Rruges
Ecja rruges
E mendimet me kishin kapluar
Mes per mes sheshit te gjere
Kalova
Isha lodhur me
As kujtimet as zhgenjimet s'me lendonin me
Por plaget ishin ende aty...po gjakosja
Shikime mbi mua
E shkreta thonin.
E une u hidhja shikime te kota mbi syt e tyre.
Erresira mbuloj qytetin.
Une ende isha aty.
Po ecja
Ndjeva nje dore qe preku krahun tim
Frika kaploi shpirtin tim
Shikoi thelle ne sy
Tha:
Hedh mbi kete bote pak dashuri ,kushedi mbase edhe veten e ndryshon...gjithmon ka shprese.
Hëhh -pershperita dhe pash se u largua.
Po ...dashuri...po e dashke shume boten ti...e se di qe ne te çdo shprese thyhet...
YOU ARE READING
"Përshpërimat e shpirtit të një poetjeje"
Poetry*Highest rank :#6 in poetry "Jo ndoshta nuk di te shkruaj ,por dhimbja me beri poetë " *Nuk mund te perfundoj diçka që gjithmone e kujton... As nuk mund te mos pershperit shpirti i nje poetje te lenduar...
