※※Гэрээт Эхнэр※※

13. Тайлал

Намжүүн: хосын нууц!
Би:...
Жин: Чи намайг ганц бие гээд эхнэрээ гайхуулаад байгаа юм уу?
Намжүүн: тэгж байна! ххи
Жин: Нээрээ нэг зүйл хэлэхээ мартчихаж!
Би: юу юм?
Намжүүн: юу?
Жин: Би Хан Солыг дуудчихсан шүү!
Намжүүн:... завгүй хүнийг яах гэж дууддаг юм бэ дээ!

Намжүүны царай нь хачин болон угаалгын өрөө рүү явлаа.

Би: Хан Сол гэж хэн юм?
Жин: Манай дүү
Би: Аан Намжүүны эгч байх нь ээ
Жин: бараг л...
Би: бараг л... гэж юу гэж байгаа юм?
Жин: тэр хоёр...- Жинийг хэлж ч дуусаагүй байхад Намжүүн угаалгын өрөөнөөс чанга гэгч нь дуулсаар гарч ирлээ. Бид хоёр яриагаа таслан түүн лүү гайхан ширтэнэ. Тэр яг л Жинийг ямар нэгэн зүйл хэлүүлэхгүй гэж байгаа мэт...

Бид гурав хоолны ширээнд суун хоолоо идэж эхэллээ.
Жин: би бэргэндээ маш ховор боломжийг олгоё!

Би баярлан, гайхаж:

Би: юу юм?
Намжүүн: ах аа хэрэггүй шүү
Жин: яагаад хэрэггүй гэж? Би авга ахын хошигнолыг ярьж өгье!
Би: тэр чинь юу юм?
Намжүүн: яагаав? чиний нөгөө "загас усанд живжээ" гэдэг шиг л...
Жин: чи бас ярьдгынмуу?
Би: аан яхав бага зэрэг л... ххэ
Жин: Тэгэхээр байнаа...-
Удалчгүй хонх ахин дуугарлаа.
Жин: дандаа миний яриаг таслах юм -_-
Би: би очоод тайлчихы!

Би гүйсээр хаалганы урд очин хаалга нээмэгц нэгэн эмэгтэй зогсож байлаа. Нүдний шил зүүсэн, үсээ хойш шуун боосон, ажил хэрэгчийн хувцастай.

?: Чи хэн бэ?
Би: би нөгөө...
Жин: манай бэргэн!
?: бэргэн????
Намжүүн: Сайн уу? эгчээ
Би: эгч? тэгэхээр нөгөө... Хан Сол эгч гэж та байх нь ээ?
?: Энэ хэнийх юм?
Намжүүн: манайх!
Жин: тэгээд манайх байх юм уу?
Хан Сол: Хэнийх байх нь надад хамаагүй ээ! Яах гэж дуудсан юм?
Жин: Битгий ийм хүйтэн бай л даа! Бэргэнтэйгээ танилц!
Хан Сол: Миний бэргэн биш!

Тэр юу ч хэлсэн огтхон ч нүүрний хувирал гаргалгүй яваад өгөв. Тэр Намжүүнд дургүй бололтой.

Намжүүн: хэрэггүй гээд байхад!
Жин: ёстой нэг энэ Хан Солыг дээ!
Би: ямар хүн болохоороо дүүгийнхээ гэрийг ч мэддэггүй байнаа?
Намжүүн: хоолоо идэцгээеээ!
Жин: За тэгье

Бид буцан хоолны ширээний ард очин суулаа.

Жин: Нээрээ бэргэн маань манай гэрийнхэнд бүгдэнд нь таалагдаж байгаа!
Би: Тийм гэж үү?
Жин: яхав! Саяны Хан Солыг тооцохгүй бол шүү дээ ххэ
Намжүүн: Өнөөдөр энд ирсэнд чинь баярлалаа уулзаагүй удаж!
Би: Нээрээ... ээжийн бие зүгээр үү?
Намжүүн: ?
Жин: Ээж үү? Мэдээж зүгээр зуун хувь эрүүл! Намайг эхнэртэй бол гээд л хажуунаас зодож нүдээд л байгаа!
Намжүүн: хөөе ахаа!
Би: Гэхдээ Намжүүн хэлэхдэ...-
Намжүүн: за ахаа та одоо яв аа!
Жин: намайг хөөсөн хөөгөөгүй явлаа за!
Би: баяртай! дараа уулзы
Жин: баяртай!

Жин ах ч бас явлаа. Бид хоёр чив чимээгүй хоосон өрөөнд сууна. Намжүүны утас дуугарах чимээнээр бид сэргэх шиг болж босон өрөө өрөө лүүгээ явлаа.

~Намжүүны талаас~
Би: байна уу?
Ээж: байнаа би бэргэнтэйгээ уулзмаар байна!
Би: юу болсон юм?
Ээж: Сая Хан Солтой уулзсан! Тэр манай бэргэнд их л муухай аашилсан бололтой! уучлаарай!
Би: зүгээр ээ! ээж ээ
Ээж: Эвгүү байсан уу?
Би: зүгээр ээ!
Ээж: Сон Вүүг гэрт аваад ир!
Би: Гэрт үү?
Ээж: тийм ээ хурдал хурдал!

Би утсаа тасдаад бага зэрэг санаа зовлоо.

Үнэндээ манай ээж цоо эрүүл. Зүгээр л худлаа хэлж байж Сон Вүүг хажуудаа байлгаж чадах байх хэмээн бодсон юм. Магадгүй дэндүү ахархан бодол байж болох юм. Гэхдээ энэ бол хорвоо дээрх хамгийн амттай худал.

Би хувцсаа өмсөөд Сон Вүүг дагуулсаар машиндаа суулаа.

~Миний талаас~

Би: хаашаа явж байгаа юм?
Намжүүн: Манай гэр лүү
Би: юу? Чи хэлэхгүй дээ! Нүүрээ ч будаагүй ш дээ
Намжүүн: нүүрээ будаагүй байсан ч зүгээр ээ!
Би: Гэхдээ танай тэр эгч чинь их хүйтэн хүн юм аа? чамд сайн биш бололтой тийм үү?
Намжүүн:...
Би: Буруу зүйл асуучихав уу даа... Бас нээрээ Жин убба ээжийнхээ өвчний тухай мэдээгүй байгаа хэрэг үү?
Намжүүн: а-аан тийм ээ
Би: тийм байх нь! даанч эрүүл мэрүүл гээд байсан юм аа!
Намжүүн: бид ирчлээ!
Би: за...

Машинаас буугаад л миний эрүү сунаж орхилоо. Энэ Намжүүний гэр гэсэн. Манай гэр хэдий жижиг биш ч Намжүүний гэр арав дахин нугалсан бололтой бурхан минь гэж!

Би: танай гэр үнэхээр том юм аа?
Намжүүн: манай гэр биш ээ!
Би: юу?
Намжүүн: аавын маань гэр байгаа юм!...
Би: ...

Биднийг дотогш ормогц л олон үйлчлэгч нар угтан авлаа. Тэд биднийг дагуулсаар үнэхээр тансаг хаалгатай өрөөний үүдэнд авчрав. Үйлчлэгчдийг хаалга нээмэгц тэр өрөөнд Намжүүны ээж нь сууж байлаа. Тэр биднийг хармагцаа баярлан бос ирлээ.

Ээж: Хүрээд ирсэн үү?
Намжүүн: тийм ээ!
Би: та сайн байна уу?
Ээж: сайн сайн за миний хүү явж бай!
Намжүүн: би юу?
Би: Намжүүн үү?
Ээж: ххэ ясан бэ? та хоёр чинь би бэртэйгээ илүү доино болмоор байна!
Намжүүн: нөгөө... би жолоочийг чинь хийгээд хамт байцгаая
Би: ххэ тийм шүү!
Ээж: хэрэггүй ээ миний хүү бид гэрээё барөг л гарахгүй байх!
Намжүүн: ...зза би явлаа шүү
Би: за!

Намжүүн тэр байшингаас гаран явлаа. Надад үнэхээр эвгүй санагдаж байв. Нэг л хоосон... бас их олон танихгүй хүмүүс...

Ээж: ийшээ суучих!
Би: за, ээж ээ...