Özlem için
Telefonumun tam 48 kere aradığını gördüm. Hemen aramalara baktım :
Annem Kıvanç babam merve..
Kimbilir ne kadar merak etmişlerdi beni... İki gündür ortalarda olmamam annemle babamı , özellikle Kıvanç'ı Çıldırtmış olacaktı..
Bacaklarımın ve ve kollarımın ne denli ağrıdığını farkettim. ağrıdan ölebilirdim buracıkta. bu karanlık sokakta...
Elimdeki telefon birden yere düştü. Arkadan bir el omzuma dokunuyordu. Başından beri beni izleyen birisi vardı orada...
Arkamı dönemiyordum korkudan.
Arkamda her kim varsa eli hâlâ omzumdaydı.. Yavaş yavaş kulağıma eğildi ve fısıldadı.
" Çok canın acıyor mu ? "
Sesimi çıkaramadım..Konuşamıyor gibiydim.
Soğuktan titriyordum.. hiçbir şeyi ve hiç kimseyi düşünecek halde değildim..
Yavaşca başımı çevirdiğimde belkide orada bulunmasını isteyeceğim en son kişi duruyordu.
Kıvanç.
Arkadaşlar umarım bölümü beğenmişsinizdir.. votelerinizi ve yorumlarınızı merakla bekliyorum. ♥♥
