The Vampires [Book 1]

Κεφάλαιο 2

"Καλημέρα"μου λέει η Τζένα όταν με βλέπει στο σχολειό.
"Καλημέρα" της λέω και εγώ.
"Απόψε στις 10 θα με με την Άρια να σε πάρουμε" μου λέει.
"Γιατί;" Την ρωτάω
"Πάρτυ" μου απαντάει.
"Εμ.. εντάξει... Νομίζω ότι είναι μια καλή ευκαιρία να ξεσκασω λίγο" της λέω.
"Τέλεια... Να είσαι έτοιμη στις 10" μου λέει και μπαίνουμε στην τάξη.
"Καλημέρα" μου λέει ο Τάιλερ.
"Καλημέρα" του λέω και εγώ.
"Θα πας στο πάρτυ απόψε;" Με ρωτάει.
"Έτσι λέω... Εσύ;" Τον ρωτάω.
"Ναι"μου απαντάει.
"Ωραία" του λέω.
"Άρα θα τα ξανά πούμε...εκεί" μου λέει.
"Εεμμ ναι... Υποθέτω" του λέω και καθόμαστε στα θρανία μας.
"Μίλησες με τον Τάιλερ Γουίντσεστερ;" Με ρωτάει η Τζένα η οποία κάθεται ακριβώς πίσω μου.
"Ναι γιατί;" Την ρωτάω εγώ περίεργα.
"Είναι ένα από τα πιο μυστηριώδη παιδιά του σχολείου... Κανένα κορίτσι δεν έχει καταφέρει να τον πλησιάσει πολύ ποτέ...για αυτό και δεν ξέρουμε και πολλά για αυτόν" μου λέει.
"Δεν φαίνεται και τόσο παράξενος" της λεω ενώ τον κοιτάζω στιγμιαία.
"Είναι επειδή τον γνωρίζεις τώρα" μου λέει και τότε σταματάμε την κουβέντα γιατί μπήκε ο καθηγητής στην τάξη.
Δεν είναι και τόσο παράξενος. Αντιθέτως θα έλεγα ότι είναι γοητευτικός. Έχει κάτι που σε τραβάει πάνω του. Δεν ξερω τι είναι αυτό ακριβώς αλλά υπάρχει κάτι που σε κάνει να θες να τον γνωρίσεις... Να μάθεις για αυτόν...
Με κάτι τέτοιες σκέψεις ήμουν την ώρα του μαθήματος που ούτε που κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα. Και γενικά η μέρα πέρασε γρήγορα σήμερα.
Γύρισα στο σπίτι και η θεία Άλισον ήταν είδη εκεί και ετοίμαζε το τραπέζι
"Δεν είχες δουλειά σήμερα;" Την ρωτάω όταν πάω στην κουζίνα.
"Είχα αλλά ξεμπερδεψα νωρίς" μου λέει.
"Άλισον.. σήμερα το βράδυ θα περάσουν τα κορίτσια να με πάρουν και θα πάμε σε ένα πάρτυ του σχολείου... Δεν σε πειράζει" της λέω
"Καθόλου... Είναι μια ευκαιρία να ξεσκασεις.. αρκεί να προσέχεις" μου λέει.
"Εντάξει" της λέω και εκείνη χαμογελάει.
"Έλα να φάμε τώρα" μου λέει και κάθομαι μαζί της να φάω.
Αφού τελειώσαμε την βοήθησα να μαζέψει και πήγα στο δωμάτιο μου να κάνω κάτι ασκήσεις που είχα για το σχολειό. Αφού τελείωσα και με αυτό ξάπλωσα λίγο και αργότερα ήρθαν με βοήθησαν να ντυθώ κατά κάποιο τρόπο και κατά τις 10 φύγαμε από το σπίτι.
"Σ αρέσει;" Με ρωτάει η Άρια.
"Ναι...αν και εγώ πολύ καιρό να βγω... Είχα ξεχάσει πως είναι να διασκεδάζεις" της απαντάω.
"Πάω να φέρω ποτό" λέει η Τζένα και η Άρια πάει μαζί της.
"Ήρθες" ακούω μια φωνή πίσω μου.
Γυρνάω και βλέπω τον Τάιλερ.
"Γεια" του λέω.
"Είσαι πολύ όμορφη" μου λέει.
"Ευχαριστώ.. και εσύ δεν πας πίσω" του λέω και εκείνος χαμογελάει.
"Θες να πάμε έξω; Να περπατήσουμε; Εδώ δεν σε ακούω" μου λέει.
"Εεμμ εντάξει" του λέω και βγαίνουμε έξω.
"Λοιπόν....για πες... Μου... Γιατί μετακομισες εδώ;" Με ρωτάει.
"Εμμ εδώ μένει η θεία... Και μετά από τον θάνατο των γονιών μου δεν είχα κανέναν άλλον και έτσι ήρθα εδώ" του απαντάω.
"Αω λυπάμαι" μου λέει.
"Δεν πειράζει..είμαι εντάξει... Το προσπαθώ" του λέω.
"Αν αυτό βοηθάει... Και εγώ έχω χάσει τους γονείς μου... Η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν πολύ μικρός και ο πατέρας όταν 3 χρόνια πριν" μου λέει.
"Λυπάμαι... Και τώρα μένεις μόνος;" Τον ρωτάω.
"Περίπου... Ένας θειος μένει εδώ κοντά και έρχεται και ελέγχει που και που" μου λέει.
"Ωραία" του λεω" Εμμμ ίσως θα έπρεπε να γυρίσουμε πίσω... Έφυγα χωρίς να το πω τα κορίτσια και θα με ψάχνουν" του λέω
"Ναι φυσικά" μου λέει και γυρίζουμε.
"Ίζαμπελ... Που ήσουν;" Με ρωτάει η Τζένα όταν με βλέπει.
"Με τον Τάιλερ... Έξω... περπατούσαμε" της απαντάω και με κοιτάνε και οι δύο περίεργα.
"Τι;" Τις ρωτάω και εκείνες χαμογελάνε.
"Τίποτα .. στην υγεία μας" λεει η Τζένα.
Μείναμε αρκετή ώρα εκεί και συζητούσαμε όμως η ώρα είχε περάσει.
"Λοιπόν...εγώ λέω να πηγαίνω... Υποσχέθηκα στην θεία μου να μην αργήσω πολύ" λέω στα κορίτσια.
"Εντάξει... Θα τα πούμε αύριο" μου λένε και φεύγω.
"Να σε πάω;" Ακούω την φωνή του Τάιλερ.
Ήταν δίπλα μου μέσα στο αμάξι και με κοιτούσε.
" Όχι είμαι εντάξει" του λέω.
"Είναι αργά.. δεν μπορείς να πας μόνη σου" μου λέει.
"Καλά" του λέω μόνο και μπαίνω μέσα..
Σε όλη την διαδρομή δεν είπαμε τίποτα.
"Εδώ είναι" του λέω όταν φτάνουμε έξω από το σπίτι της Άλισον.
"Ευχαριστώ που με έφερες" του λέω.
"Παρακαλώ" μου λέει εκείνος και χαμογελάει.
"Καληνύχτα" του λέω και βγαίνω από το. Αυτοκίνητο.
"Καληνύχτα" λέει και εκείνος και τότε μπαίνω στο σπίτι και τον ακούω να φεύγει.
"Γύρισες;" Ακούω την φωνή της Άλισον.
"Άλισον; Τι κάνεις ξύπνια τέτοια ώρα... Είναι αργά" της λεω.
" Το ξερω...αλλά δεν μπορούσα να κοιμηθώ χωρίς να ξερω ότι είσαι στο σπίτι" μου λέει.
"Είσαι σίγουρα αδερφή της μαμάς μου"της λέω και γελάμε.
"Ο κάθε γονιός ανησυχεί για το παιδί του... Μπορεί να μην είμαι η μαμά σου αλλά εγώ σε έχω αναλάβει τώρα...και προσπαθώ" μου λέει.
"Τα κάνεις όλα τέλεια... Μην ανησυχείς" της λέω και είναι η αλήθεια.
"Ευχαριστώ" μου λέει και πηγαίνει να ξαπλώσει.
"Εμ Άλισον" της λέω.
"Ορίστε;" Μου λέει.
" Να έρθω να κοιμηθώ μαζί σου απόψε; Δεν ξερω απλά νιώθω κάπως και θέλω παρέα" της λέω.
"Φυσικά" μου λέει και αφού αλλάζω και βάζω τις πυτζάμες μου πηγαίνω και ξαπλώνω μαζί της.. είχα την ανάγκη να νιώσω ότι κάποιος είναι δίπλα μου... Το κάνω πολλές φορές αυτό απο τότε που έχασα τους γονείς μου... Νιώθω ασφάλεια όταν ξερω ότι κάποιος είναι εδώ για να με προσέχει όταν εγώ νιώθω ότι δεν έχω κανέναν. Χαίρομαι που έχω εκείνη. Έβγαλα όλες τις άσχημες σκέψεις από το κεφάλι μου και μετά από λίγο με πήρε ο ύπνος.

______________________________________________

Χεϋ

Τι κάνετε;

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.

Βέβαια αρχή είναι ακόμα... Ελπίζω όμως να σας αρέσει και η συνέχεια.

Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλάκια 💋💋💋💋💋