The Vampires [Book 1]

Κεφάλαιο 3

Ευτυχώς που είναι Σάββατο σήμερα γιατί δεν έχω καμία όρεξη να σηκωθώ από το κρεβάτι.
"Καλημέρα" μου λέει η Άλισον όταν μπαίνει στο δωμάτιο.
"Καλημέρα" της λέω και εγώ και χαμογελάω.
"Κοιμήθηκες καλά;"με ρωτάει.
"Ναι.. πολύ" της λέω και τώρα χαμογελάει εκείνη.
"Ωραία... Σήκω τώρα γιατί σε περιμένουν οι φίλες σου κάτω" μου λέει και αφού βάζω μια ζακέτα πάνω μου πάω στο σαλόνι.
"Γεια" λέω όταν τις βλέπω.
"Είσαι ακόμα με τις πυτζάμες;" Με ρωτάει η Τζένα.
"Ναι... Μόλις ξύπνησα" της απαντάω.
"Να πας να ντυθείς" μου λέει..
"Που θα πάμε;" Την ρωτάω και με τραβάνε προς τα πάνω .
"Θα πάμε έξω ..κάθε Σάββατο εγώ και η Τζένα πηγαίνουμε Μπρίστολ" μου λέει η Άρια.
"Που πάτε;" Την ρωτάω.
"Είναι ένα μαγαζί καφέ - μπαρ και το έχουν ονομάσει έτσι γιατί όλος κόσμος της πόλης αυτής πηγαίνει εκεί συνεχώς" μου απαντάει η Τζένα.
"Για αυτό ντύσου" μου λέει η Άρια και μου πετάει τα ρούχα μου.
Αφού άλλαξα χαιρέτησα την θεία Άλισον και έφυγα από το σπίτι με τα κορίτσια. Πήγαμε με τα πόδια μιας και το κέντρο της πόλης στο οποίο ήταν και το μαγαζί αυτό δεν ήταν ιδιαίτερα μακριά.
"Καλημέρα κορίτσια"μας λέει ένας νεαρός που δούλευε εκεί.
"Γεια σου Ίαν" λένε τα κορίτσια.
"Ίαν αυτή είναι η Ίζαμπελ... Ίζαμπελ ο Ίαν .. είναι το αγόρι μου" μου λέει η Άρια.
"Χάρηκα" του λέω και δίνουμε τα χέρια.
"Τι να σας φέρω;" Μας ρωτάει ο Ίαν.
"Εμάς τα γνωστά" λέει η Τζένα.
"Ίζαμπελ τι να σου φέρω;" Ρωτάει εμένα μετά.
"Ένα καπουτσίνο" του λέω και αφού χαμογελάει φεύγει.
"Πώς σου φαίνεται ο Ίαν;" Με ρωτάει η Τζένα.
"Είναι καλός... Δεν τον ξερω κιόλας αλλά σαν μια πρώτη άποψη φαίνεται καλό παιδί" της απαντάω.
"Είναι πολύ καλός... πράγματι" λέει η Άρια.
"Εσύ Τζένα.. για πες μου... Παίζει κάτι με κάποιον;" Την ρωτάω.
"Όχι" μου απαντάει.
"Χώρισε πρόσφατα με τον Άλεξ... Να αυτόν εκεί... Και είναι κάπως" μου λέει η Άρια.
"Μια χαρά είμαι... " Λέει η Τζένα.
"Αυτή μαζί του πια είναι;" Ρωταω.
"Η Χέιλι είναι νέα του γκόμενα" απαντάει η Τζένα.
"Δεν της συμπαθείτε και πολύ από ότι κατάλαβα" λέω.
"Δεν είναι και πολύ συμπαθείς γενικά" λέει η Άρια.
"Δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη γιατί δεν την ξερω" τους λέω.
"Αν την γνωρίσεις θα καταλάβεις" μου λέει η Τζένα.
"Πάντως μην σκας... Είσαι μια πολύ όμορφη κοπέλα... Σίγουρα θα έρθουν και καλύτερα μετά" της λέω και εκείνη χαμογελάει.
Ξαφνικά εκεί που πίναμε τον καφέ μας μπαίνει μέσα στο μαγαζί ο Τάιλερ.
"Καταφωνη" λέει η Τζένα.
"Σσσσ" της λέω εγώ.
"Τι; Πες μου τώρα ότι δεν σου αρέσει; Σε βλέπω πως τον κοιτάς... Με τον ίδιο τρόπο σε κοιτάει και εκείνος" μου λέει και τον κοιτάει στιγμιαία.
"Όχι... Δεν είναι έτσι... Εννοώ είναι γοητευτικός αλλά δεν πρόκειται για αυτό" της λέω.
"Γιατί... Είσαι μια πανέμορφη κοπέλα" μου λέει.
"Και αυτός είναι και ωραίο παιδί" συμπληρώνει η Άρια.
"Σταματήστε" τους λέω και γελάμε.
Καθώς συζητούσα με τα κορίτσια τα μάτια μου πήγαν προς τον Τάιλερ.... Δεν φαινόταν πολύ καλά... Ήταν περίεργος. Σηκώθηκε από την θέση του και πήγε κατευθείαν στις τουαλέτες.
"Τι έγινε;" Με ρωτάει η Άρια.
"Επιστρέφω σε λίγο" λέω στα κορίτσια και σηκώνομαι.
Πήγα να δω τι συμβαίνει στον Τάιλερ. Φαινόταν χάλια.
"Τάιλερ; Είσαι καλά;" Τον ρωτάω.
"Ναι... Απλά φύγε... Μείνε μακριά μου "μου λέει.
"Τάιλερ... Τι τρέχει;" Τον ρωτάω.
"Ίζαμπελ φύγε... Μείνε μακριά μου" μου λέει και φεύγει τρέχοντας.
Τι ήταν αυτό τώρα;
Βγήκα από τις τουαλέτες και πήγα πίσω στα κορίτσια.
"Τι έπαθε ο Τάιλερ;" Με ρωτάει η Άρια.
"Δεν ξερω... Είναι περίεργος... Μου είπε να μείνω μακριά του και έφυγε" της λέω.
"Περίεργο" λέει η Τζένα.
"Ξέρει καμία από εσάς που μένει;" Ρωτάω.
"Δεν μιλάς σοβαρά τώρα;" Με ρωτάει η Άρια.
"Τι;" Την ρωτάω.
"Θα πας από το σπίτι του;" Με ρωτάει η Τζένα.
"Ναι .. θέλω να ξεκαθαρίσω τα αν έχει γίνει κάτι θέλω να το μάθω...  Λοιπόν... Ξέρετε που μένει;"
    Αφού φύγαμε από το μαγαζί γύρισα στο σπίτι. Έφαγα και μετά πήγα στο δωμάτιο μου και σκεφτόμουν. Ο Τάιλερ ήταν πραγματικά περίεργος σήμερα αναρωτιέμαι αν έκανα κάτι εγώ και συμπεριφερόταν έτσι. Τέλος το αποφάσισα...θα πάω από το σπίτι του.
Σηκώθηκα από το κρεβάτι πήρα τα κλειδιά του αυτοκινήτου και πήγα από εκεί. Ήταν σχετικά μακριά από τα υπόλοιπα σπίτια "κρυμμένο" κοντά στο δάσος. Ένα μεγάλο και πολύ ωραίο σπίτι. Μα γιατί είναι απομακρυσμένο από τα άλλα; Κατέβηκα από το αυτοκίνητο και στάθηκα μπροστά στην πόρτα του σπιτιού. Αφού το σκέφτηκα λίγο χτύπησα την πόρτα.
"Ίζαμπελ; Τι κάνεις εδώ; Πώς έμαθες που μένω;" Με ρωτάει.
"Δεν είναι και δύσκολο" του απαντάω.
"Τι κάνεις εδώ;" Με ρωτάει.
"Ήρθα να μιλήσουμε για αυτό που έγινε το πρωί" του λέω.
"Δεν έχουμε να πούμε κάτι... Είναι για το καλό σου Ίζαμπελ" μου λέει..
"Πιο καλό; Νόμιζα ότι σου έχω κάνει κάτι και φέρεσαι έτσι" του λέω.
"Όχι...είναι δικό μου θέμα" μου λέει..
"Τάιλερ... Με άφησες να σε πλησιάσω... Δεν έχεις αφήσει και πολλές κοπέλες να το κάνουν αυτό... Τι άλλαξε τώρα;" Τον ρωτάω.
"Δεν ξερω.. κοίτα Ίζαμπελ... Δεν είμαι και πολύ καλή παρέα και δεν είμαι αυτός που φαίνομαι..
"Τάιλερ... Δεν έχει και πολύ σημασία... Εγώ είσαι σε εσένα ένα καλό παιδί και όχι παράξενο όπως λένε όλοι" του λεω.
"Δεν είναι έτσι... Για αυτό σου λέω να μείνεις μακριά μου.
"Τότε γιατί με πλησίασες; Γιατί θέλησες να μάθεις για εμένα αφού δεν θέλεις κανέναν δίπλα σου;" Τον ρωτάω.
"Γιατί μου τράβηξες την προσοχή...  Δεν ήσουν σαν τα άλλα κορίτσια .. είσαι κάπως... διαφορετική" μου λέει.
"Τάιλερ... Μην προσπαθείς να με απομακρύνεις από κοντά σου... Ξερω ότι δεν το θέλεις... Και ότι και να σε οδήγησε στο να κάνεις κάτι τέτοιο είμαι σίγουρη πως θα το ξεπεράσεις" του λέω και πιάνω το χέρι του.
"Καληνύχτα" του λέω του γυρνάω την παλεύω για να φύγω.
"Ίζαμπελ" μου λέει και με σταματάει.
Γυρνάω να τον κοιτάξω και τότε εκείνος με φιλάει.
"Δεν θέλω να μείνεις μακριά μου" μου λέει μετά από λίγο.
" Δεν θα το κάνω"

______________________________________________

Χεϋ

Τι κάνετε;

Αυτό είναι το κεφάλαιο.. ελπίζω να σας άρεσε.

Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλάκια πολλά 💋💋💋💋💋💋💋