Dritëhijet e jetes
Dikur qeshja,e tash qaj
Dikur plote buzeqeshje e tash vaj
Dikur e lumtur e tash e humbur
Dikur mbaja kokënn lart
E tash kokulur.
Jeta me mbylli cdo derë
per mua s'kam më pranverë.
Tani shpresën kam fener
Trokas në cdo derê
Them se dua te jem si atëherë
Eshte e kote ,se nuk jam me si në mote
zemra më shtrëngon e më derdh lot.
Në heshtje them pse jam kështu sot
Lutem më ndihmo o Zot.
Dikur kisha vetëbesim
Tani s'kam guxim te flas për fatin tim.
Dikur mendoja se boten e pushtoja
E tash..them se atëherë jetoja
apo mos vallë s'jetoja?
Tashë kur errësira shtron pushtetin
Kur zemra ngrinë sinqeritetin
Kur as bilbilat te cicerrojnë nuk dinë
Kur as dallëndyshet bashkë më s'rrinë.
Tani jetoj në pasoja ah...sa do te doja si dikur te jetoja
nuk di këtë kohë si ta emërojë
Tani jam e gjallë ,por nuk jetoj.
STAI LEGGENDO
"Përshpërimat e shpirtit të një poetjeje"
Poesia*Highest rank :#6 in poetry "Jo ndoshta nuk di te shkruaj ,por dhimbja me beri poetë " *Nuk mund te perfundoj diçka që gjithmone e kujton... As nuk mund te mos pershperit shpirti i nje poetje te lenduar...
