18.BÖLÜM:"VAZ GEÇEMEDİKLERİMİZ."
"Lâcivert?"
Ses yoktu. Birkaç kez daha seslendim fakat yine bir cevap gelmemişti. Umutsuzlukla telefonu kapatmak üzereyken bir ses duydum.
"Söylediklerimi yapacaksın." Tanımadığım yabancı bir sesi duymamla kaşlarım çatıldı. Bu adamın sesini tanımıyordum fakat içimde beni fazlasıyla rahatsız eden bir his oluşturmuştu. Sanırım Lâcivert fark etmeden telefon kendisi açılmıştı. Telefonu kapatmak gerektiğinin farkındaydım ama içimdem bir şeyler beni dürtüklüyor ve dinlememi istiyordu.
Şeytanın aklımı ele geçirmesi uzun sürmedi.
"Söylediklerin umurumda değil. Şu an ondan zaten uzak duruyorum. Ki o bunun için muhtemelen kendini suçluyordur fakat asıl korkağın ben olduğunu bilmiyor."
"Doğru olan bu zaten."
"Doğru olan bu falan değil! Hayatımı, hayatımızı mahvettin! Hala da zihnindeki o şeytanı durdurmaya çalışmıyorsun, hala hayatımızın içine etmeye devam ediyorsun!"
"Kapa çeneni! Kim ne yaptıysa hepsinin bedeli ödettim ben sadece! Kendine gel artık! O kızın kim olduğunu biliyorsun! Hele ki o senin kim olduğunu öğrendiği zaman, Levent seni öğrendiği zaman olacakları düşünemiyorum bile!"
"Ondan vaz geçmeyeceğim!"
"İstesen de, istemesen de olacak olan bu!"
"Kim ne derse desin, kim ne yaparsa yapsın ondan vaz geçmeyeceğim!"
Ölümcül bir sessizlik oldu.
"Senin yüzünden hayatımdan yeterince oldum. Bundan sonrasını mahvedemeyeceksin, baba."
🕯
ŞİMDİ OKUDUĞUN
U Z A Y | Lâcivert Anonim.
Short Story// Yarı Texting Lâcivert: İşte ruhum, senin ruhuna; kaybetmişliğimizden kalan tek şey olan, o umut ile bağlı Kuytu. ★ Meyus bir Lâcivert ile, Kuytu bir Gece'nin berceste ruhları' Zihnin zırhları kuşatınca Uzay'ı, Efsunkâr vaveylalar yükselir arştan...
