Twin Hearts

Chapter 11

KATHRYN'S POV:

I OPENED my eyes and looked around. Unfamiliar yung place. Hindi namin house, hindi ko rin room. After my mind processed the almost all-white surroundings and the bed, i realized na nasa hospital pala ako.

But why?

Somehow, i found the answer when i saw Enrique beside me. Nakayuko sya sa gilid ng kama ko. And iremembered na sya yung huling nakita ko before everything went blank.

"E-enrique..." i called him.

Para syang naalimpungatan. Biglang bangon sa pagkakayuko nya then he stared at me. "Hey..." He got hold of my hand. "How are you feeling? Gutom ka ba? You want water?"

Pinakiramdaman ko muna yung sarili ko then i nodded. "Gutom na ko."

"Sige, wait lang." Tumayo na sya and may kinuha sa table sa loob din ng room. He got back at me while holding a bowl, soup yata yon.

"Eto daw muna yung pwede mong kainin sabi ng doctor." He sat beside me and carefully helped me sit. Naglagay din sya ng pillow sa likod ko. "Okay lang ba, subuan na kita?"

I tried moving my hands. "Kaya ko naman. Ako na lang."

"Sige na. Let me do this. Kasalanan ko naman 'to eh."

Guilty.

I nodded again. Sinubuan nya ko ng bilang beses before i spoke again.

"Ano bang nangyari? Kanina pa ba ko tulog?"

He stopped for a while. "Mga two hours ka din nakatulog. Overfatigue and nalipasan ka ng gutom."

"Oh." And i remembered again the last scene before i dozed off. "I-ikaw ang nagdala sa kin dito?"

"Yeah. Nag-panic ako, kaya dinerecho na kita sa ER.." yumuko sya, hindi makatingin ng derecho sa kin.

"Thank you." I stared at him. Actually, i wanna hug him already. Mukha syang malungkot. Mukha syang guilty, and i don't want him to feel that way.

Ibinaba nya yung bowl sa bedside table, tapos hinawakan nya yung dalawang kamay ko nang mahigpit. "I'm sorry, Kathryn. I'm so sorry."

"Hey.." i reversed my hand so that i would be the one holding his. "Okay na ko. Wag ka nang ma-guilty."

He looked at me. Sad pa rin yung eyes nya. "This wouldn't have happened if i have been sensitive. Hindi mo naman kailangan mapagod ng sobra.."

"Hindi lang naman ako yung napagod diba? Sabi mo nga, lahat naman tayo nagtrabaho sa event. Hindi lang talaga ako nakapag dinner -"

"No. It's my fault."

"Enrique," i said in my warning tone. "Ang hard mo naman sa sarili mo."

Binago nya nanaman yung position ng hands namin. Siya nya ulit yung may hawak sa kin. "Hindi mangyayari sayo 'to kung hindi kita ginalit.. kung hindi ako nagselos."

What? Ano daw?

"A-anong nagselos? Ikaw? Sa kin?" I know. Ang gulo ko. Eh ang gulo nya din kasi eh!

He sighed. "Ayoko kasing nakikita na nalilipat yung focus mo sa ibang bagay. Nagseselos ako pag may kausap kang ibang tao, kahit yung kapatid ko pa. Nagwo-worry ako na pag nawawala yung attention mo sa org, lumalayo ka din sa kin," naka-titig sya sa kin nung sinabi nya yan.