How To Be Popular

Rozdział 3

Wszedłem do domu z rudowłosą i po ściągnięciu butów krzyknąłem w dal, że już jestem, a zaraz z kuchni wyszła mama w jak zwykle ułożonym schludnie koku.

– Hej. Um, to jest Cassie, prowadzi szkolną gazetkę, a ja miałem jej pomóc. – Skłamałem. – Cassie, to moja mama.

Moja rodzicielka uniosła brwi w górę, ale mimo to uśmiechnęła się lekko i podała rękę dziewczynie.

– Miło mi panią poznać. – Uśmiechnęła się przyjaźnie.

– I wzajemnie.

– To my idziemy na górę, jeśli będziesz czegoś potrzebować to mnie wołaj.

– Jasne, ja idę porządkować dokumenty, bawcie się dobrze.

Skinąłem niewyraźnie głową i poszedłem w stronę drzwi do mojej sypialni, ciągnąc za rękę Cassie.

W drodze do domu opowiedziałem jej o całym swoim planie i celu. Nie wyśmiała tego, a powiedziała, że to może być nawet ciekawe i zabawne.

– Od czego zaczynamy? – spytałem i usadowiłem się na łóżku, co zrobiła i dziewczyna.

W międzyczasie napisałem wiadomość do Leah.

Ja: Hej :D jak chcesz to wbijaj do mnie, Cassie - ta od szkolnej gazetki, chce mi pomóc z moim charakterem, dlatego po lekcjach nie mogłem na ciebie zaczekać

Leah♥: Nie chcę wam przeszkadzać

Ja: Nie będziesz, właściwie to nawet cię tu potrzebuję

Leah♥: Nie wiem czy to dobry pomysł

Ja: Proooszę

Leah♥: Dobra, będę za 15 minut

– Słuchasz mnie, czy piszesz z dziewczyną? – Westchnęła ruda.

– Nie, ja, to nie...

– Ugh, to jeszcze raz. – Przerwała mi. – Co byś zrobił, kiedy podeszłaby do ciebie paczka Bruce'a? – rzuciła prosto z mostu.

O kurde...

– Właściwie to się nad tym nie zastanawiałem. Myślałem, że to samo z siebie tak wyjdzie – powiedziałam niepewnie.

– Oj, chłopaku, nigdy nic samo z siebie nie wychodzi. – Pokręciła głową i oparła się o ramę łóżka. – Żebyś widział dzisiaj swoją minę, mówię ci bezcenna. – Zachichotała.

– Domyślam się – burknąłem.

– Jeśli chcesz się w nich wtopić, musisz być zdecydowany, wiedzieć czego chcesz – powiedziała poważnie. – Czasem arogancja i wredność może wziąć górę, ale o to tu chodzi.

– Trudno jest być wrednym, kiedy twoje kontakty międzyludzkie ograniczały się do rozmowy z kilkoma kobietami w całym twoim życiu.

– Musisz myśleć jak oni. – Zignorowała moją wypowiedź.

– Czyli?

– Powtarzaj za mną: cycki, tyłek, alkohol, se...

Co?!

– Stop. – Uciszyłem, przykładając jej dłoń do ust. – Już wiem, o co ci chodzi.

– Musisz zachowywać się jak oni.

– Nie mam zamiaru uprawiać... No... No wiesz... – Machnąłem niedbale ręką.

Wybuchła śmiechem i nie zdziwił się, gdyby za chwilę wpadła tu mama gotowa, aby dzwonić po karetkę. Moje zażenowanie sięgnęło chyba zenitu, bo czułem te grzejące policzki.