※※Гэрээт Эхнэр※※

14. Тайлал II

Ээж: ийшээ суучих!
Би: за...
Ээж: Уучлаарай!
Би: юу? ү-үгүй ээ та яагаад уучлалт гуйгаад байгаа юм?
Ээж: Манай охин Хан Сол багын ааш муутай охин байсан. Одоо ч тийм. Чамтай муухай харицсан гэж дуулсан уучлаарай!
Би: зүгээр дээ! би хүндээр тусгаж аваагүй!
Ээж: тийм бол сайн байна! Манай Намжүүн их өрөвдөлтэй хүүхэд...
Би: Намжүүн үү?
Ээж: Чи мэддэггүй бололтой! Чамайг манай бэр болох учраас л энэ бүгдийг хэлье! манай нөхөр надаас өөр эмэгтэйтэй байсан. Тэр эмэгтэйн хүүхэд бол Намжүүн. Намжүүн нэг л өдөр захиатай хамт манай гэрийн гадаа байсан. Тиймээс л манай охин муу. Гэхдээ би Намжүүнийг төрсөн хүү шигээ боддог.
Би:...
Ээж: дэндүү их зүйл ярьчих шиг боллоо! Гарцгаая!
Би: юу? та гэхдээ сая гарахгүй гээд...-
Ээж: Намжүүнийг явуулах гэж л тэгсэн байхгүй юу даа! Өнөөдөр бол бүсгүйчүүдийн өдөр! Дэлгүүр явцгаая!

Ээж бид хоёр түүний машинд суун их дэлгүүрийн үүдэнд буулаа. Энэ дэлгүүрт манай хадам ээж үргэлж ирдэг бололтой! тэндхийн хүн бүр л түүнийг таньж байв.

?: Сайн байна уу? эзэгтэй
Ээж: сайн! Энэ хүн манай бэр! хэмээн над руу заахад нь би ихэд сандран тэдэнтэй мэндэллээ.
?: сайн байна уу? бага эзэгтэй
Би: сайн сайн сайн уу?
Ээж: намайг дагаад яв!
Би: за

Бид хоёр цахилгаан шатанд суун дээш явлаа.

Ээж: тэдэнтэй заавал ёслон мэндлэх хэрэггүй дээ!
Би: юу? а-аан за!
Ээж: Чи юу авмаар байна?
Би: Н-нөгөө... яг сайн авы гэж бодсон зүйл байхгүй байнаа...
Ээж: Тэгвэл би чамд юм авч өгье
Би: ...за

Бид цахилгаан шатнаас буумагц даашинзны хэсэгт ирсэн байлаа.

Ээж: ингэхэд чи анх уулзахад урт үстэй байсан биз дээ! тайрчихсан чинь бүр хөөрхөн байна!
Би: баярлалаа
Ээж: чи богинохон үстэй юм чинь энэ даашинз тохирох байх! хэмээн богинохон тод шар өнгөтэй даашинз руу заалаа.
Би: н-нөгөө... арайл богино юм шиг байнаа ххэ
Ээж: тэгвэл энийг өмс!

Хадам ээж маань надад хөл давсан дэрвэгэр том хормоотой даашинз өмсүүллээ. Энэ даашинз намайг яг л гүнж шиг харагдуулж байна. Гэвч богино үсэнд минь бага зэрэг зохихгүй нь. Яг одоо би өөрийгөө үнсгэлжин шиг мэдэрч байна. Энэ даашинз үнэ шигээ гайхалтай юм...

Бид их дэлгүүрийг бараг бүтэн тойрлоо. Хөл өвдөж байна... Хадам ээж маань надад дэндүү сайн хандаж байна! Тэр намайг булах шахам ууттай гутал, хувцас авч өглөө. Би тийм ч дуртай биш л юмсан...

Ээж: өөр юу авах уу? Явж цүнх авах уу?
Би: я-яахын бэ ээж ээ! Таньд маш их баярлалаа зөндөө юм авч өглөө!
Ээж: зүгээр дээ! тэгвэл одоо явцгаая!
Би: за...

Тэр намайг машинаараа гэрийн гадаа буулгалаа.

Би: Өнөөдөр сайхан байлаа! Баяртай ээж ээ!
Ээж: за, Манай Намжүүнийг хайрлаарай!
Би: тэгэлгүй яхав! баяртай!
Ээж: нээрээ тийм! Ачаа хармаар л байна шүү!
Би: а-аан ххэ за...

Биднийг ярилцан зогсож байх үед Намжүүн гарч ирлээ.

Намжүүн: воа манай эхнэрийг бэлгээр хуччаа юу даа?
Би: ххэ энэнээс ав даа! мөр өвдөж байна...
Ээж: Би сая бэргэндээ хэлээд зогсож байлаа. А...-
Би: За, ээж ээ та одоо яв даа! Өнөөдөр их ядарсан биз дээ!
Ээж: тийм ээ явлаа явлаа бас нэг зүйлийг хэлэхэд маргааш нөхөр бид хоёр ирж хуримын өдрийн чинь талаар ярилцана шүү!
Би: хурим?
Намжүүн: хурим?
Ээж: тийм ээ ясан? тэгээд хуримаа хийхгүй ингээд л байгаад байх хэрэг үү? за ор ор!
Би: за...

Хадам ээж маань гэр лүүгээ явлаа. Бид хоёр ч ууттай хувцаснуудаа аван гэр лүүгээ орлоо. Намайг гэртээ орон ус уух зуур Намжүүн миний тортой зүйлсийг үзэн сонирхоно.

Намжүүн: Энэ даашинз их гоё юм байна! Энийг өмсөөд үз!
Би: Одоо юу?
Намжүүн: хувцсандаа тохируулан үсээ ч бас янз бүр боогоорой!
Би: яршигаа! Дараа больё одоо ядарч байна!
Намжүүн: Би хармаар л байна ш дээ!
Би: тэгвэл би амармаар л байна ш дээ!
Намжүүн: ёстой нэг! Чи ялчихлаа
Би: тийм ээ хонгор мээнь!
Намжүүн: ?????
Би: А-аан зүгээр л гэнэт...
Намжүүн: Чи намайг үнс...
Би: юу? б-би юу гэж чамайг үнсэх юм!
Намжүүн: чи намайг үнс асгахыг харсан уу? гэж байхад!
Би: юугаа дэмийрээд байгаан бэ? өрөөндөө орлоо!
Намжүүн: за... Гэхдээ эхнээр...
Би: яав!
Намжүүн: би ээж та хоёрын яриаг санамсаргүй сонсчихсон юм л даа!
Би: тэгээд?
Намжүүн: ээж ачаа хармаар байна гэсэншд! Чи тэгсэн "за" гээд л байсан!
Би: Тэр чинь зүгээр л ээжид хэлсийн...
Намжүүн: хха зза сайхан амраарай сарангхэёо

Над руу гараа зүрх хийн инээмсэглэхэд нь би амьсгалж ч чадахгүй мэт санагдаж байв. Тэр яг л миний бүх агаарыг өөртөө сороод авчихсан мэт. Тэргүй бол амьсгал боогдон үхэх мэт...

Намжүүн: яагаад гацчихав?
Би: Намжүүнаа!
Намжүүн: ясан?
Би: би чиний хажууд байх болно үргэлж...
Намжүүн: воа гэнэт яагаад зүрхийг минь онилчхов?
Би: юу?
Намжүүн: Чи сэтгэл догдлуулам үг хэлэхээр чинь би яах болж байна! Чи яг ингэж зүрх рүү минь буудаж байна! банг! банг! Би шархдчихлаа!!!!!

Би гараараа зүрх хийн түүн рүү явуулахад:

Намжүүн: зүрх чинь агаараар ирэхдээ үнсэлт болоод хувирцан! Үнсэлтийг чинь атгаад авцан! Одоо хаанаа наадаг юм билээ дээ?
Би: Хацар дээрээ наа!
Намжүүн: үгүй ээ уруул дээрээ наалаа!
Би: өө одоо хацар дээрээ наагаарай! хэмээн ахин зүрх хийн агаараар хийсгэлээ
Намжүүн: яанаа санамсаргүй уруул дээрээ наачлаа!
Би: өө боль за...

Маргааш Ажлын өдөр. Даваа гараг.

Би дээд давхар луу гаран маргаашийг хүлээн гүн нойрондоон автлаа...