YANLIŞ ROL ...

"GÜNLÜK"

22.BÖLÜM

Hayatta hep birilerine güvenme isteğimiz var kayıtsız şartsız güvenmek  sözde yanlız kalmayı tercih ederiz ama yanlızlıktan mutlu olan varmı...ne istediğimizi biliyormuyuz o an ihtiyaç duyduğumuz şeylerin dışında herkes aşık olabilirmi? yoksa aşk herkese nasip olmayan ama herkesin yaşamak için can attığı eşsiz mücevhermi? acı veren şeyler neden cazip gelirki insan sonunu bile bile yürürmü o yolda  kim bekliyor merakımı bizi götürür o yola hayır sonunda beklemesini istediğimiz kişi vardır yol daha kısa ama yorucu geliyor gözlerine baktığımda sana neden kızdığımı bile unutuyorum ben bir kez bak diye bin kez ölüyorum inadıma yenik düşmemde bundan sana teslim olursam asla bırakamam biliyorum....

şimdi boş bir kaç sayfa var düşünüyorum nasıl doldursam diye seni anlatsam onada ben hayatımda hiç günlük tutmadımki şimdi ona ne anlatıcam ben yıllarca içimde tuttuğum baba sevgisinimi yoksa bana nasip olan kaybettiğim aşkımımı sahi ben sana ne anlatıcam???

beyaz kaplı küçük defteri kapatıp baş ucumdaki çekmeceye bıraktım  ona anlatıcak hiçbirşeyim yoktu ne kötü değilmi günlüğe bile anlatıcak birşeyinin  kalmamış olması...

şimdi burada oturmuş babamın yaşıyor olabilme olasılığını düşünüyorum ya yaşıyorsa diye düşünmediğim tek bir an olmadı yıllarca belki derdim belki döner döndümü??tabiykide hayır...şimdide belki yaşıyor diyorum yaşıyormu???tabiykide hayır aptal umutlar aptal eymen aptal asya...umut etmeyi BIRAK!!!

yatakta toparlanıp dizlerimi karnıma doğru çektim saçlarım eğdiğim başımdan kollarıma değerken huylandım ve tekrar düzeldim ardından ayağa kalkıp cama yürüdüm sıkıntıdan heran patlıyabilirdim.balkonu açıp çıktım  siyah taytıma ve bol gri tişörtüme baktım salaşlık yarışında kesinlikle birinci olabilirdim boş işler şampiyonu ASYA YILMAZ...

bahçeye göz gezdirdiğimde zaferi gördüm arabayı yıkıyordu bana bakıp başıyla selam verdi gülümsemekle yetindim ardından bahçeyi tanemin sesi doldurdu minik bedeni pembe elbisesinin içinde süzülürken saçlarıda deniz üstünden gelen hafif rüzgarla dans etmeye başladı...

EYMEN-iyi uyudunmu?? ensemde hissettiğim nefesle tüylerim diken diken oldu sıcak nefesi boynuma yayılırken gözlerimi yumup kendim duyabileceğim bir şekilde inilti çıkardım vücudum alarma geçmiş gibiydi döndüğümde bir adım bile geri çekilmemiş olması burunlarımızın birbirine değmesine neden oldu...

EYMEN-çok güzel kokuyorsun....eğildiğini farkettiğimde gözlerimi kapatıp gülümsedim boyum ondan biraz kısa olabilirdi ve buda onun eğilmesine neden oluyordu..

ASYA-çekilirmisin..hala sırıtıyordum gözlerimi açtığımda onun koyu gözlerinin beni içine çekmesine izin verdim.

EYMEN-yapamam gerçekten kokundan uzaklaşamam bu sanırım bir ilaç...

eli belimle buluştuğunda ister istemez yine inledim ellerimi göğsüne dayadım başını boynuma gömüp kokumu içine çekti ve ufak bir öpücük bıraktı sanırım ilk kez bu kadar yakındık yüzümün kızzardığından eminim...

parmakları kalçamın biraz üztünde daireler çiziyordu dişlerimi sıkmayı bırakıp geri çekildim gözlerimi kaçırıp yere bakmaya başladım oda gülüyordu çarpık gülümsemesi beni deli ediyordu elini burnuna götürdü ve kafasını eğdi gülüyordu işte utandığımı anladı rezil oldum yine evet kesinlikle....

EYMEN-ımm şey kahvaltı hazır be-ben aşşağıdayım diyip geri geri gitti ve dönüp çıktı kendimi yatağa bırakıp gülmeye başladım ben daha dün bu çocuğa hiçbirşeyimsin aşık değilim falan diyordum bu beni kesinlikle götünden dinliyor......lanet olsun sana aşk!!!