How To Be Popular

Rozdział 6

Leah

Westchnęłam ciężko i spojrzałam przepraszająco na Jasona. Nie miałam pojęcia co wstąpiło w Reggie'ego. Normalnie nigdy się tak nie zachowywał, więc prawdopodobnie była to wina alkoholu. Bo przecież nie mógł być zazdrosny.

– Mogę podwieźć, jeśli chcesz. – Wzruszył ramionami blondyn. – I tak miałem się zaraz zbierać. 

– Dzięki – uśmiechnęłam się lekko – ale myślę, że będę musiała tu jeszcze trochę zostać, żeby doczołgać się jakoś z pijanym Reggie'em do domu.

– Chyba nie byłoby odpowiednie to, żeby zostawić cię samą z pijanym facetem na karku, więc ci pomogę.

Wielki kamień spadł mi z serca, bo na szczęście nie będę musiała znowu zostać sama na tej imprezie wśród pijanej bandy dzikusów. Nie pasowałam tu i od razu wiedziałam, że to będzie zły pomysł, ale nie, bo Reggie się uparł, a ja głupia, zakochana idiotka się zgodziłam.

– Na razie nie widać po nim, że chce wracać. – Blondyn wskazał ruchem głowy na salon.

Obejrzałam się do tyłu i moje serce momentalnie stanęło, kiedy zauważyłam rozmawiającą z nim Roxy. Mogłam się domyślić, że tak wszystko się potoczy. Wejdzie w świat popularnych, wyrwie najładniejszą dziewczynę w szkole, a o mnie zapomni. Coś mocno ukuło mnie w brzuch, a przez te głupie myśli oczy zaszły łzami.

– Wszystko okej? – spytał chłopak, dotykając lekko mojego ramienia.

Zamrugałam szybko powiekami, aby pozbyć się łez.

– Tak – potrząsnęłam głową – jasne. Właściwie to możesz mi zrobić jednego drinka.

Jason to naprawdę miły chłopak. Gdyby nie on, to nadal siedziałabym tu sama i gapiła się w ścianę. Można powiedzieć, że uratował mnie od naprawdę natrętnego, pijanego i ohydnego faceta. Jego wygląd i styl ubierania, czyli kolczyk w wardze i same ciemne ubrania, ewidentnie wskazywały na charakter złego chłopca, ale pozory mylą. Był wesołym i pomocnym chłopakiem, ze specyficznym poczuciem humoru, a do tego wcale nie pił i przyszedł tu tylko dlatego, że koledzy wyciągnęli go z domu. Bardzo dobrze się dogadywaliśmy i cieszyłam się, że los mi dzisiaj go zesłał.

I tak minęły nam dwie godziny, na siedzeniu, rozmawianiu, śmianiu się ze śmiesznych opowieści Jasona, a było już grubo po pierwszej. Czułam jak powieki samowolnie opadały, a moje ciało ogarniało zmęczenie, ale wiedziałam, że nie mogłam zostawić Rega samego. Jak się okazało kilka chwil później podszedł do nas Bruce kompletnie pijany i wydukał, że "mój chłopak" zajmował kibel. Zniesmaczona wstałam i skierowałam się do łazienki, która, jak się okazało, była na drugim końcu domu.

– Reggie, to ja, Leah. – Zapukałam kilkakrotnie, ale nie odezwał się ani słowem. – Reginaldzie Daviesie, wchodzę. – Ostrzegłam.

Weszłam do otwartej łazienki, a widok jaki zastałam, sprawił, że chciałam zrobić to, co aktualnie robił Reggie — zwymiotować. Mimo odurzającego i okropnego zapachu przykucnęłam obok niego i poklepałam go po plecach, gdy on wypluwał swoje wnętrzności. Kiedy już skończył, wstał i przepłukał usta wodą z kranu, a ja wzięłam go pod rękę i postanowiłam za niego, że czas się zbierać do domu.

– Nawalił się w trzy dupy – stwierdził Jason.

– Racja – przytaknęłam.

Blondyn pomógł mi z chłopakiem i przełożył jego ramię przez swoje, aby łatwiej mu było go "nieść" do samochodu. Wyszliśmy na świeże powietrze, którym głęboko się zaciągnęłam.