Uzun bir süre beklediğinizin farkındayım. Gerçi bu süre wattpad deki çoğu kitabın " yb " gelme süresini anca karşılıyor. ama ben elimden geldiğince çabuk bölüm yazmak istediğim için bana çok uzun bir süreymiş gibi geldi. Bide bölümün haftaya geleceğini söylemiştim ama bugün yoğun bir çalışmayla yazdım :)
" Çek elini ondan ! "
Duyduğumuz sesle birbirimizden ayrıldık ve sesin geldiği yöne döndük.
Karşımızda duran kişi Kıvanç'tı.
Sinirle bize doğru yaklaşırken ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.
Yapabildiğim tek şey onun bu sinirli haline bakmak oldu.
Yanıma gelip sıkı bir şekilde kolumdan tutup beni kendine çekti ve ;
- Begüm sen ne yaptığını sanıyorsun ?
diye bağırdı.
O sırada Ege kalkıp Kıvanç'ın kolunu tuttu
- Bırak kızı! Hazır üçümüzde yalnızken adam gibi konuşalım.
Kıvanç bir an Ege'ye döndü ve alaycı bir şekilde güldü.
- Konuşulacak hiçbir şey yok. Begüm'le birbirimize aşığız biz. Senin bu hikayede bir yerin de yok.
Ben kolumu Kıvanç'tan kurtarıp ;
- Kıvanç ! Bak gerçekten seni üzmek istemiyorum ama...
sonra bir an durdum ve güldüm
- hahh gerçi neden seni üzmek istemiyorsam.! Zamanında ben en zor günlerimi geçirirken beni bırakıp gittiğinde sen beni üzmemeyi düşünmüş müydün acaba ?!
Bu sözleri söyledikten sonra gözümden yaşlar dökülmeye başlamıştı. Ben ağlarken Kıvanç'ın da yüzü garip bir hâl almıştı..
- Bak Begüm.. Senin yaşadığın zor zamanlar benim için çok mu kolaydı sanıyorsun ? Ne yapacağımı bilemedim ve...
Sessiz gözyaşlarımın arasında onun sözünü keserek
- Kıvanç ! Tamam yeter artık... Biz artık seninle sadece arkadaş..
Kıvanç'ta sinirle gülüp sözümü kesti
- Arkadaş mı ?
Tekrar sinirle gülüp
- Arkadaş mı ??
diye bağırdı. Gerçekten iyi görünmüyordu.
Ağlamam biraz durgunlaştığında ;
- Evet Kıvanç. Arkadaş..
Seni artık eskisi gibi sevmiyorum.
Kıvanç sinirle yerde gördüğü bir taşa tekme attı ve taş gölette tok bir ses çıkardı.
- Kahretsin !
Diye bağırıp başından beri bizi sessizce izleyen Ege'yi gösterip
- Bu şerefsiz yüzünden mi artık sevmiyorsun beni ?!
- Kıvanç iyi değilsin.
Ben daha lafımı bitirmeden
- Değilim !
diye bağırdı.
Sessizce Kıvanç'ın yanına giderek elini tuttum ve ;
- Benim kötü olmamı ister misin ?
