سهام الحب

37

الحلقه 37 الجزء الاول
كانت جالسه فى حديقه فيلتهم تلهو مع اطفالها وقد سمعت صوت خالتها تنادى عليها
سهير: ياهدى روحتى فين
هدى توجهت اليها مسرعا: نعم ياخالتى معلش ماكنتش سمعاكى
سهير بنرفزه:كنتى فين كل ده انا عماله انادى عليكى من بدرى
هدى: انا اسفه ياخالتى ماكنتش سمعاكى فى حاجه
سهير:فين العيال
هدى: اهم بيلعبو هناك
سهير: طيب سيباهم وروحى شوفى ام هنادى خلصت الاكل ولا لسه
هدى بحزن: حاضر بس اقول للولاد عشان يخالو بالهم من نفسهم
سهير: لا سيبهم انا هاروح لهم وانتى شوفى اللى قولتلك عليه
هدى بتنهيده: حاضر صح احنا مش هانروح عند سارا
سهير: لا هاروح بعد الغدا ان شاء الله
هدى: ايه ده هو حضرتك مش هاتخدينى معاكى
سهير: هاخدكم ليه هو انا رايحه فرح انا رايحه لوحده مريضه وكمان مش عايزه عيالك يعملو دوشه هناك
هدى: بس انا كنت عايزه اروح حتى جمال اتفق معايا على كده من شويه
سهير بعصبيه: انا قولت مفيش مرواح ولو عايزه تروحى اتفضلى روحى انتى وانا هاقعد مع عيالك لحد ما تيجى بسلامتك
هدى بحزن: لا وعلى ايه يا خالتى اتفضلى روحى انتى وانا بعد كده ابقى اروح انا وجمال
سهير: طب يالا يا شملوله روحى المطبخ
بالفعل توجهت هدى من باب الفيلا وذهبت الى المطبخ لتباشر على الاكل
هدى بنرفزه: ها ياداده خلصتى الاكل
ام هنادى: لا الاكل تمام وخلص مالك يا ست هدى
هدى:مفيش يا داده انا كويسه
ام هنادى: كويسه ازاى انتى شكلك هاتعيطى هو انا مش عارفكى انا اللى مربياكى يا هدهد وعارفكى اكتر من نفسك كمان قوليلى بقه فيه ايه
هدى بدات فى البكا واحضنتها ام هنادى وجلست تسرد لها كل شى
كان جالس متوتر جدا وشاعر بانه نفسه تنشق الارض وتبلعه من شرود والد عمر
والد عمر نظر الى احمد نظره حنان: يعنى انت عايز تتجوز من بنتى انا اللى هى اكيد رهف
احمد يبتلع ريقه بصعوبه: اه لو حضرتك معندكش مانع
محمد بنظره حب: معنديش مانع ايه ياواد ده انت ابن اعز صديق ليا ازاى يعنى ما اوفقش عليك
احمد وكانه يحلم: ايه افهم من كده ان حضرتك مممموافق على طلبى
محمد: هههههههه طلبك اه يااخويا موافق بس طبعا الاهم رايها ولا ونى عارف ايه هايكون ردها
احمد ونظر نظره دهشه: ححححضرتك عارف
محمد ونظره خبث: طبعا عارف انت فاكر انى نايم على ودنى لا ياسيدى عمر قالى على كل حاجه وطلب منى انى ما اقولكش بس بصراحه كنت خايف منك
احمد: خايف منى انا ليه ياعمى
محمد:لاحسن تكون بتلعب ولا حاجه بس وضحت ليا الرويه خلاص وبصراحه شديده مش هالاقى لبنتى راجل احسن منك
احمد بحب وسعاده: والله انا مش عارف اشكر حضرتك اد ايه
محمد : لا ماتشكرنيش انا اشكرك والدك لانك لو كنت مش ابنه مستحيل كنت اوفق بيك لان ابوك عشره عمر وكمان اكتر من اخ ليا
احمد وتوجه الى عمه محمد وقام باحتضانه
احمد فى سعاده: طيب نيجى امتى عشان نتقدم رسمى ياعمى
محمد نظر له: هههههههه شكلك مستعجل اوى مش لما اختك تقوم بالسلامه وتبقى احسن
احمد: ماهى سارا بقت احسن
محمد: ههههههههه طيب بص خلينا على يوم الخميس ان شاء الله ماشى
احمد: يوم الخميس طب ما ينفعش يوم الاربع
محمد: ههههههه يابنى اهدى بس شويه وبطل استعجال وكمان مافرقتش بكره من بعد بكره وكمان تكون اختك اطمنا عليها اكتر وانت برضه تروح وتقول لولدتك واخوك جمال
احمد: طب وبابا يا عمى
محمد: لاء ابوك ده بقه سيبه عليا انا ماشى
احمد: انا متشكر اوى ياعمى ربنا يخليك لينا
محمد: بس ايه اوعا تتصل بيها وتقول لها
احمد :ماشى ياعمى زى ماتحب وعايز حضرتك تعرف حاجه قبل ما امشى انا من ساعت لما كلمت عمر ماحاولتش انى اكلمها خلاص
محمد ونظره من تحت لتحت: هههههههه يعنى عايز تفهمى كل السربعه دى وما حاولتش على الاقل تسمع صوتها
احمد خجل : احم بصراحه
قاطعه محمد: يا احمد احنا كنا شباب برضه وعارف كل حاجه يالا بقه روح وشوف شغلك مش عايز تاخير ثانيه واحده من دولوقتى
احمد: من عينا ياعمى
وخرج احمد سعيد من مكتب عمه محمد وكان انه نفسه يتصل بها ليخبرها
لكنه تراجع لما افتكر طلب عمه انه هو الذى سوف يقول له