The Vampires [Book 1]

Κεφάλαιο 6

Σήμερα στο μάθημα ήμουν λίγο αφηρημένη...
"Δεσποινίς Σούαν" ακούω τον καθηγητή μου να λέει.
"Ορίστε" του λέω και βγαίνω απο τις σκέψεις μου.
"Είσαι εδώ ;" Με ρωτάει.
"Ναι...με συγχωρείτε...απλώς αφαιρέθηκα λίγο" του λέω και συνεχίζει το μάθημα.
Κοίταξα δίπλα μου τον Τάιλερ και εκείνος με κοιτούσε είδη... Μου χαμογέλασε και κοίταξε μπροστά.
Όταν τελείωσε το μάθημα ήρθε και με πήρε η Άλισον απο το σχολειό για να πάμε να φάμε μαζί έξω... Της το είχα υποσχεθεί και μου άρεσε που βγήκα μαζί της... Και με την μαμά το έκανα... Βγαίναμε μαζί... Πηγαίναμε σινεμά... Γενικά περνούσαμε χορό μαζί. Μ αρέσει που κάνω το ίδιο και με την Άλισον... Μπορεί να μην είναι η μαμά μου αλλά με κάνει να νιώθω σαν να την έχω δίπλα μου.
Όταν γυρίσαμε στο σπίτι καθίσαμε και είδαμε μια ταινία η οποία ήταν πολύ ωραία παρεπιπτόντως.
"Τι θα κάνεις τώρα;" Με ρωτάει.
"Εεεμμ λέω να περάσω λίγο απο τον Τάιλερ" της λέω.
"Τα πάτε καλά έχεις οι δύο " μου λέει.
"Ναι μια χαρά" της λέω.
"Φαίνεται πολύ καλό παιδί... Μ αρέσει" μου λέει και εγώ της χαμογελάω.
"Πάω" της λέω.
"Μην αργήσεις πολύ" μου λέει και βγαίνω απο το σπίτι.
Δέκα λεπτά μετά ήμουν έξω απο το σπίτι του Τάιλερ.
Στάθηκα έξω απο την πόρτα και μετά απο λίγο την χτύπησα. Όμως αντί για τον Τάιλερ μου άνοιξε ο Ντέιμον ο οποίος ήταν γυμνός... Με μόνο μια πετσέτα τυλιγμένη πάνω του.
"Οοοο... Ντέιμον.... Δεν μπορούσες να ντυθείς και να ανοίξεις;" Τον ρωτάω και γυρίζω την πλάτη μου.
"Και να σε αφήσω να νομίζεις ότι δεν είναι κάνεις εδώ;" Με ρωτάει.
"Που είναι ο Τάιλερ;" Τον ρωτάω.
"Δεν είναι εδώ... Θα έρθει σε λίγο... Μπορείς να τον περιμένεις αν θέλεις" μου λέει και μπαίνω στο σπίτι χωρίς να τον κοιτάω.
"Απλά πήγαινε να ντυθείς εντάξει;" Τον ρωτάω.
"Γιατί δεν σου αρέσω έτσι;" Με ρωτάει.
"Ντέιμον" του λέω.
"Καλά.. πάω" μου λέει και ανεβαίνει να ντυθεί.
"Εχω ντυθεί... Μπορείς να με κοιτάξεις" τον ακούω να λέει όταν έρχεται μετά απο λίγο.
"Καιρός ήταν" του λέω.
"Νταξει ..μην κάνεις έτσι; Πρώτη φορά βλέπεις ..." Λέει αλλά τον σταματάω.
"Σταματά.... Είσαι πάντα έτσι;" Τον ρωτάω.
"Μ αρέσει να πειράζω τους άλλους" μου λέει και χαμογελάει.
"Δεν είναι πάντα η ώρα για να προσέξεις τους άλλους" του λέω.
"Είστε ξενερωτοι εδώ" μου λέει και βάζει ένα ποτό.
"Μάλλον δεν έχουμε το χιούμορ σου" του λέω και εκείνος χαμογελάει ελαφρά.
"Κοίτα..  δεν είμαι όσο κακία φαίνομαι... αλλά μην ξανά ανοίξεις την πόρτα έτσι σε παρακαλώ" του λέω μέγα από λίγο αφού είχε επικρατήσει για λίγο σιωπή.
"Μόνο και μόνο επειδή είπες σε παρακαλώ" μου λέει.
"Ευχαριστώ" του λέω εγώ και κάθεται στον καναπέ κοντά μου.
Δεν είπαμε τίποτα άλλο μέχρι την στιγμή που γύρισε ο Τάιλερ.
"Ίζαμπελ" λέει όταν με βλέπει.
"Γεια" του λέω.
"Είμαι και εγώ εδώ" πετάγεται ο Ντέιμον.
"Τι κάνεις εδώ;" Με ρωτάει αγνοώντας τον αδερφό του.
"Καλά όπως θες" λέει ο Ντέιμον.
"Ήρθα να σε δω...αλλά μου είπε ο Ντέιμον ότι δεν ήσουν εδώ και σε περίμενα" του λέω.
"Σε ενόχλησε πολύ;" Με ρωτάει και ο Ντέιμον τον κοιτάζει θιγμένος.
"Όχι... Για την ακρίβεια δεν με ενοχλησε καθόλου" του λέω.
"Περίεργο" λέει ο Τάιλερ.
"Έλα τώρα Τάιλερ... Δεν είναι ο Ντέιμον που ήξερες" λέει εκείνος.
"Αμφιβάλλω για αυτό" λέει ο Τάιλερ.
"Καλά ότι πεις" του λέει ο Ντέιμον.
"Ντέιμον...δεν φεύγεις τώρα" του λέει ο Τάιλερ και εκείνος χωρίς να πει τίποτα αφήνει το ποτήρι που έπινε το ποτό του και φεύγει από το σαλόνι.
Έμεινα για αρκετή ώρα με τον Τάιλερ... Όταν είμαι μαζί του νιώθω ότι θα μπορούσα όλη μέρα να ήμουν μαζί του... Στην αγκαλιά του.
"Πρέπει να φύγω" του λέω και χαλάω αυτή την ωραία στιγμή.
"Γιατί;" Με ρωτάει.
"Δεν θέλω να αργήσω πολύ και έχει νυχτώσει" του λέω.
"Εντάξει... Πήγαινε" μου λέει και με φιλάει.
"Θα τα πούμε αύριο στο σχολειό" του λέω. Και βγαίνω από το σπίτι.
"Γιατί με κάλυψες πριν" ακούω την φωνή του Ντέιμον μέσα στο σκοτάδι καθώς πήγαινε να μπω στο αυτοκίνητο.
"Να πάρει... Ντέιμον... Τι κάνεις εδώ; Με τρόμαξες" του λέω.
"Δεν ήθελα να σε τρομάξω" μου λέει.
"Πώς στο καλό βγήκες έξω; Ήσουν πάνω στο δωμάτιο" του λέω.
"Ήθελα απλώς να σε ρωτήσω γιατί δεν είπες στον Τάιλερ για αυτό που έγινε την ώρα που ήρθες" μου λέει.
"Θα έπρεπε να το πω;" Τον ρωτάω.
" Δεν ξέρω.. υπέθεσα ότι θα το έκανες" μου απαντάει.
"Δεν το έκανα όμως" του λέω.
"Όπως και να χει... ευχαριστώ" μου λέει.
"Επειδή δεν το είπα στον Τάιλερ;" Τον ρωτάω.
"Ναι... Ξέρεις προσπαθώ να του δείξω ότι δεν είμαι όπως παλιά αν και δεν είναι αλήθεια... Και αυτό που έκανες βοήθησε λίγο την κατάσταση" μου λέει
"Δεν ξέρω τι έχει συμβεί μεταξύ σας.... Αλλά είμαι σίγουρη ότι θα τα βρείτε... Είστε αδέρφια" του λέω.
"Δεν σου έχει πει τίποτα;" Με ρωτάει.
"Όχι... Και δεν θέλω να τον πιέσω να πει κάτι αν δεν θέλει... Θα το κάνει μόνος του" του λέω.
"Σωστά" μου λέει.
"Λοιπόν... Πρέπει να φύγω οπότε .. καληνύχτα" του λέω.
"Καληνύχτα" λέει και εκείνος και τότε μπαίνω αυτό αυτοκίνητο και γυρίζω στο σπίτι.
Δεν είναι κακός. Ο Τάιλερ τον παρουσιάζει πολύ "κακό" κατά κάποιο τρόπο... Δεν νομίζω ότι είναι έτσι... Βέβαια δεν ξέρω και τι έχει γίνει μεταξύ τους αλλά δεν πιστεύω ότι είναι κακός.. αντίθετα θα έλεγα ότι όσο κακός και αν θέλει να φαίνεται μέσα του υπάρχει η καλή πλευρά... Γιατί εγώ αυτή βλέπω.

______________________________________________
Χεϋ

Τι κάνετε;

Αυτό είναι το κεφάλαιο ελπίζω να σας άρεσε.

Αυτά από εμένα για την ώρα.

Τα λέμε σύντομα με νέο κεφάλαιο.

Ανεβάζω τώρα που μπορώ και που έχω τελειώσει τα διαγνωσματα γιατί μετά μπορεί να τύχει κάτι.

Φιλάκια πολλά 💋💋💋💋💋