Chapter 17

392 24 9
                                    

KATHRYN'S POV:

"HELLO fresh air!" I breathed deeply. Ang sarap ng hangin! Feel na feel kong fresh talaga, especially now that it's just 7:00AM here in Pampanga. Kadadating lang namin sa camp for our 3-day immersion and charity work.

"Kathryn, give me your bag," i heard Enrique called. Kabababa nya lang ng bus kasi lagi silang magkausap nung heads ng organizers ng activity.

"No na, kaya ko na 'to," i smiled at him before i saw the two people coming out of the service bus too. Nagpahuli din siguro sila bumaba. Hindi pa kasi completely magaling yung injured foot ni Quen. "Yung kakambal mo na lang ang tulungan mo, pinipilit pa buhatin yung gamit ni Kath. Parang hindi nya pa naman kaya."

I continued taking pictures of differnt views when Enrique approcahed them. Ang ganda ng place! I didn't know na may ganitong kagandang lugar sa Pampanga. I thought puro lahar lang. Ok, judgemental na ko. Pero ang ganda talaga ng lugar. Pang camping or retreat talaga. Nasa isang area yung rooms, then may malawak na activity area landscaped with bermuda grass. Nakahiwalay naman yung malaking pantry. Nakahiwalay din yung swimming pool area.

I just ran around taking selfie videos and i just remembered that i have a boyfriend whom i should be taking videos with. My eyes automatically searched for Enrique and saw him walking alone, nakasunod kay Kath, na nakasunod naman kay Quen. Actually, parang hinahabol ng kakambal ko si Quen. Hmmm.

Nilapitan ko na lang si Enrique.

"Hey, anyareh?" I asked him.

He just shrugged. "Mukhang hindi maganda ang gising ni Quen."

"Hinahabol ba sya ni Kath?"

"I think so. Biglang nagwalk out eh. Ayaw magpatulong."

"Hmm.. hayaan mo muna. Baka naman naiinis lang yung kapatid mo kasi medyo PWD pa rin sya ngayon."

"Nangangamoy away."

I slapped his arm. "Wag kang chismoso. Hindi bagay sayo."

Enrique and I just laughed at it. Well, i'm pretty sure naman kasi na hindi mag-aaway ang dalwang yun. Si Quen pa? Eh love na love nun ang kapatid ko.

We just continued walking to our rooms.

* * * * *

KATH'S POV:

HINDI pa rin ako pinapansin ni Quen. Tapos na ang pinakaunang ice breaker naming mga volunteers, which was the first activity, pero hindi nya pa rin ako kinakausap ulit. Sineryoso nya yata yung "try to get to know other people, don't stay with your friends". Ayun, hanggang ngayon nakikipag kwentuhan pa sa mga nakilala nya from other universities na basketball players din yata. While i sit here at one corner, waiting for our lunch to get served at the pantry.

Inisip ko nanaman yung nangyari kanina. Inisip ko kung saang part ako nagkamali o kung ako nga ba talaga ang may kasalanan para i-treat nya ko ng ganito.

"Kath, tulungan na kita," Enrique offered to carry my bag out of nowhere pagbaba namin ni Quen sa bus.

I shook my head. Kanina pa din kasi inaagaw ni Quen sa kin pero ayaw kong ibigay kasi nahihirapan pa syang maglakad. Alangan namang ipabuhat ko pa sa kakambal nya diba?

Twin HeartsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon