİ BİLEMEYECEĞİM AMA ÇOK BEĞENDİM BEN BU BÖLÜMÜ ASDF 

GİZEMLİ ADAM'A GÖZ ATMAYI UNUTMAYIN LÜTFEN :D İYİ OKUMALAR!

MULTİMEDİA'YI GÖRÜNCE AKLIMA İLK, İLKİM GELDİĞİ İÇİN KOYDUM :DS

İki haftanın ardından,yatağımda uzanmış,film izliyordum.Artık normal şeyler yapmam lazımdı.

Odaya ilk girdiğim de,nasıl oturup ağladığımı düşününce,evet,gerçekten normal olmaya çalışmalıydım artık.

Sırf odamı özlediğim için,saatlerce ağlamıştım.Bünyem şiddetli ağlamalar sonucunda bayılmaya alışık olduğu için,bir bayılma vakası daha geçirmeden kendimi susturmuş,bir güzel duş almıştım.

Yatağıma yeni çarşaf,yastık vs. serip,annemle beraber uyumuştuk.

Aras’a gelince…benden kaçmaya devam ediyordu.

Hayır,gerçekten.Aras Kaya beni gördüğü an,yönünü değiştirip,koşar adımlarla uzaklaşıyordu.Bu ne kadar canımı acıtsa da,ona kendimi affettireceğime kafama koymuştum.

Sen mi kendini affettireceksin? Diye devreye girdi iç sesim hemen. Sen,onca şey yaşarken,Aras’ın gelmesini beklerken,o gelmedi!Sen bayılacak kadar ağlarken,o senin arkadaşlarınla güldü!Kör müsün,yoksa aptal mı?

Başımı iki yana sallayıp,laptopun kapağını kapatıp,elimle alnımı ovdum.

Aynı yatakta uyuyup,delice sevdiğim birinin benden kaçması,cidden bok gibi hissettiriyordu.

Ama bir dahaki sefere izin vermeyecektim.Evet,evet.Kaçmasına izin vermeyecektim.Annemin yeni aldığı telefonu bulup,Berk’i aradım.

Annem ben yokken bir holding de çalışmış ve hala da çalışmaya devam ediyormuş.Hem de oldukça yüksek bir maaş ile.

Bu işte Aras’ın parmağı olduğuna adım kadar emin olsam da,deşelemedim.

Berk,Aras’ın Holdinglerinin başına geçmiş,deli gibi çalışıyor,Beyza’ysa etrafta dolanıp,Berk’i sinir ediyormuş.Evet,annem aynen böyle söyledi.

“Efendim gülüm?” Gözlerimi devirdim.Geldiğimden beri annem de de,Beyza da da,Berk’te de bir değişiklikler vardı.Yokluğum da beni özlemiş olmalılar ki,hepsi üstüme düşüyordu.

“Aras’ı sana mesaj attığım yere çağır mısın?” dedim ayağa kalkarak. “Ama benim çağırdığımı bilmesin.Bir saate orda olsun.”

“Tamam.” Dedi Berk. “Bol şans.”

Telefonu kapatıp,dolabımın karşısına geçtim.Giderken az şey almıştım.Giysilerim hala yerinde duruyordu.İçlerinden sade bir tişörtle kot pantolon aldım.Pantolon bel kısmından bana bol geldiği için,kemer taktım.Cidden zayıflamıştım.

Saçlarımı elimle karıştırıp,makyaj yapma gereksimi duymadan telefonumu cebime sıkıştırarak,odadan çıktım.Aşağıya inerken,annemin evde olmadığını bildiğim için Aras’la olacağıma dair bir not bıraktıktan sonra,anahtar ve bir miktar para alarak evden çıktım.

Şimdi hiç dolmuşu bekleyip,o kalabalığa giremeyeceğim için yoldan geçen taksiyi durdurup,adresi verdim.

Araba durduğunda,parayı ödeyerek aşağıya indim.

Hala yapılmamış olan binaya bakarken,burada Aras’la geçirdiğimiz o günü düşünüp gülümsedim.İçeri adımımı atarken,oturduğumuz yeri bulup,sırtımı duvara yaslayıp,bacaklarımı uzatarak oturdum.