Can you feel my heart? / Frerard

X

- Umieram - jęknął Way rzucając się na łóżko obok Franka. Malował już od tygodnia, prawie bez przerwy. Jego warsztat rozłożony był w pokoju Iero bo Donna zabroniła mu używać farb w ich własnym domu. Matka Franka nie była tym zachwycona ale po dość długich namowach, zgodzila sie. - Zagraj mi coś - wskazał na gitarę stojącą w kącie pokoju.

- Co Pan sobie życzy? - spytał Frank wstając po gitarę.

Way zamyślił się na chwilkę.

- Umiesz którąś z piosenek Bring Me The Horizon?

- Znam nuty tylko do Can You Feel My Heart - odparł Frank sprawdzając czy instrument jest dobrze nastrojony.

- O to właśnie chciałem Cię prosić - zaśmiał się Gerard i z powrotem podszedł do sztalugi.

Frank pomajstrował jeszcze troszkę przy gitarze. Po chwili pokój wypełniły pierwsze akordy piosenki. Way zanucił pod nosem początek a potem zaczął cicho śpiewać.

Can you hear the silence?
Can you see the dark?
Can you fix the broken?
Can you feel...
Can you feel my heart?

Can you help the hopeless?
Well, I'm begging on my knees
Can you save my bastard soul?
Will you wait for me?

I'm sorry brothers, so sorry lover
Forgive me father, I love you mother

Can you hear the silence?
Can you see the dark?
Can you fix the broken?
Can you feel my heart?

I'm scared to get close and I hate being alone.
I long for that feeling to not feel at all.
The higher I get, the lower I'll sink.
I can't drown my demons, they know how to swim.

Can you hear the silence?
Can you see the dark?
Can you fix the broken?
Can you feel...
Can you feel my heart

Iero jeszcze kilka razy uderzył w struny po czym piosenka dobiegła końca.

- Brawo! Brawo! Jeszcze raz! Jeszcze raz! - zawołała stojąca w progu Sofi.

Gerard podskoczył upuszczajac pędzel a Frank przejechał ręką po strunach, powodując nieprzyjemny rezonans. Spojrzeli na siebie, potem na drzwii i parsknęli śmiechem. Jak to możliwe, że nie zauważyli, kiedy przyszła?

- Słyszałeś Franki, zagraj bis dla siostry - powiedział, nadal roześmiany Way podnosząc pędzel.

- Ale Ty zaśpiewaj Gee. Proszę - dziewczynka złożyła rączki w blagalnym geście.

- Nie wiem czy to dobry pomysł - stwierdziła Linda stając w drzwiach. - Nie chcę żebyscie puszczali przy mojej córce takie piosenki. Niech przynajmniej jedno moje dziecko wyrośnie na ludzi - spojrzała znacząco na Franka. Chłopak ponowne uderzył w struny, tym razem ze złością. Wstał z kanapy i podszedł do Sofii.

- Zrobimy tak - powiedział klękając naprzeciw niej. Starał się zachować spokojny, a nawet pogodny, ton głosu. Nie za bardzo mu to jednak wychodziło. - Gee skończy obraz. A Ty w tym czasie wybierz sobie jakąś piosenkę. Okej?

- A Gee zaśpiewa? - zapytała dziewczynka z nadzieją w głosie.

- Kiedy tylko będziesz chciała - Way mrugnął do niej. Sofi pisnęła ucieszona i pobiegla do swojego pokoju.