The Vampires [Book 1]

Κεφάλαιο 15

"ααα... Το κεφάλι μου" λέω.
"Καλημέρα"ακούω μια φωνή δίπλα μου.
"Ντέιμον; Τι κάνεις εδώ;" Τον ρωτάω.
"Σου σώζω την ζωή" μου λέει.
"Εσύ μόνο παίρνεις τις ζωές των άλλων δεν μπορείς να σώσεις κανέναν" του λεω
"Φαίνεται ότι ο μικρός αδερφός μου ξέρει πως να κάνει τους άλλους να με μισούν" μου λέει.
"Απλά πήγανε με στο σπίτι μου" του λέω.
"Δεν γίνεται.... είμαστε τουλάχιστον 4 ώρες μακριά από το Μπρίστολ" μου λέει.
"Τι; Πού πάμε Ντέιμον;" Τον ρωτάω.
Δεν σας κρύβω ότι ανησυχώ λίγο που είμαι στο αυτοκίνητο μόνη μαζί του.
"Εκδρομή... Και μην φοβάσαι... Δεν πρόκειται να σε πειράξω" μου λέει.
"Και που ξέρω ότι δεν με κοροϊδεύεις;" Τον ρωτάω.
"Ας πούμε πως εσένα σε συμπαθώ" μου λέει.
"Πού με βρήκες;" Τον ρωτάω.
"Είχες τρακάρει... Αλλά δεν ξέρω πως" μου λέει.
"Ερχόμουν σε εσάς...για να μιλήσω στον Τάιλερ..  είδα κάποιον να είναι στον δρόμο ντυμένος στα μαύρα... Έκανα στην άκρη για να μην τον πατήσω.. και κάπου χτύπησα.. μετά δεν θυμάμαι τίποτα" του λέω.
"Βρυκόλακας" μου λέει.
"Τι; Υπάρχει κι άλλος εδώ;" Τον ρωτάω.
"Ναι... Αλλά δεν είδα ποιος ήταν" μου λέει.
"Και τι μπορεί να θέλει;" Τον ρωτάω.
"Αν ήξερα δεν θα ήμουν εδώ τώρα" μου λέει.
"Ντέιμον" λέω.
"Τι;" Μου λέει εκείνος.
Αυτό στην μπλούζα σου είναι... Αίμα;" Τον ρωτάω.
"Ναι" μου λέει και κοιτάζω να δω που χτύπησα.
"Είσαι καλά τώρα... Δεν έχεις τίποτα" μου λέει.
"Πώς ...πώς γίνεται αυτό;" Τον ρωτάω.
"Αίμα βρυκόλακα... Θεραπεύει πληγές" μου λέει.
"Μου έδωσες να πιω αυτό το πράγμα;" Τον ρωτάω.
"Έπρεπε... Όταν σε βρήκα ήσουν αναίσθητη..  νόμιζα ότι έχεις πεθάνει" μου λέει.
"Δεν θα σε ένοιαζε και πολύ νομίζω" του λέω.
"Δεν ξέρεις τίποτα για εμένα μικρή" μου λέει
"Πρέπει να ξέρω κι άλλα πέρα από όσα είδη ξέρω;" Τον ρωτάω.
"Αν ήξερες κι άλλα δεν θα είχες τέτοια γνώμη για εμένα" μου λέει.
"Τι δεν ξέρω ακριβώς;" Τον ρωτάω.
"Ότι ποτέ μου δεν ήθελα να είμαι έτσι" μου λέει.
"Εννοείς βρυκόλακας;" Τον ρωτάω.
"Ναι" μου λέει.
"Πώς...; Πως έγινες βρυκόλακας;" Τον ρωτάω.
"Δεν ξέρεις;" Με ρωτάει.
"Θα έπρεπε;" Τον ρωτάω.
"Είναι ένα από τα λίγα πράγματα που αποφεύγει να αναφέρει ο Τάιλερ" μου λέει.
"Τι σχέση έχει ο Τάιλερ;" Τον ρωτάω.
"Αυτός με έκανε αυτό που είμαι τώρα... Εκείνος με άλλαξε" μου λέει.
"Τι;" Τον ρωτάω." Μα γιατί;"
"Γιατί δεν ρωτάς τον ίδιο όταν τον δεις" μου λέει και χαμογελάει.
"Με συγχωρείς" μου λέει όταν ακούει το κινητο του να χτυπάει.
"Τάιλερ"λέει.
"Είναι ακριβώς δίπλα μου" του λέει.
"Μια χαρά είναι" του λέει μετά.
"Θα είμαστε πίσω το βράδυ... Γεια" λέει και του κλείνει το τηλέφωνο.

Μεριά Τάιλερ

Ψάχνω την Ίζαμπελ όλη μέρα και δεν μπορώ να την βρω. Σκέφτηκα να πάρω τον Ντέιμον μήπως την έχει δει.
"Τάιλερ"λέει όταν σηκώνει το τηλέφωνο.
"Ντέιμον έχεις δει καθόλου την Ίζαμπελ;" Τον ρωτάω.
"Είναι ακριβώς δίπλα μου" μου λέει.
"Τι κάνει δίπλα σου; Ντέιμον τι της έκανες;" Τον ρωτάω.
Αν την έχει πειράξει θα τον σκοτώσω.
"Μια χαρά είναι" μου λέει.
Γιατί εγώ δεν τον πιστεύω.
"Θέλω να την ακούσω... Πού είστε;" Τον ρωτάω.
"Θα είμαστε πίσω το βράδυ... Γεια" λέει και μου κλείνει το τηλέφωνο.
Δεν έχω ιδέα που μπορεί να είναι και τι έχει σκοπό να κάνει ο Ντέιμον.. πρέπει κάτι να κάνω... πρέπει να την βρω.

Μεριά Ίζαμπελ

"Είναι απαραίτητο όλο αυτό;" Τον ρωτάω.
"Πιο;" Με ρωτάει.
"Αυτό που κάνουμε... Έχουμε φύγει μακριά.. κάνεις δεν ξέρει που είμαστε" του λέω.
"Απλά ήθελα να μιλήσουμε.. και ήθελα να είμαι σίγουρος ότι δεν θα μας ενοχλήσει κανείς" μου λέει και σταματάει το αυτοκίνητο.
"Τι είναι εδώ;" Τον ρωτάω.
"Κάτι σαν μπαρ... Είναι μια πολύ καλή φίλη μέσα" μου λέει και μου κάνει νόημα να προχωρήσω. Ομολογώ να πω πως φοβήθηκα στην αρχή αλλά μετά μπήκα.
"Μάγια" λέει ο Ντέιμον όταν μπαίνουμε στο μαγαζί.
"Ντέιμον.. " λέει εκείνη.
"Ποσος καιρός εεε;" Της λέει.
"Τι να σου φέρω;" Τον ρωτάει.
"Δύο μπύρες" λέει και καθόμαστε.
"Ωραία και τι κάνουμε εδώ;" Τον ρωτάω.
"Βεβαιωνομαι ότι δεν θα μιλήσεις σε κανέναν για ότι ξέρεις" μου λέει.
"Γιατί φοβάστε τόσο πολύ;" Τον ρωτάω.
"Πριν εγώ γίνω βρυκόλακας η οικογένεια μου είχε σκοτώσει χιλιάδες από το είδος μας... Θέλω να ξέρω ότι είμαστε καλυμμένοι και ότι κανείς δεν θα ξανά σκοτώσει κανέναν από εμάς.. έκτος και αν είναι απαραίτητο" μου λέει.
"Υποτίθεται ότι είστε ήδη νεκροί... Πώς γίνεται να πεθάνεις πάλι;" Τον ρωτάω.
"Είμαι νεκρός αλλά έχω καρδιά.... Αν την χτυπήσεις ήρθε το τέλος..." Μου λέει.
"Εκτός από αυτό αν οι άνθρωποι σκοτώσουν τους βρυκόλακες που δεν θα καταφέρουν ποτέ να το κάνουν γιατί είμαστε πάρα πολλοί.. θα φτάσουν και στους αρχικούς" μου λέει.
"Τους αρχικούς" τον ρωτάω.
"Οι ανώτεροι και γηραιότεροι βρυκόλακες από όλους... Είναι πάνω απο χιλίων ετών... Αν σκοτώσεις έναν αρχικό... Πεθαίνουν και όλοι οι βρυκόλακες που έχουν δημιουργηθεί από το αίμα του"  μου λέει.
"Για αυτό κρύβεστε; Για να μην βρουν τους αρχικούς;' τον ρωτάω.
"Όχι ακριβώς...οι αρχικοί ξέρουν πολύ καλά πως να καλυφθούν....αλλά αν μάθουν ότι οι άνθρωποι ξέρουν..  μπορούν να σε σκοτώσουν.." μου λέει.
"Γιατί;"τον ρωτάω.
"Προστατεύουν το είδος μας.. είναι κάτι σαν γονείς τον βρυκολάκων" μου λέει.
"Μόνο με αυτόν τον τρόπο αναπαράγετε νέους βρυκόλακες; Με το να τους αλλάζετε;" Τον ρωτάω.
"Αν εννοείς αυτό που κατάλαβα ναι... Οι βρυκόλακες δεν κάνουν παιδιά" μου λέει.
"Και πως μπορείς να μετατρέψεις κάποιον σε βρυκόλακα;" Τον ρωτάω.
"Του δίνεις το αίμα σου και τον σκοτώνεις" μου λέει.
"Εεε;" Τον ρωτάω.
"Αυτή την στιγμή αν σε σκοτώσω θα γίνεις σαν εμένα... Θέλει μια μέρα για να αποβληθεί το αίμα μου από τον οργανισμό σου... Αν πεθάνεις πριν αυτή την μέρα θα ξυπνήσεις βρυκόλακας" μου λέει.
"Δεν έχεις σκοπό να με σκοτώσεις έτσι;" Τον ρωτάω.
"Όχι" μου λέει και του χαμογελάω.
Δεν ξέρω τι να πιστέψω για εκείνον... Την μία δείχνει ότι είναι καλός αλλά από την άλλη ότι είναι κακός... Πολύ κακός.

______________________________________________

Χεϋ

Τι κάνετε;

Μετά το ατύχημα της Ίζαμπελ εκείνη και ο Ντέιμον έρχονται πιο κοντά.

Θα κρατήσει αυτή η σχέση που υπάρχει μεταξύ τους ή κάποιος από τους δύο θα την σταματήσει;

Τα λέμε στο επόμενο..

Φιλάκια πολλά 💋💋💋