U Z A Y | Lâcivert Anonim.

U Z A Y|13'

#Yaşlı Amca- İstanbul Beyefendisi.

Uzun zaman oldu, okuyan birileri varsa üzgünüm..

🍷

13. BÖLÜM:"KİTAP KOKAN ADAM"

Kapıyı aralayarak Lia'nın Evreni'ne girdim. Kafenin büyüsü beni anında etkisi altına alırken, içim garip bir huzur ve heyecan ile doldu. Lâcivert gelmiş miydi acaba?

Lâcivert: Gördüm seni, Kuytu.

Hızla başımı kaldırarak etrafı taradım.

Lâcivert: Şşt, oyunbozan!

G: Tamam, tamam;)

G: Lia'nın yanında mısın? Oradaysan çık, geliyorum. Yakalanmak istemezsin;)

Lâcivert: üqldğalsialsiaçağqşdkwqğjr

Lâcivert: Çıkıyorum;)

Telefonu kapattıktan sonra kafenin büyüsüne dalarak yavaşça koridora yöneldim. Lia'yı görmek ve konuşmak istiyordum. Lâcivert konusunda doğal olarak birtakım endişelerim vardı ve biliyordum ki, onları giderebilecek tek kişi de Lia'ydı.

Lia'nın odasının önüne geldiğimde kapıyı hafifçe tıklattım ve açtım. Lia tekerlekli sandalyesinde dışarıyı izliyordu. Bakışları yavaşça beni bulduğunda yüzünde bir tebessüm varoldu.

"Gece! Hoşgeldin kızım," dedi naif sesiyle. Bu kadına bayılmamak elde değildi. Gülümseyerek, "Hoşbuldum," diye cevapladım onu. Ona doğru ilerledim ve karşısındaki sandalyeye oturdum.

"Nasılsınız?"

"İyiyim, çok iyiyim. Sen nasılsın kızım? Duyduğuma göre Lâcivert ile bir şeyler yapacakmışsınız?"

Başımı sallayarak onu onayladım. "Ben de iyiyim, teşekkür ederim. Ve evet, Lâcivert'le kitap okuyacağız."

Lia'nın gözlerindeki saf mutluluk görülmeye değerdi. "Birbirinizle vakit geçirmeniz beni çok mutlu ediyor. Umarım çok daha iyi şeyler olur, Gece." başımı küçük bir teşekkür anlamında salladım. "Size bir selam vermek için uğramıştım," hafifçe tebessüm ettim, "Artık içeri görsem iyi olacak, Lâcivert bekliyordur."

Lia dişlerini göstererek ve zarifçe güldü, ardından başını sallayarak beni onayladı. Bu kadının her şeyi zarifti.

"Gelmene çok sevindim, lütfen arada uğra."

"Elbette. Hoşçakalın."

Vedalaşmamızın ardından hızlıca odayı terk etmiş ve kafenin içerisine girmiştim. O an garsonlardan biri yanıma gelerek beni bir masaya yönlendirdi. Tabii o masaya oturmamı isteyen asıl kişinin Lâcivert olduğu açıktı. Tercihine bir şey diyemeyecektim, masa kafenin en muazzam köşesindeydi. Loş ışığın yanında, başınızı kaldırdığınız an tavanda evreni görüyordunuz. Masaların her biri bir gezegenden oluşuyordu. Sandalyeler ise onların uyduları şeklini almıştı. Sessizliğin içinde derinlerden rahatlatıcı bir şarkı çalıyor ve insanı çok daha başka bir aleme sürüklüyordu...

Buranın ambiyansına deli olmamak mümkün değildi!

Ben tüm bu değerlendirmeleri yaparken telefonuma bir mesaj düştü.

Lâcivert: Etrafı incelemen bittiyse ve yerini beğendiysen, siparişini verebilirsin;)

G: Kesinlikle bitti. Eh, sen nasıl olsa ne içeceğime de karar vermişsindir😶

Lâcivert: Demek emoji kullanabiliyorsun ha? Ve evet, doğrusu bayılacağından emin olduğum için siparişini verdim.

G: O zaman ne diye soruyorsun be adam?!