A e keni ndjer ju se keni nevoje per dashuri edhe kur ke shume njerz afer vetes?
A e keni ndjere se ju duhet ngrohtesi edhe pse temperatura e dhomes eshte ne maksimum?
E keni ndjere se nuk i perkisni nje vendi dhe deshironit te ikni nga aty dhe te shkoni ne nje vend ku askush s'ju njeh?Ku askush nuk ju gjykon , nuk ju njeh ,nuk ju flet ,nuk ju pershendet ,nuk ju bertet ,nuk ju fyen ,nuk ju largon ?
A keni dashur shpeshe edhe te largoheni nga kjo bote?
Dhe ate vetem per te qene vetem?
E keni ndjere ju ndonjehere vetmin te ju ket hyre deri ne thellsi te shpirtit dhe dhimbja eshte percuar deri ne palce?
Keni qare me dite te tera dhe keni thene se te gjith lotet mbaroheshin por te tute kan burime te pashtershme?
Nese keni te gjitha pergjigjet e ketyre pyetjeve,pa me thuani pra mua :
Cila eshte zgjidhja?
Ku e gjetet zgjidhjen ju?
Sepse une nuk shoh zgjidhje.....
⏰🆘
YOU ARE READING
"Përshpërimat e shpirtit të një poetjeje"
Poetry*Highest rank :#6 in poetry "Jo ndoshta nuk di te shkruaj ,por dhimbja me beri poetë " *Nuk mund te perfundoj diçka që gjithmone e kujton... As nuk mund te mos pershperit shpirti i nje poetje te lenduar...
